ΟΣΑ έγιναν εις βάρος της ελληνικής μειονότητας στη Νότιο Αλβανία το

περασμένο Σαββατοκύριακο…

ΟΙ απειλές, η τρομοκρατία και οι ξυλοδαρμοί ­ ακόμη και του 15χρονου

παιδιού Έλληνα υποψηφίου στις δημοτικές εκλογές ­ επαναφέρουν οδυνηρά στη

μνήμη…

ΕΠΟΧΕΣ ανελευθερίας που πιστεύαμε πως έχουν υποχωρήσει ­ ιδίως μετά την

αφειδώλευτη παροχή ελληνικής βοήθειας προς τη γείτονα.

ΚΑΙ θαύματα μεν δεν γίνονται σε μία χώρα όπου οι πολιτικές ελευθερίες

και τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν ­ μέχρι και πρόσφατα ­ ολωσδιόλου άγνωστα…

ΘΑ περίμενε ωστόσο κανείς τουλάχιστον την αναγνώριση εκ μέρους της

ηγεσίας της…

ΠΩΣ η Ελλάδα υπήρξε ­ και είναι ­ αρωγός στην προσπάθειά της να

αντιμετωπίσει δυσεπίλυτα προβλήματα υπανάπτυξης.

ΠΡΟΣ αυτή την κατεύθυνση δόθηκε κάθε δυνατή στήριξη.

ΚΑΙ σήμερα στη χώρα μας ζουν και εργάζονται εκατοντάδες χιλιάδες

Αλβανοί ­ και όχι μόνον όσοι διαθέτουν την «πράσινη κάρτα», για να λέγονται

όλα.

ΚΑΙ βεβαίως ουδείς θα υποστηρίξει αντίποινα εις βάρος αυτών ακριβώς για

τη βία κατά των Ελλήνων στις αλβανικές εκλογές…

ΟΙ σχέσεις φιλίας όμως «δεν είναι μονόδρομος», όπως υπογράμμισε ο

Έλληνας Πρωθυπουργός.

ΚΑΙ τούτο πρέπει να το αντιληφθούν τα Τίρανα που ουδόλως παρενέβησαν

για ν’ αποτρέψουν τα εκλογικά έκτροπα στον αλβανικό νότο.

ΚΑΙ αν στην Ελλάδα μιλούμε ­ και σωστά ­ για την προστασία των

δικαιωμάτων των προσφύγων και των μειονοτήτων…

Η σθεναρή προστασία των Βορειοηπειρωτών αποτελεί επίσης υποχρέωση και η

καταγγελία της παραβίασης των δικαιωμάτων τους αυτονόητη πράξη.