Μίχαελ Σούμαχερ Ο βασιλιάς του ιλίγγου

Αυτός ήταν ο τρίτος τίτλος στην καριέρα του Γερμανού πιλότου της Φόρμουλα 1.

Και ήρθε μετά τους δύο συνεχόμενους που είχε το 1994 και 1995 με την Μπένετον

και ύστερα από τέσσερα χρόνια συνεχούς προσπάθειας με τη Φεράρι. Μία

προσπάθεια, που το μόνο που είχε να επιδείξει μέχρι χθες, ήταν το παγκόσμιο

πρωτάθλημα των κατασκευαστών πέρυσι, όμως με αυτό ποιος ασχολείται.

Παράλληλα, έπειτα από δύο χρόνια που το παγκόσμιο πρωτάθλημα κρινόταν στον

τελευταίο αγώνα, φέτος το γκραν πρι της Μαλαισίας θα γίνει απλά και μόνο γιατί

υπάρχει στο καλαντάρι. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής έχει ήδη αναδειχθεί, στο

παγκόσμιο πρωτάθλημα των κατασκευαστών είναι δύσκολο να αλλάξει κάτι αφού οι

13 βαθμοί που είναι μπροστά η Φεράρι από τη Μακ Λάρεν Μερσέντες δύσκολα

καλύπτονται και έτσι το τελευταίο γκραν πρι της φετινής χρονιάς θα έχει καθαρά

τυπικό χαρακτήρα.

Στη Σουζούκα, λοιπόν, ο Μίχαελ Σούμαχερ έδωσε στη Φεράρι αυτό που της έλειπε

για 21 συναπτά χρόνια: τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή οδηγών. Ήταν το

1979, όταν οι Ιταλοί πανηγύριζαν για τελευταία φορά, με οδηγό, τότε, τον

Τζόντι Σέχτερ από τη Νότιο Αφρική.

Στα 21 χρόνια που πέρασαν, βρέθηκαν στο Μαρανέλο μεγάλοι οδηγοί, κανένας όμως

δεν μπόρεσε να δώσει στη Φεράρι τη χαμένη της λάμψη. Κανένας δεν μπόρεσε να τη

φθάσει ψηλά. Και αυτό κλήθηκε να κάνει το 1996 ο Μίχαελ Σούμαχερ, με ένα

παχυλό συμβόλαιο, που όμοιό του δεν έχει ξαναγίνει στο σπορ.

Εντυπωσιακός από την αρχή

Χρειάσθηκαν προσπάθειες τεσσάρων χρόνων, για να γευθούν οι Ιταλοί αυτή τη

χαρά. Το 1998 ο Σούμαχερ είχε φθάσει κοντά στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιε και

αρκέσθηκε στη δεύτερη θέση. Πέρυσι τα προβλήματα ήταν πολλά. Φέτος όμως

ξεκίνησε εντυπωσιακά. Έχοντας πετύχει 8 νίκες, δεν άφησε κανέναν να τον

αμφισβητήσει.

Ο περυσινός παγκόσμιος πρωταθλητής Μίκα Χάκινεν προσπάθησε κάτι να κάνει στους

τελευταίους αγώνες, όμως δεν φάνηκε να μπορεί.

Ο χθεσινός αγώνας στη μακρινή Ιαπωνία κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Όπως άλλωστε

είχαν κριθεί και τα δοκιμαστικά του Σαββάτου, με τον Σούμαχερ στα τελευταία

λεπτά να παίρνει την πρώτη θέση με διαφορά μερικών εκατοστών του

δευτερολέπτου.

Ο Γερμανός ξεκίνησε από την πρώτη θέση της εκκίνησης, όμως ο Φινλανδός ήταν

αυτός που έστριψε πρώτος στη στροφή μετά την ευθεία.

Κι έμεινε εκεί, στην πρώτη θέση, για αρκετούς γύρους. Πέρασε και το πρώτο πιτ

στοπ για τους δύο μονομάχους, χωρίς να αλλάξει κάτι.

Ο Σούμαχερ ακολουθούσε σε απόσταση αναπνοής τον Χάκινεν περιμένοντας κάποιο

λάθος του Φινλανδού. Όμως ο Χάκινεν ήταν αλάνθαστος. Ήθελε τη νίκη, για να

πάει στη Μαλαισία και ό,τι γίνει. Ο Σούμαχερ και με τη δεύτερη θέση ήταν

ευχαριστημένος. Γιατί και με μία δεύτερη στη Μαλαισία ισοβαθμούσε με τον

Χάκινεν, αλλά ήταν καλύτερος σε πρώτες θέσεις (7 χωρίς τη χθεσινή για τον

Γερμανό, μόλις 4 για τον Φινλανδό), κάτι που του έδινε τον τίτλο του

παγκόσμιου πρωταθλητή.

Το παιχνίδι των «πιτ στοπ»

Στον 39ο γύρο, ο Χάκινεν μπήκε για λάστιχα και ανεφοδιασμό στα πιτ. Έμεινε

συνολικά 7,4 δευτερόλεπτα. Χρόνος πολύ καλός. Ο Σούμαχερ έμεινε στην πίστα, με

λιγότερα καύσιμα, πιο ελαφρύ αυτοκίνητο, αλλά και φθαρμένα ελαστικά. Όμως

κατάφερε να κάνει καλούς χρόνους. Μπήκε στα πιτς τρεις γύρους αργότερα. Ήταν

το κρίσιμο σημείο. Εκεί θα παίζονταν όλα. Χρόνος για λάστιχα και ανεφοδιασμό

μόλις 6». Ο Γερμανός βγήκε στην πίστα και είχε πλέον στους καθρέφτες του τον

Χάκινεν.

Κι εκεί κρίθηκαν όλα. Ο Γερμανός… πετούσε, ο καιρός του έκανε τα κέφια αφού

κάποιες στάλες βροχής άρχισαν να πέφτουν ­ αυτό για τον Σούμαχερ είναι…

βούτυρο στο ψωμί του ­ και έτσι όλα έγιναν όπως τα ήθελαν οι τιφόζι.

Κανείς και τίποτα δεν σταματούσε το κόκκικο αυτοκίνητο. Κανείς και τίποτα δεν

μπορούσε να σταματήσει τον Σούμαχερ. Στο τέλος και ο Μίκα Χάκινεν το κατάλαβε

κι αρκέστηκε στη δεύτερη θέση.

Χωρίς αμφιβολία ο αγώνας στη Σουζούκα ήταν ένα σόου για δύο μεγάλους οδηγούς.

Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι ο Ντέιβ Κούλθαρ με τη δεύτερη Μακ Λάρεν

Μερσέντες τερμάτισε στην τρίτη θέση, τέταρτος ήταν ο Ρούμπενς Μπαρικέλο με τη

δεύτερη Φεράρι και την 6άδα που βαθμολογήθηκε συμπλήρωσαν οι Τζένσον Μπάτον με

Γουίλιαμς BMW και ο Ζακ Βιλνέβ με BAR.

Ξέσπασε στο τιμόνι

«Μην περιμένετε από εμένα να ξεσπάσω σε κλάματα. Είναι δύσκολο να εκφράσω με

λόγια αυτό που αισθάνομαι. Υπήρξε έντονη συναισθηματική φόρτιση την ώρα που

πέρασα τη γραμμή του τερματισμού».

Αυτά είπε ο Μίχαελ Σούμαχερ χθες το απογευματάκι στην Ιαπωνία. Η φόρτιση

φάνηκε αφού «ξέσπασε» αρκετές φορές στο τιμόνι του μονοθέσιού του

πανηγυρίζοντας τη νίκη που του έδωσε το παγκόσμιο πρωτάθλημα.

«Είναι σπουδαίο ­ συνέχισε ­, φαντασθείτε τι γίνεται αυτή τη στιγμή στην

Ιταλία. Πρέπει όλοι να έχουν τρελαθεί από τη χαρά τους. Η νίκη στο φετινό

παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς πέντε χρόνων. Το φετινό

πρωτάθλημα δεν συγκρίνεται με τα δύο που έχω κατακτήσει στο παρελθόν. Οι

συνθήκες είναι πλέον διαφορετικές και έχουν αλλάξει δραματικά».

«Για να είσαι καλός νικητής, πρέπει να ξέρεις και να χάνεις», δήλωσε ο μεγάλος

χαμένος του χθεσινού αγώνα Μίκα Χάκινεν. Μόνο που δεν διευκρίνισε αν η σπόντα

αφορούσε τον ίδιο, ή τον σπουδαίο αντίπαλό του. «Καταλαβαίνω τα συναισθήματα

των νικητών ­ πρόσθεσε ­ και πιστεύω πως είναι δικαιολογημένα.

Η φετινή χρονιά είχε πολλά σκαμπανεβάσματα για την ομάδα μου. Μείναμε μέχρι το

τέλος στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, όμως αυτό δεν ήρθε. Είμαι

απογοητευμένος. Δεν κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε στη διάρκεια της χρονιάς».

Στο βολάν από 4 ετών!

Γεννήθηκε στη Γερμανία στις 3 Ιανουαρίου του 1969, δηλώνει μόνιμος κάτοικος

Ελβετίας, είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά, έχει κατακτήσει τρία

παγκόσμια πρωταθλήματα (όσα και οι Λάουντα, Σένα, Μπράμπαμ) και απειλεί τους

Προστ με τέσσερα και Φάντζιο με πέντε, έχει το ακριβότερο συμβόλαιο στη

Φόρμουλα 1. Αυτό είναι το προφίλ τού ψυχρού κατά πολλούς Μίχαελ Σούμαχερ. Του

καλύτερου αυτή τη στιγμή πιλότου του παγκοσμίου πρωταθλήματος, του ανθρώπου

που έχει καταφέρει να έχει πιστούς φίλους, αλλά και ορκισμένους εχθρούς.

Ο Σούμαχερ έκανε το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα 1 το 1991, στο βελγικό γκραν

πρι. Από τότε μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 143 αγώνες με τις ομάδες της

Τζόρνταν, της Μπένετον και της Φεράρι και έχει κερδίσει τους 43.

Σε ηλικία μόλις τεσσάρων χρόνων, το 1973 πήρε μέρος στον πρώτο αγώνα του με

καρτ. Το 1987 ήταν πρωταθλητής στα καρτ και το 1990 πρωταθλητής στη γερμανική

Φόρμουλα 3. Το 1991 ήταν δεύτερος στη Φόρμουλα 3000 στην Ιαπωνία και τον

Αύγουστο του ιδίου χρόνου κάνει την πρώτη εμφάνισή του στη Φόρμουλα 1.

Η πρώτη νίκη για τον Γερμανό πρωταθλητή ήρθε έναν χρόνο αργότερα, το 1992,

στον ίδιο τόπο όπου πριν από έναν χρόνο είχε ντεμπουτάρει, στο Βέλγιο. Εκείνη

τη χρονιά, με την ομάδα της Μπένετον, ο Σούμαχερ κατετάγη τρίτος στο παγκόσμιο

πρωτάθλημα.

Το 1994 με 9 νίκες και 92 βαθμούς και το 1995 με 8 νίκες και 102 βαθμούς

κατέκτησε δύο παγκόσμια πρωταθλήματα. Τον Αύγουστο του 1995 υπέγραψε συμβόλαιο

στη Φεράρι με τις υψηλότερες αμοιβές, 25 εκατ. δολάρια.

Το 1996 ήταν τρίτος, το 1997 έχασε το πρωτάθλημα από τον Βιλνέβ, το 1998

τερμάτισε δεύτερος πίσω από τον Χάκινεν και πέρυσι έχασε τις όποιες ελπίδες

για το πρωτάθλημα, μετά τον τραυματισμό του στο Σιλβερστόουν (έσπασε το πόδι του).