Αναζήτηση
|
|
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Το σωτήριον έτος 1930 μ.Χ.
ΖΕΙ: Στην Αθήνα, αφού «πολλών ανθρώπων είδεν άστεα».
ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ: Με τους φίλους του, τους Αρχαίους! Με τον καιρό όλο και πιο
συνομήλικοί του φαίνονται.
ΘΥΜΩΝΕΙ: Με την ασχήμια.
ΔΑΚΡΥΖΕΙ: Με το κάλλος.
ΝΟΣΤΑΛΓΕΙ: Τους γονείς και φίλους που έφυγαν.
Οι βομβαρδισμοί στο Κόσοβο και στο Βελιγράδι ανέβαλαν την τελετή απονομής
των Βραβείων Ωνάση και η δαπάνη που προοριζόταν για τις εκδηλώσεις (500.000
δολάρια) θα δοθεί στους πρόσφυγες και στα θύματα της περιοχής. Ο πρόεδρος του
Ιδρύματος Ωνάση Στέλιος Παπαδημητρίου λέει ότι και ο ίδιος ο Αριστοτέλης
Ωνάσης θα έπαιρνε την ίδια απόφαση και θυμίζει μια φράση του που τον
χαρακτήριζε: «Μόνο η δουλειά μάς σώζει».
ΕΡ.: Είναι η πρώτη φορά που αναβάλλεται η απονομή των Βραβείων Ωνάση;
ΑΠ.: Ναι και ελπίζω η τελευταία!
ΕΡ.: Σε ποιους είχατε αποφασίσει να τα δώσετε φέτος;
ΑΠ.: Μέχρι την επίσημη ανακοίνωσή τους τα ονόματα είναι απόρρητα. Όπως και οι υποψηφιότητες.
ΕΡ.: Πότε θα ξαναδούμε τα Βραβεία Ωνάση;
ΑΠ.: Όταν ομαλοποιηθεί η κατάσταση στην περιοχή μας.
ΕΡ.: Τι θα έκανε ο Αριστοτέλης Ωνάσης για το Κόσοβο και το Βελιγράδι αν ζούσε σήμερα;
ΑΠ.: Ως θύμα ο ίδιος εθνοκάθαρσης και πολεμικής συρράξεως, υποθέτω το ίδιο που
έκαμε και το Δ.Σ. του Ιδρύματος.
ΕΡ.: Μια φράση του που θα θυμάστε για πάντα;
ΑΠ.: «Μόνο η δουλειά μάς σώζει».
ΕΡ.: Πώς τον γνωρίσατε;
ΑΠ.: Η θέλησή του να βρει και να φτιάξει νέο συνεργάτη και η δική μου ανάγκη
για περιπέτεια μας έσμιξαν!
ΕΡ.: Πότε θα βελτιωθούν οι σχέσεις σας με τον Τιερί Ρουσέλ;
ΑΠ.: Μόλις χωνέψει ότι η περιουσία του και η περιουσία της Αθηνάς είναι
διαφορετικά πράγματα, που δεν πρέπει να αναμειχθούν.
ΕΡ.: Θα γίνει πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση η Αθηνά;
ΑΠ.: Εάν πεισθεί το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος ότι η Αθηνά μπορεί να
το υπηρετήσει προς το συμφέρον του Ιδρύματος.
ΕΡ.: Τι θυμάστε από τη Χριστίνα Ωνάση;
ΑΠ.: Τη μέχρι του θανάτου της άνιση μάχη με το πρότυπο του πατέρα της.
ΕΡ.: Και από τον Αλέξανδρο;
ΑΠ.: Τη σεμνότητά του και το πάθος για τα αεροπλάνα.
ΕΡ.: Ποια από τις γυναίκες του Ωνάση τον αγάπησε περισσότερο;
ΑΠ.: Χωρίς αμφιβολία η Μαρία Κάλλας.
ΕΡ.: Τι θα μαγειρεύατε για τον Τιερί Ρουσέλ αν τον καλούσατε σε γεύμα;
ΑΠ.: Έχω πρόβλημα προσδιορισμού του είδους. Συχνά, τόσο εγώ όσο κι εκείνος,
όλο και κάτι μαγειρεύουμε ο ένας για τον άλλον.
ΕΡ.: Και πώς θα ξεκινούσατε την κουβέντα;
ΑΠ.: Από εκεί που την αφήσαμε πριν καν γνωρισθούμε!
ΕΡ.: Υπάρχει, τελικά, τρόπος να τα βρείτε;
ΑΠ.: Μόνο με ηθικές ζημίες δικές μας και, φυσικά, υλικές ζημίες για την κόρη του.
ΕΡ.: Για ποιο πράγμα θα είστε πάντοτε υπερήφανος;
ΑΠ.: Για πολλά, αλλά για το Ίδρυμα περισσότερο.
ΕΡ.: Και για ποιο έχετε μετανιώσει;
ΑΠ.: Για την ανεξικακία μου.
ΕΡ.: Τελικά, θα μείνετε στη διαχείριση της περιουσίας της Αθηνάς;
ΑΠ.: Εάν βρεθεί κατάλληλος διαχειριστής να μας αντικαταστήσει είμεθα πρόθυμοι
να φύγουμε.
ΕΡ.: Ορισμένοι σας κατηγορούν για νεποτισμό στη σύνθεση του Διοικητικού
Συμβουλίου του Ιδρύματος Ωνάση;
ΑΠ.: Τα στοιχεία του νεποτισμού λείπουν, δηλαδή ο διορισμός από συγγενή και η ακαταλληλότητα.
ΕΡ.: Πώς αντιδράσατε μόλις μάθατε ότι βρέθηκε νεκρή η Χριστίνα στην Αργεντινή;
ΑΠ.: Κατέλαβε όλους μας κατάθλιψη. Μας θεωρούσε συγγενείς της και έτσι αισθανόμαστε.
ΕΡ.: Τι πιστεύετε για τον θάνατό της;
ΑΠ.: Ανεξιχνίαστα τα αίτιά του
ΕΡ.: Και για τον θάνατο του Αλέξανδρου;
ΑΠ.: Γνωστή αιτία. Δράστης (αμέλεια – πρόθεση) άγνωστος. Συντρέχει πταίσμα του πληρώματος.
ΕΡ.: Με μια λέξη η μοίρα των Ωνάσηδων…
ΑΠ.: Η υπερβολή.
ΕΡ.: Ήταν ευτυχισμένος άνθρωπος ο Ωνάσης;
ΑΠ.: Μέχρι τον θάνατο του Αλέξανδρου και κάθε φορά που ήταν επιτυχής, ναι.
ΕΡ.: Είχατε πάει στον γάμο της Χριστίνας με τον Τιερί Ρουσέλ;
ΑΠ.: Όχι.
ΕΡ.: Πότε σχηματίσθηκαν τα πρώτα σύννεφα στη σχέση σας μαζί του;
ΑΠ.: Καταιγιδα! Όταν απείλησε με ματαίωση του γάμου του εάν δεν συναινούσε η
Χριστίνα στον θεσμό της κοινοκτημοσύνης μαζί του.
ΕΡ.: Θα ξανακάνετε διακοπές στον Σκορπιό;
ΑΠ.: Ήταν πάντα για μένα τόπος εργασίας και από τους χειρότερους. Μετά την
κηδεία της Χριστίνας δεν ξαναπάτησα το πόδι μου εκεί.
