ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ Στο περιθώριο της Ιστορίας

Οι διαχωριστικές γραμμές Δεξιάς-Αριστεράς έχουν, έτσι κι αλλιώς,

ξεθωριάσει. Όταν στη συζήτηση μπαίνει και η επιστήμη, η σύγχυση είναι πλήρης.

«Δεν υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα στην κλωνοποίηση για θεραπευτικούς σκοπούς

και στην κλωνοποίηση για αναπαραγωγικούς σκοπούς». Αυτό έκρινε την περασμένη

Πέμπτη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ζητώντας από τους βουλευτές της Βρετανίας να

απορρίψουν την πρόταση του Τόνυ Μπλαιρ να επιτραπεί η κλωνοποίηση ανθρωπίνων

εμβρύων, και από τον ΟΗΕ να απαγορεύσει αυστηρά την κλωνοποίηση ανθρωπίνων

όντων σε οποιαδήποτε φάση της διαμόρφωσης και ανάπτυξής τους. Οι συσχετισμοί

κατά την ψηφοφορία παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η πρόταση, που

κατατέθηκε από το Λαϊκό Κόμμα, υιοθετήθηκε με ψήφους 437 υπέρ (κεντροδεξιά και

Πράσινοι), 430 κατά (σοσιαλιστές, ελεύθεροι δημοκράτες, ριζοσπάστες και ένα

τμήμα των κομμουνιστών) και 43 αποχές. Νωρίτερα, είχε απορριφθεί η πρόταση των

σοσιαλιστών να αναβληθεί η συζήτηση ώσπου να εκδοθεί η επιστημονική άποψη της

Ευρωπαϊκής Ομάδας Ηθικής, που αναμένεται τον ερχόμενο Νοέμβριο.

Τι νόημα έχει μια τέτοια απόφαση, τη στιγμή που δεν είναι δεσμευτική,

υπερψηφίσθηκε με τόσο μικρή διαφορά και αφορά ένα θέμα το οποίο, όπως δήλωσε

πρόσφατα ο Ρομάνο Πρόντι, ανήκει στην αρμοδιότητα των κρατών; Οι έρευνες στη

Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, ασφαλώς, δεν θα σταματήσουν. Το

Ευρωκοινοβούλιο στέλνει, απλώς, ένα μήνυμα με θεωρητική και πολιτιστική αξία.

Στην Ινδία δεν σκοτώνουν τις αγελάδες. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν δέχονται τις

μεταγγίσεις αίματος. Και εμείς δεν δεχόμαστε να συνεχιστεί μια επιστημονική

έρευνα που μπορεί να θεραπεύσει εκατομμύρια ανθρώπους από ανίατες ασθένειες,

επειδή πιστεύουμε πως γνωρίζουμε σε ποια ακριβώς στιγμή ένας σωρός από κύτταρα

μετατρέπεται σε ανθρώπινη ζωή. Η πεποίθησή μας αυτή ­ σημειώνει ο Αντόνιο

Πολίτο στη «Ρεπούμπλικα» ­ δεν μας εμποδίζει, βέβαια, να συνεχίσουμε να

παράγουμε χιλιάδες έμβρυα με τεχνητή γονιμοποίηση, τα οποία διατηρούνται

κατεψυγμένα σε υγρό άζωτο περιμένοντας, όπως οι προ της ελεύσεως του Χριστού

αποθανόντες δίκαιοι, μια νέα Γένεση.

Ένας Ολλανδός υπουργός είπε κάποτε ότι κάθε φορά που η επιστήμη ανοίγει ένα

νέο δρόμο, οι Ευρωπαίοι συγκεντρώνουν αμέσως την προσοχή τους στους κινδύνους

και οι Αμερικανοί στα κέρδη. Στους Αγγλοσάξονες αρέσει να ανοίγονται και να

στοιχηματίζουν, στους Ευρωπαίους, να κτίζουν φρούρια και να κλείνονται μέσα.

Εκείνοι προσελκύουν κεφάλαια επιλέγοντας περισσότερη γενετική, περισσότερη

βιοτεχνολογία, περισσότερες φαρμακευτικές έρευνες. Εμείς θέτουμε συνεχώς

εμπόδια σε αυτές τις έρευνες: το ευρώ κατρακυλάει, αλλά μπορούμε να

υπερηφανευόμαστε ότι θα σώσουμε την ψυχή μας. Έτσι, τουλάχιστον, ισχυρίζεται ο

Πάπας, συμμαχώντας ­ θαύμα, θαύμα! ­ με τον Μπερλουσκόνι και τους οικολόγους.

Όπως είχε συμβεί παλαιότερα με τις αμβλώσεις, η κλωνοποίηση για θεραπευτικούς

σκοπούς προσλαμβάνει, έτσι, διαστάσεις θρησκευτικές. Η παγίδα είναι μεγάλη. Η

επιστήμη τρέχει, εκατομμύρια άνθρωποι που πάσχουν από Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον ή

διαβήτη περιμένουν βοήθεια, και η Ευρώπη υποδύεται τη στρουθοκάμηλο. Άλλη μια

φορά, η Ιστορία θα την προσπεράσει.