|
|
ΠΡΩΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΜΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΘΑΥΜΑΖΕΙ: Τον ελληνικό πολιτισμό.
ΛΑΤΡΕΥΕΙ: Τη φύση.
ΦΟΒΑΤΑΙ: Τίποτε συγκεκριμένο.
ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ: Οτιδήποτε απρόοπτο.
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΠΟΤΕ: Το πρώτο της άλμα με αλεξίπτωτο.
ΔΙΑΒΑΖΕΙ: Αρχαία Ιστορία.
ΝΟΣΤΑΛΓΕΙ: Μία εκπαίδευση Καταδρομών με τη φίλη μου την Έφη.
Από τα 18 της χρόνια άρχισε να εκπορθεί τα «ανδρικά κάστρα», με την είσοδό
της στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού. Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός να
κατακτήσει τους αιθέρες, καθώς έγινε μέλος της Ομάδας Αλεξιπτωτιστών. Σήμερα,
στα 26 της, είναι η πρώτη γυναίκα στην Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών
(ΕΜΑΚ) της Πυροσβεστικής στη Θεσσαλονίκη. Η Φωτεινή Βαβάτση αισθάνεται
περήφανη που θα κληθεί πάλι να προσφέρει. Επιμένει ότι το «μικρόβιο» που έχει
για τη δράση και την περιπέτεια δεν φεύγει ούτε με… αντιβιοτικά, ενώ τονίζει
πως παραμένει γυναίκα και μαγειρεύει το ίδιο καλά όπως θα σκαρφάλωνε σε ένα βουνό.
ΕΡ.: Πρόκληση η συμμετοχή μιας γυναίκας στις Ειδικές Δυνάμεις της
Πυροσβεστικής;
ΑΠ.: Ναι, αλλά τίποτε δεν είναι αδύνατο.
ΕΡ.: Έτσι αναδεικνύεται το ασθενές φύλο στις τάξεις της κοινωνίας;
ΑΠ.: Δεν νομίζω, έχει ήδη αναδειχθεί και από άλλους τομείς.
ΕΡ.: Πώς νιώθετε μεταξύ τόσων ανδρών;
ΑΠ.: Πολύ άνετα, άλλωστε δεν διαφέρουμε και σε τίποτε.
ΕΡ.: Βλέπετε δυσπιστία στα βλέμματα των συναδέλφων σας;
ΑΠ.: Μόνο επειδή είμαι νέος συνάδελφος, όπως και απέναντι στους άλλους
της ίδιας σειράς με μένα.
ΕΡ.: Από τις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού σε αυτές της Πυροσβεστικής.
Υπάρχει «μικρόβιο»;
ΑΠ.: Ισχυρό, που δεν πρόκειται να μου φύγει ούτε απομακρύνεται με
«αντιβιοτικά».
ΕΡ.: Από μικρή στην περιπέτεια. Τι σας οδήγησε εκεί;
ΑΠ.: Η πρόκληση που είπαμε.
ΕΡ.: Σας συναρπάζει η στολή;
ΑΠ.: Ένα ρούχο που φοράς κάθε μέρα, χωρίς να χρειάζεσαι μεγάλη
γκαρνταρόμπα.
ΕΡ.: Πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να ενταχθεί στις Ειδικές
Δυνάμεις;
ΑΠ.: Όλα γίνονται αν προσπαθήσεις.
ΕΡ.: Εσείς θα το συστήνατε σε μια φίλη σας;
ΑΠ.: Ανεπιφύλακτα.
ΕΡ.: Και η περιβόητη θηλυκότητα… χάνεται κάτω από τη στολή;
ΑΠ.: Αν και δεν νομίζω, η ερώτηση μπορεί να απευθυνθεί στους άνδρες.
ΕΡ.: Το ίδιο καλά θα μαγειρεύατε έναν μουσακά και θα σκαρφαλώνατε σε
ένα βουνό;
ΑΠ.: Κάνω και τα δύο το ίδιο καλά, αλλά με διαφορετικά συναισθήματα.
ΕΡ.: Ποια είναι αυτά που κυριαρχούν;
ΑΠ.: Η δράση, η προσπάθεια και το θετικό αποτέλεσμα.
ΕΡ.: Ξοδεύετε περισσότερα χρήματα σε καλλυντικά ή στο γυμναστήριο;
ΑΠ.: Δίνω αρκετά και για καλλυντικά.
ΕΡ.: Γίνατε πιο σκληρή από την ενασχόλησή σας με τον Στρατό και την
Πυροσβεστική;
ΑΠ.: Περισσότερο στις αποφάσεις που, πλέον, παίρνω στη ζωή μου και όχι
τόσο στο σώμα μου.
ΕΡ.: Το επάγγελμα σας εμποδίζει για έναν αρμονικό οικογενειακό βίο;
ΑΠ.: Όχι, αλλά παντού χρειάζονται θυσίες και προσπάθεια. Ρωτήστε και
τον αρραβωνιαστικό μου.
ΕΡ.: Οι άνδρες σάς αντιμετωπίζουν με δέος ή με φόβο;
ΑΠ.: Μάλλον με περισσότερο ενδιαφέρον.
ΕΡ.: Πώς σας αντιμετωπίζουν στο φιλικό περιβάλλον σας;
ΑΠ.: Έχουν συνηθίσει, πάντα έτσι ήμουν.
ΕΡ.: Είχατε τη συγκατάθεση της οικογένειας για την επιλογή σας;
ΑΠ.: Χωρίς δεύτερη κουβέντα, στάθηκαν δίπλα μου σε όλα μου τα βήματα.
ΕΡ.: Τι σας έμεινε από τις Καταδρομές του Στρατού όπου υπηρετήσατε;
ΑΠ.: Η σιγουριά που μου έδωσαν για τον εαυτό μου ότι μπορώ να
αντιμετωπίσω οποιαδήποτε κατάσταση.
ΕΡ.: Οι εντυπώσεις σας από τα άλματα ως μέλος της Ομάδας
Αλεξιπτωτιστών;
ΑΠ.: Φανταστικές γι’ αυτό και το συνεχίζω σαν χόμπι.
ΕΡ.: Γιατί αποχωρήσατε από τον Στρατό;
ΑΠ.: Γιατί από την αρχή πίστευα ότι έπρεπε να υπηρετήσω στον Στρατό
μόνο τη θητεία μου.
ΕΡ.: Τι σας κέρδισε από την ΕΜΑΚ και την επιλέξατε;
ΑΠ.: Πιστεύω ότι έχει περισσότερη δράση. Ίδωμεν.
ΕΡ.: Ποιες οι πρώτες σας εντυπώσεις;
ΑΠ.: Θετικές, αλλά ακόμη περιμένω τα δύσκολα.
ΕΡ.: Η ΕΜΑΚ έχει κερδίσει τις καρδιές της ελληνικής κοινωνίας. Σας
εντυπωσιάζει;
ΑΠ.: Μάλλον με υποχρεώνει.
ΕΡ.: Σε ποια αποστολή που έγινε θα θέλατε να συμμετείχατε;
ΑΠ.: Σε αυτή που δεν θα γινόταν ποτέ, γιατί το ζήτημα είναι να μη
γίνονται ατυχήματα.
ΕΡ.: Θα πηγαίνατε σε επιχείρηση διάσωσης σεισμοπαθών στην Τουρκία;
ΑΠ.: Σε οποιαδήποτε όπου έπρεπε να κάνω το καθήκον μου.
ΕΡ.: Πυρκαγιά στο Σέιχ Σου. Πώς αισθανθήκατε;
ΑΠ.: Θλίψη, γιατί θα ήθελα να είμαι στη μάχη της κατάσβεσης.
