Οι έξι φωτογραφίες ήταν στην πρώτη σελίδα ­ μιας μόνο δυστυχώς ­ εφημερίδας,

κάτω από τον επιτυχημένο τίτλο «Αλλάζουν τη μοίρα του κόσμου…». Μέτωπα

γεμάτα ρυτίδες του πνεύματος… Μάτια πίσω από γυαλιά, πανέξυπνα, αλλά και

γεμάτα σκεπτικισμό και ανησυχία… Δειλά χαμόγελα ανθρώπων που δεν έχουν

συνηθίσει τα φώτα της δημοσιότητας. Νιώθουν άνετα μόνο μέσα στα σκοτεινά τους

εργαστήρια, πίσω από τα μικροσκόπια, παρέα με τα μόρια, τις χημικές ενώσεις,

τα κύτταρα, τις εξισώσεις, τα σωματίδια και τα μικροτσίπς.

Ανήκουν στην παγκόσμια οικογένεια της Επιστήμης. Είναι τα φετινά Νομπέλ

Φυσικής, Χημείας και Ιατρικής. Τα ονόματά τους; Κίλμπι, Χίγκερ, Σιρακάουα,

Κάντελ, Αλφέροφ, Κρέμερ, Μαντιάρμιντ, Κάρλσον, Γκρίνγκαρντ…. Ναι, δεν μας

λένε τίποτα. Δεν λέγονται, ας πούμε, Μαντόνα, Τζιοβάνι, Σίντι Κρόφορντ, Μπρους

Γουίλις. Διασκορπισμένα στην Πενσυλβάνια, στην Αγία Πετρούπολη, στο

Γκέτεμποργκ, στη Σάντα Μπάρμπαρα, στο Τόκιο, τα φωτεινά μυαλά εργάζονται με

μανία και πείσμα για να εξερευνήσουν τη φύση, να τη δαμάσουν, να την

εξευμενίσουν… Προσπαθώντας να κατανοήσουν τον ανθρώπινο οργανισμό και να

επεκτείνουν τα όριά του. Έρευνα, έρευνα, έρευνα…

«Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;», ρωτάνε οι παππούδες και οι θείοι τον 9χρονο,

εξαιρετικό στις σχολικές επιδόσεις του, Άγγελο. «Ποδοσφαιριστής, βέβαια!»,

απαντά εκείνος με τη θέρμη της ηλικίας του. Και μέσα μου παρακαλώ τον Θεό και

την Τύχη να τον μπολιάσει με το μικρόβιο της έρευνας, να του μεταδώσει το

μυστήριο της επιστήμης, να του δωρίσει τη χαρά της ανακάλυψης. Να μη

σταματήσει «να αμφισβητεί κάθε βεβαιότητα», όπως είπε ο άλλος φετινός

Νομπελίστας ­ της Λογοτεχνίας ­ από το μακρινό Πεκίνο.

Τελευταία Νέα