Αναζήτηση
Αλλά τα χειρότερα ο Κωστάκης δεν τα έχει δει ακόμη. Ισορροπίες κράτησε για το
θέμα των ταυτοτήτων, με ικανότητες ζογκλέρ ισορρόπησε ανάμεσα στις δύο τάσεις,
και τον προοδευτικό να κάνει και το χριστεπώνυμο πλήρωμα που ψηφίζει Ν.Δ. να
μη δυσαρεστήσει. Ήρθε τώρα η ώρα να εισπράξει τα επίχειρα των πράξεών του.
Πλήθος, αγαθοί και μη, νεοδημοκράτες αναστέναξαν με πίκρα το βράδυ της
Τετάρτης βλέποντας στην τηλεόραση τον Χριστόδουλο να αγορεύει. Αβίαστα ανέβηκε
στο στόμα τους η παρατήρηση “αυτόν να είχαμε αρχηγό, να σου’ λεγα εγώ αν
κέρδιζε ο Σημίτης”! Το είπαν, δεν μπορεί να μην το ακούσατε, στο γραφείο, στο
δρόμο, στο καφενείο. Το ερώτημα είναι αν το άκουσε και η Ρηγίλλης…
Παιχνίδια με κουβαδάκια
Το άκουσε δεν το άκουσε η Ρηγίλλης, η ουσία είναι ότι ο Κωστάκης είναι αλλού
εντελώς. Στην εποχή που έπαιζε με τα κουβαδάκια στην άμμο. “Ανοίγω μια
λακκούβα, βάζω μέσα το αυτοκινητάκι, κλείνω με άμμο τη λακκούβα, πού είναι το
αυτοκινητάκι; Δεν υπάρχει”! Στη βάση λοιπόν της τακτικής – κουβαδάκι, ο
αρχηγός Κωστάκης, αποφάσισε διά ροπάλου ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει
προβλήματα! Μάλιστα, δεν έχει προβλήματα. Πώς το πέτυχε αυτό; Εύκολο να το
περιγράψει κανείς, δύσκολο να το καταλάβει. Ο αρχηγός υποστηρίζει ότι το
Συνέδριο αποφάσισε ότι δεν υπάρχουν εσωκομματικά προβλήματα και ως εκ τούτου
απαγόρευσε διά ροπάλου στα στελέχη να αναφέρονται σ’ αυτά! Αν αυτό δεν είναι ο
ορισμός του (νεο)καισαρισμού, τότε οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους…
Ο νέος αρχηγός
Εδώ που τα λέμε πάντως, και χάρη του κάνουμε που τον θυμόμαστε τον Κώστα
Καραμανλή. Διότι δύσκολο να πιάσει μπογιά μπροστά στον νέο αρχηγό της
παράταξης! Πώς; Σας ενοχλεί ο ορισμός “νέος αρχηγός της παράταξης”; Κακώς.
Όσοι είδαν τον Χριστόδουλο στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης να ομιλεί
μπαλκονάτος και ωραίος μέσα στα άμφια για “πατρίδα – θρησκεία – οικογένεια”,
θεωρούν ότι είναι πλέον θέμα χρόνου να κάνει το βήμα προς τον Μαμωνά της
πολιτικής. Θυμήθηκα τη φράση ενός φίλου ξενοδόχου, ο οποίος με το που
αναδείχθηκε ο Χριστόδουλος στη θέση του Αρχιεπισκόπου έλεγε “δεν έχετε ιδέα με
ποιον έχουμε μπλέξει. Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας”. Και είναι και δεξιός ο
φίλος ξενοδόχος. Δεξιός και κολλητός του Κώστα Καραμανλή. Αλλά ο άνθρωπος
βλέπει μπροστά. Τι κρίμα που και ο Καραμανλής δεν βλέπει το ίδιο μπροστά…
Σφυρίζουν αδιάφορα
Τώρα, θα μου πει κανείς, ο Καραμανλής σας πείραξε; Οι Πασόκοι πού είναι; Έλα
ντε, οι Πασόκοι πού είναι; Σφυρίζουν αδιάφορα κοιτώντας προς τον ουρανό. Αντί
να πουν τα πράγματα με το όνομά τους και να καταγγείλουν τον ρασοφόρο
μεσαιωνισμό που μας απειλεί σαν κοινωνία, σφυρίζουν αδιάφορα, όταν δεν
μηρυκάζουν διάφορα αναμασήματα περί παραδόσεως και Ορθοδοξίας, που δήθεν
πλήττεται από την μη αναγραφή του θρησκεύματος, αλλά αφού το αποφάσισε η
κυβέρνηση, τι να κάνουμε. Τι να κάνετε; Το γελοίον του πράγματος να
καταγγείλετε να ασχολούμαστε δηλαδή με την αναγραφή η μή του θρησκεύματος
στις ταυτότητες, και ο καθένας μας, χριστιανός ορθόδοξος κατά το θρήσκευμα,
λαϊκός ή κληρικός, να βαρύνεται επί καθημερινής βάσεως με την παράβαση των
μισών και πλέον Δέκα Εντολών. Φαρισαϊσμός δεν λέγεται αυτό;
Το αυγό του χομεϊνισμού
Φαρισαϊσμός λέγεται βέβαια. Και υστεροβουλία. Σου λένε οι ταγοί του Έθνους,
“με τους παπάδες θα τα βάλουμε; Άσε, έρχονται και εκλογές”. Φοβούνται δηλαδή
ότι η Εκκλησία μπορεί να καθοδηγήσει τους πιστούς, ώστε να καταψηφίσουν όποιον
πάρει σαφή και ξεκάθαρη στάση κατά της αναγραφής του θρησκεύματος. Προτιμούν
λοιπόν να σιωπούν. Και απέναντι στο όλο θέμα, και απέναντι στο σπάσιμο του
αυγού του χομεϊνισμού. Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν για το πόσο επικίνδυνη για
την πορεία της χώρας είναι η παρέα του Χριστόδουλου, οι Άνθιμοι, οι Καλλίνικοι
και οι Αμβρόσιοι. Η στάση τους προσδίδει χαρακτήρα φωτεινού παραδείγματος στη
στάση που τήρησαν ο Απόστολος Κακλαμάνης, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Γιώργος
Φλωρίδης και ο Νίκος Σηφουνάκης. “Θυμούνται” οι πιστοί στις εκλογές; Να
“θυμόμαστε” κι εμείς…
Πού είναι ο Άρης;
Άκου τώρα αναγνώστη μου τι θυμήθηκα εγώ. Τον Άρη Σπηλιωτόπουλο. Που χάθηκε μεν
κι αυτός μέσα στον απόηχο από τη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης, ενώ, όντως,
αξίζει να του ρίξουμε μια ματιά. Επιβίωσε του Συνεδρίου, τα κατάφερε να μη
θιγεί, αφέθηκε το θέμα του να το “θέσουν” περιφερειακά στελέχη, όπως ο
Σούρλας, ο Τατούλης και ο… Μπουλούκος! Θρίαμβος δηλαδή. Θρίαμβος; Μμμμμ. Δεν
μου φαίνεται και τόσο. Διότι, αν όπως όλοι υποστηρίζουν ο εκπρόσωπος Τύπου
απομακρυνθεί από τη θέση του, τις επόμενες εβδομάδες ή μήνες, τι να υποθέσουμε
εμείς οι απ’ έξω; Ότι πρόκειται για το χρονικό ενός προαναγγελθέντος διαζυγίου
ή ότι ο Καραμανλής κάμφθηκε μπροστά στις πιέσεις του… Μπουλούκου;
Γνώμη μας είναι ότι η απομάκρυνση του Α. Σπηλιωτόπουλου είναι τώρα ακόμη πιο
δύσκολη…
Η τρομοκρατία
Πιο δύσκολη είναι επίσης η κατάσταση στην υπόθεση της τρομοκρατίας. Δύσκολη με
την έννοια ότι τα πράγματα έχουν φτάσει στο μη περαιτέρω. Τώρα πια δεν
υπάρχουν άλλοθι για κανέναν. Δεν μπορείς ως πολίτης να λες μέσα σου ή φωναχτά
ότι “καλά του έκαναν”, επειδή λ.χ. ήταν ο Μάλλιος ή ο σταθμάρχης της CIA. Εδώ
τα πράγματα είναι πια ξεκάθαρα. Οι τύποι αυτοί που κρύβονται πίσω από τη
σφραγίδα της 17 Νοέμβρη μπορεί να παραμένουν άγνωστοι στις αστυνομικές αρχές
λόγω της πανθομολογούμενης ανικανότητας της Αστυνομίας, αλλά είναι φανεροί ως
προς τις προθέσεις τους. Τα όσα ακολούθησαν τη δολοφονία του Βρετανού
αξιωματικού Στ. Σόντερς, ιδιαίτερα στο εξωτερικό, φανερώνουν ότι οι άνθρωποι
εξετέλεσαν αποστολή σημαντική. Πρώτον, έδωσαν λόγο και υπόσταση στις
αθλιότητες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Δεύτερον, ΑΦΑΙΡΕΣΑΝ, ναι
ΑΦΑΙΡΕΣΑΝ, ένα δισ. δραχμές από τον κρατικό κορβανά ακριβώς όσο θα δοθεί ως
αμοιβή για την πρόσληψη συμβούλου Ασφαλείας για την Ολυμπιάδα του 2004. Και
τρίτον, χτύπησαν στην κατάλληλη στιγμή: με την έναρξη της θερινής σεζόν. Η
ιδεολογία της επανάστασης, που περνάει βαθιά από την τσέπη. Ημών και
εκείνων. Όχι, εκείνοι δεν πλήρωσαν. Αλλά δεν θα εισέπραξαν το κατιτίς τους,
για τον κόπο τους;
Τσοβόλας και ΚΚΕ
Να τελειώσουμε όπως αρχίσαμε. Με τα κόμματα και τη στάση τους απέναντι στις
εκδηλώσεις της Εκκλησίας. Συγκινητική η προσπάθεια του Δημήτρη Τσοβόλα να μη
βγάλει αφίσες υπέρ της συγκέντρωσης της Εκκλησίας (α ρε Δημήτρη…). Αλλά
εκπληκτική η προσέγγιση του ΚΚΕ στο όλο θέμα. Στο ίδιο τσουβάλι και η
κυβέρνηση και η Εκκλησία. Διχάζουν το λαό, και με τη βούλα του Πολιτικού
Γραφείου. Ο Καβάφης έγραψε το περίφημο “Βλάπτουν και οι δυο τη Συρία το ίδιο”,
αλλά προφανώς δεν είχε στο νου του να δικαιολογήσει την αμήχανη στάση του ΚΚΕ,
που όλα πια τα ερμηνεύει ως πάλη κατά της αμερικανοκρατίας και της
παγκοσμιοποίησης. Εντάξει η πάλη σύντροφοι, αλλά κάποτε το κόμμα διεκδικούσε
τον τίτλο “προοδευτικό”, ή κάνω λάθος;
