«Ο Καρέλιν έχασε. Επαναλαμβάνω: Ο Καρέλιν έχασε. Προσοχή δεν πρόκειται για

λάθος». Η φωνή του Αμερικανού εκφωνητή του ραδιοφώνου ήταν τρεμάμενη, αλλά

παράλληλα δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή του.

Λίγα δευτερόλεπτα πριν είχε δει τον Φινλανδό ρέφερι Περίτι Βεχβιλάινεν να

σηκώνει ψηλά το χέρι του πρώην επαγγελματία παλαιστή του ρέστλινγκ (κατς),

Ρούλον Γκαρντέρ, όταν από την άλλη μεριά είχε τον Αλεξάντερ Καρέλιν.

Ναι, είναι αλήθεια. Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία της ελληνορωμαϊκής

πάλης ο διαιτητής σε αγώνα του Καρέλιν, σε μεγάλη διοργάνωση, σήκωσε ψηλά το

χέρι του άλλου αθλητή. Ο αήττητος Ρώσος γίγαντας κλείνει όπως όλα δείχνουν την

καριέρα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες με ένα ασημένιο μετάλλιο αποτυγχάνοντας

να κάνει «καρέ» του χρυσού, μετά τα χρυσά μετάλλια στη Σεούλ, στη Βαρκελώνη

και την Ατλάντα.

Έχουν περάσει 13 χρόνια από τότε που ο Αλεξάντερ Καρέλιν, έστω και στο

πρωτάθλημα Ρωσίας γνώριζε την ήττα από τον συμπατριώτη του Ροστορόφσκι. Από

τότε δεν είχε χάσει ούτε σε… προπόνηση, ενώ ήταν αήττητος σε όλες τις

μεγάλες διοργανώσεις που είχε λάβει μέρος, έχοντας κατακτήσει 29 χρυσά

μετάλλια σε ισάριθμες συμμετοχές!

Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται τρία χρυσά σε Ολυμπιακούς (1988, 1992, 1996),

δέκα χρυσά σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1987, 1989, 1990, 1991, 1993, 1994,

1995, 1997, 1998, 1999) και 12 χρυσά σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (1988 -1996 και

1998 – 2000).

Με το κεφάλι σκυμμένο ο Αλεξάντερ Καρέλιν γνωρίζει τι θα πει δεύτερη θέση

Οι δημοσιογράφου του γραπτού Τύπου διόρθωναν στα κομπιούτερ τα μετάλλια, αφού,

ήδη, είχαν προεξοφλήσει το χρυσό στον Καρέλιν, ενώ ο πρόεδρος της ΔΟΕ Χουάν

Αντόνιο Σάμαρανγκ έδινε τα συγχαρητήριά του στον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Χένρι

Κίσινγκερ, που καθόταν δίπλα του σε αυτήν την ιστορική ­ για τον παγκόσμιο

αθλητισμό ­ στιγμή.

«Έχασε ο Καρέλιν», έλεγαν όλοι χωρίς να αναφέρουν ότι κέρδισε ο Γκάρντνερ, αν

και όπως εξελίχθηκε ο αγώνας ο Αμερικανός στάθηκε πολύ τυχερός. Οι δύο

αντίπαλοι στον τελικό των 130 κιλών ήρθαν ισόπαλοι 0-0 στο πρώτο τρίλεπτο με

τον Καρέλιν να προσπαθεί και τον Γκάρντνερ να παίζει… κατενάτσιο. Βάσει του

κανονισμού όταν τελειώσει 0-0 το πρώτο τρίλεπτο στο δεύτερο ο διαιτητής

στρίβει ένα νόμισμα και οι δύο αθλητές δένονται με τα χέρια. Αν κάποιος λυθεί

χάνει έναν πόντο, ενώ αυτός που το χρώμα με το οποίο αγωνίζεται (κόκκινο ή

μπλε) έχει έρθει στο ειδικό κέρμα έχει ένα λεπτό για να πάρει πόντο από τον

αντίπαλό του, αλλιώς τον χάνει αυτός.

Ο Καρέλιν στα 50 δευτερόλεπτα δεν είχε πάρει πόντο και επειδή βιάστηκε έβαλε

λανθασμένα το χέρι του. Ο αγώνας συνεχίστηκε για λίγο, αλλά οι κριτές τον

διέκοψαν και αφού συμβουλεύτηκαν το βίντεο έδωσαν έναν πόντο στον Αμερικανό

για την αντικανονική λαβή που δέχτηκε! Ο Γκάρντνερ που δεν κατάλαβε σχεδόν πως

πήρε τον πόντο από το λάθος του Καρέλιν συνέχισε το κατενάτσιο μέχρι το τέλος

του δεύτερου τρίλεπτου, καθώς και στο τρίλεπτο της παράτασης (ο νικητής στον

κανονικό αγώνα πρέπει να έχει δύο σημεία διαφορά και πάνω από 2-0), όπου το

σκορ παρέμεινε 1-0 και επικυρώθηκε. Ενώ ο Καρέλιν δεν μπόρεσε να τον γυρίσει

ούτε σε μία από τις τρεις παρατηρήσεις που δέχτηκε ο Αμερικανός για παθητικό παίξιμο.

«Τσιμπήστε με να δω αν ονειρεύομαι. Ο Θεός να έχει καλά τον κριτή που είδε την

αντικανονική λαβή. Είχαμε καλύτερη τακτική», έλεγε ο Αμερικανός προπονητής

Νταν Τσάντλερ, ενώ ο αθλητής του μόνο που δεν… λιποθύμησε: «Δεν το πιστεύω.

Από τις φάρμες του Ουαϊομίνγκ ήρθα και βγήκα χρυσός Ολυμπιονίκης με αντίπαλο

έναν μύθο. Ήταν τρομακτικός και φοβήθηκα. Έπαιξα, όμως, καλά στην άμυνα και

αυτό μου έδωσε τη νίκη. Είναι απίστευτα δυνατός και ας μην ήταν στην καλύτερη

δυνατή κατάσταση. Νιώθεις σαν να σπρώχνεις άλογο. Δεν μπορείς να τον

κουνήσεις» είπε ο Γκάρντνερ.

Ο Αλεξάντερ Καρέλιν δεν πήγε στη συνέντευξη Τύπου, αλλά προτίμησε να μείνει

στα αποδυτήρια. Αυτός ήταν ο στόχος της ζωής του και ήθελε έτσι να κλείσει την

καριέρα του στους Ολυμπιακούς. Ανέβηκε με δυσκολία στο δεύτερο σκαλί του

βάθρου, αφού ποτέ δεν είχε ανέβει εκεί και δεν το γνώρισε ποτέ. Άκουσε τον

αμερικανικό εθνικό ύμνο, χαιρέτησε τυπικά θεατές (5.000 Αμερικάνοι και 300

Ρώσοι) και φωτογράφους και αποσύρθηκε διακριτικά. Άλλωστε και η παρουσία του

ως ανθρώπου και αθλητή πάντα ήταν διακριτική. Τα κατορθώματά του δημιουργούσαν

αίσθηση. Για πρώτη φορά σε έναν αγώνα πάλης ο νικητής περνά τόσο πολύ σε

δεύτερη φάση και μπροστά βγαίνει ο χαμένος.