In memoriam

Πλήρης ημερών και άξιος των αισθημάτων αγάπης, εκτίμησης και ευγνωμοσύνης όλων

όσοι είχαν την αγαθή τύχη να διατελέσουν μαθητές του απήλθε ο Χρήστος

Γεωργουσόπουλος, εκπαιδευτικός λειτουργός της Μέσης Εκπαίδευσης, ευαίσθητος

και υπεύθυνος πολίτης, ο δάσκαλός μας.

Έφυγε όπως έζησε, ίσιος και αταλάντευτος, ευθύς και δίκαιος, άγρυπνος, αλλά

νηφάλιος. Η μνήμη του «μάχεται να τρυπήσει τις ομίχλες» που μας περιβάλλουν,

την επιθετική ημιμάθεια, τη βολική ασάφεια, τη θλιβερή ματαιοδοξία. Όπως όλοι

οι άξιοι δάσκαλοι, δεν άντεχε το περίπου.

Άνθρωπος με αυστηρά κριτήρια, κοινωνός αρχών και αφιερωμένος στο καθήκον του,

με πλήρη θεωρητικό εξοπλισμό και αξιοποίηση της πείρας από τη μακρά θητεία

του, ανέπτυξε εξαίρετες παιδευτικές αρετές, μετέδιδε στους διδασκόμενους

ειλικρινές και δημιουργικό ενδιαφέρον για τα γράμματα και την τέχνη, σε τέτοιο

βαθμό ώστε ο Όμηρος και οι τραγικοί να καταστούν οικείοι στα παιδιά της

Λαμίας, της Καλαμπάκας ή της Αθήνας σε δύσκολες μάλιστα εποχές. Και όταν

χρειάστηκε, υπερασπίστηκε ανυποχώρητα τις ιδέες του και βρέθηκε με άλλους

σημαντικούς διανοούμενους στην εξορία με την αξιοπρέπεια και τη σοβαρότητα που

τον διέκρινε ισοβίως.

Με τη σοφία, τη σεμνότητα και την τρυφερότητά του, που δεν σπαταλούσε σε

τυπικές εκδηλώσεις, αντιμετώπισε την καταξίωση και τον σεβασμό που

αναγνωρίζεται στο έργο του πρωτοτόκου του Κώστα και την επιτυχία των

μικρότερων παιδιών του, του Νάσου και του Βασίλη, που κοσμούν τον χώρο δράσης

τους, αλλά και τις διακρίσεις των μαθητών του, που τους θεωρούσε όλους παιδιά

του.

Ο αποχαιρετισμός στον δάσκαλο είναι μια οδυνηρή επιστροφή στα χρόνια που

διπλώσαμε μαζί με τις σημαίες. Όμως σ’ εκείνα τα χρόνια της δοκιμασίας

παραδείγματα όπως του Χρήστου Γεωργουσόπουλου μάς βοήθησαν να κρατηθούμε, να

προσπαθήσουμε, να αντισταθούμε. Γι’ αυτό τιμούμε τη μνήμη του και η οδύνη

μπολιάζεται με τις ευχαριστίες, γιατί υπήρξε ­ και παραμένει παρών.

Τελευταία Νέα