ΟΛΓΑ ΒΑΣΔΕΚΗ Θα είμαι ανάμεσα στις πρώτες

ΙΣΩΣ το πιο δύσκολο καλοκαίρι στην καριέρα της Όλγας Βασδέκη στον κλασικό

αθλητισμό είναι μέχρι στιγμής το φετινό, αφού μετά την απώλεια της περιόδου

του κλειστού στίβου ’99 λόγω τραυματισμού, ξεκίνησε για τον ίδιο λόγο

καθυστερημένα και τη θερινή περίοδο και καλείται στη Σεβίλλη να υπερασπιστεί

τον τίτλο της κορυφαίας Ευρωπαίας τριπλουνίστριας του ’98.

Και να ήταν μόνον αυτό! Εισέβαλε στο προσκήνιο του αγωνίσματος και η παλιά της

συμπατριώτισσα και φίλη Βούλα Τσιαμήτα και της χάλασε την… ησυχία και τον

αποκλειστικό πρωταγωνιστικό ρόλο.

Κάπως έτσι τουλάχιστον τα βλέπουν όσοι είναι μακριά από την Όλγα και τον

σύντροφό της στη ζωή και τον στίβο Παναγιώτη Μαρκιανίδη, ο οποίος είναι ο

προπονητής της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα και ύστερα.

Η ίδια η πρωταθλήτρια Ευρώπης όμως δεν δείχνει να συμμερίζεται αυτή την εικόνα

που σχηματίζουν αρκετοί ειδικοί και μη στον χώρο του ελληνικού στίβου και απλά

συνεχίζει ανεπηρέαστη την πορεία που έχει χαράξει, θέτοντας τους δικούς της στόχους.

«Ένα είναι σίγουρο με την άνοδο της Βούλας, το ότι θα υπάρξει συναγωνισμός και

εντός των ελληνικών συνόρων που δεν υπήρχε πριν για μένα και εκτός Ελλάδος»,

βεβαιώνει όσους τη ρωτούν πώς βλέπει την εξέλιξη της Τσιαμήτα.

Και βέβαια δείχνει να μην έχει κάνει την παραμικρή παρέκκλιση από την πάγια

φιλοσοφία της, που επαναλάμβανε συχνά στις συνεντεύξεις της τα τελευταία

χρόνια: «Η Τσιαμήτα μέσα στον στίβο είναι μία ακόμη αντίπαλος που πρέπει να

νικήσω για να πετύχω τους στόχους μου. Σέβομαι όλες τις αντιπάλους μου ως

αξίες και εκτιμώ την προσπάθεια και τις φιλοδοξίες τους, αλλά ειδικά στη

διάρκεια του αγώνα δεν με απασχολεί το τι κάνουν. Προσωπικά έχω

συνειδητοποιήσει ότι για να πάω καλά εγώ πρέπει να είμαι συγκεντρωμένη στη

δική μου προσπάθεια και στο τέλος τού αγώνα κάνω ταμείο».

Δεν έχουμε λόγους να μην πιστέψουμε την Όλγα Βασδέκη από τη στιγμή που είχαμε

ευτυχήσει να ζήσουμε με μεγάλη αγωνία από κοντά τη συγκλονιστική μάχη που

κατέληξε στο χρυσό μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Βουδαπέστης.

Κόντεψε να τρελαθούμε όλοι οι Έλληνες ρεπόρτερ στίβου που καλύπταμε τους

αγώνες στο Νεπ Στάντιον ειδικά στο τελευταίο μόλις άκυρο άλμα της παγκόσμιας

πρωταθλήτριας, της Τσέχας Σάρκα Κασπάρκοβα. Όμως λίγο αργότερα η Όλγα, που

προηγείτο από το 3ο άλμα και είχε την τελευταία προσπάθεια, μας έλεγε με το

πιο φυσικό ύφος του κόσμου: «Δεν με απασχόλησε, αφού ήμουνα σε αυτοσυγκέντρωση

για το τελευταίο άλμα στο οποίο, αν με είχε περάσει, έπρεπε να αντιδράσω».

Και πραγματικά έκανε το άλμα σαν να ήταν προσπάθεια που χρειαζόταν για τη

νίκη, ενώ όλα είχαν κριθεί! Όμως η Όλγα Βασδέκη κάθε άλλο παρά είναι ψυχρό

άτομο. «Είμαι συναισθηματική», εξομολογείται, «αλλά έχω μάθει να αντιμετωπίζω

τον αγώνα χωρίς άγχος. Προσπαθώ να ξεχνώ τη σημασία του και να τον χαίρομαι

βάζοντας στόχο να πάω όσο καλύτερα γίνεται και χωρίς να θεωρώ ως μοναδικό

αποτέλεσμα τη νίκη ή το μετάλλιο. Θέλω να μείνω έτσι όσο και αν έχουν έλθει

στο μεταξύ κάποιες επιτυχίες που μεγαλώνουν τις ευθύνες, κάτι που όπως πιστεύω

συμβαίνει με όλους τους αθλητές». Όπως είχε δηλώσει και πέρυσι, πριν από το

Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, «πάω για να είμαι στις πρώτες, αλλά δεν

σας υπόσχομαι μετάλλια», επαναλαμβάνει και τώρα για τη Σεβίλλη, αν και θέλει

να αποσείσει το βάρος της δικαίωσης της πρωταθλήτριας Ευρώπης: «Δεν με

απασχολεί το χρυσό μετάλλιο στη Βουδαπέστη. Οι αγώνες στη Σεβίλλη είναι μια

διαφορετική διοργάνωση, στην οποία επίσης θέλω κάτι να πετύχω και γι’ αυτό θα

δώσω τον καλύτερο εαυτό μου».

Όσο για το αν έφθασε η στιγμή μιας επίδοσης κοντά στα 15 μέτρα και για το

ποιες αντιπάλους φοβάται, η Όλγα δεν θέλει καν να μιλάει αλλά ευτυχώς για μας

το κάνει ο προπονητής της Παναγιώτης Μαρκιανίδης, ο οποίος ασφαλώς εκφράζει

την ίδια ακριβώς φιλοσοφία με την αγαπημένη και αθλήτριά του: «Αυτός είναι ο

στόχος μας και ελπίζουμε να τον πετύχουμε στη Σεβίλλη, αφού η Όλγα είναι τώρα

πολύ καλά παρ’ ότι έχασε έδαφος με τον τραυματισμό και δεν έκανε τους αγώνες

που ήθελε. Για τις αντιπάλους συμφωνώ με την Όλγα ότι όλες είναι υπολογίσιμες

και ουδείς μπορεί να με διαβεβαιώσει ότι για παράδειγμα η Κασπάρκοβα ή η

Χάνσεν που δεν φαίνονται τόσο καλά δεν θα «πιάσουν» ένα άλμα που να τους δώσει

τη νίκη ή το μετάλλιο. Γενικά υπάρχει μεγάλη ρευστότητα και είναι τουλάχιστον

έξι με επτά οι αθλήτριες που διεκδικούν τα μετάλλια».

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ευτυχώς που ανήκω στο Λιμενικό, γιατί…

ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ αν υπάρχουν επαγγελματίες αθλητές και αθλήτριες στον στίβο, η Όλγα

Βασδέκη αντιπαραθέτει την εξής άποψη:

«Επαγγελματίες είμαστε στις προπονήσεις, αλλά στην αντιμετώπιση από τον ΣΕΓΑΣ

δεν είμαστε το ίδιο. Δυστυχώς, η κατάσταση στον στίβο δεν άλλαξε παρ’ ότι

άλλαξε η διοίκηση εδώ και τρία χρόνια, αφού και τότε και τώρα υπήρχαν και

υπάρχουν οδοιπορικά τα οποία καθυστερούν πάρα πολύ και δεν μπορούμε να

υπολογίζουμε σ’ αυτά».

Παραδέχεται, πάντως, η Όλγα Βασδέκη ότι τα τελευταία χρόνια με την είσοδο στον

στίβο αρκετών χορηγών τα πράγματα είναι αρκετά καλά για τους κορυφαίους

πρωταθλητές τουλάχιστον: «Εντάξει, όταν κανείς πετύχει κάτι σημαντικό έχει

κάποιες απολαβές, αλλά ουδείς μπορεί να γνωρίζει μέχρι πότε θα τις έχει. Το

ποιο θετικό είναι το ότι όταν αναδειχθείς σε κάποια υψηλή θέση στους

Ολυμπιακούς ή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μπορείς να γίνεις μόνιμος σε κάποιο

στρατιωτικό Σώμα. Όπως εγώ είμαι στο Λιμενικό και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό».

Και συνεχίζει η Όλγα Βασδέκη: «Δεν νομίζω όμως ότι ένας αθλητής στίβου πρέπει

να θεωρείται επαγγελματίας. Είναι τόσο δύσκολο να πετύχεις και χρειάζεται τόσο

σκληρή προσπάθεια που αν δεν το έχεις στο αίμα σου να είσαι πρωταθλητής δεν

πρόκειται να το δεις επαγγελματικά».

ΓΑΜΟΣ

Καθυστερεί λόγω αγώνων

ΠΟΛΛΕΣ είναι μέχρι τώρα οι επιτυχίες της Όλγας Βασδέκη, αλλά δεν έχει

καταφέρει να βρει τον κατάλληλο χρόνο για τον γάμο με τον εκλεκτό της καρδιάς

της Παναγιώτη Μαρκιανίδη.

Λίγο το ότι είναι συνεχώς μαζί, λίγο το ότι οι υποχρεώσεις στον στίβο είναι

ατελείωτες, λίγο το ότι πέθανε πέρυσι η αγαπημένη της γιαγιά, το Μυστήριο δεν

ετελέσθη, αλλά ουδέν το… μυστήριον όσον αφορά την αγάπη των δύο

πρωταγωνιστών του ελληνικού στίβου που παραμένει σε τοπ κατάσταση. Η Όλγα

βέβαια, εκτός από τον Παναγιώτη και τους γονείς της στον Βόλο που κάνουν

«μαύρα μάτια» μέχρι να δουν από κοντά την πρασινομάτα κόρη τους, έχει αρκετό

προσωπικό ενδιαφέρον και για τον αδελφό της Σπύρο. Όσο και αν οι υποχρεώσεις

τους, αθλητικές και επαγγελματικές, τους κρατούν μακριά τον έναν από τον άλλο,

στη μεγαλούπολη που λέγεται Αθήνα, η Όλγα παρακολουθεί στενά και τη δική του

αθλητική καριέρα και στενοχωριέται όταν είναι τραυματίας ή κάτω από τα επίπεδα

στα οποία βρισκόταν πριν από μερικά χρόνια. Κάποτε είχαν και τον ίδιο

προπονητή, αφού για ένα διάστημα όταν είχε πρωτοέλθει στην Αθήνα προπονήθηκε

και η ίδια με τον Γιώργο Πομάσκι, προπονητή της Νίκης Ξάνθου, του Σπύρου

Βασδέκη και της Βούλας Τσιαμήτα. Όμως, δεν ταίριαζαν στη φιλοσοφία και ύστερα

από ένα διάστημα με τον παλιό πρωταθλητή και βαλκανιονίκη του τριπλούν Δημήτρη

Μίχα, ήλθε η ώρα του καλού της Παναγιώτη Μαρκιανίδη.

Επιτυχίες συνέχισαν επίσης να έρχονται, με μεγαλύτερη το ευρωπαϊκό χρυσό

μετάλλιο πέρυσι, ενώ στη ζωή δέθηκαν ακόμη περισσότερο αφού έχουν την ευκαιρία

πλέον να είναι συνέχεια μαζί και να αντιμετωπίζουν όλα τα προβλήματα. Όσο για

το πώς περνούν, τους αρκεί ­ όπως λένε ­ που είναι μαζί, σχεδιάζουν τη

μελλοντική τους οικογένεια και στον ελεύθερο χρόνο τους πηγαίνουν κανένα

σινεμά ή κάποια επίσκεψη σε φίλους. Έτσι απλά, ως πρωταθλητές του στίβου.