Η ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ μας σε ένα σχολείο θηλέων τη δεκαετία του ’70, μια ηλικιωμένη

«σιδηρά κυρία», με αυστηρό παρουσιαστικό και άτεγκτους κανόνες, μας δίδασκε το

μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Και ήταν αυτός ακριβώς ο υπερσυντηρητικός

χαρακτήρας της, που έδινε μεγαλύτερη έμφαση στα (προοδευτικά) λεγόμενά της για

τον Καβάφη ­ λόγια που αποτυπώθηκαν για πάντα στο μυαλό και την καρδιά μου:

«Δεν μας νοιάζει τι έκανε στην προσωπική του ζωή ο ποιητής. Έγραφε υπέροχα

ποιήματα και αυτό είναι που μετράει».

Τα λόγια της ανακλήθηκαν πολλές φορές στη μνήμη μου κατά τους τελευταίους

μήνες, όσο παρακολουθούσα τη σαπουνόπερα για τα «ροζ σκάνδαλα» Κλίντον να

κορυφώνεται μπροστά στο φιλοθεάμον παγκόσμιο κοινό ­ ένα κοινό που ρουφάει με

κάθε λεπτομέρεια τι ακριβώς είπε ο Πρόεδρος στην υπάλληλό του, ποιες ήταν οι

ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις του, τι έκανε με τις… συμφοιτήτριές του

στο Πανεπιστήμιο και πάει λέγοντας.

Δεν με νοιάζει, λοιπόν, τι έκανε και τι κάνει ο πλανητάρχης στην προσωπική του

ζωή, επαναλαμβάνω τα λόγια της γυμνασιάρχου μου. Αυτό που μετράει είναι το πώς

διοικεί τον πλανήτη του. Όπως δεν θα μ’ ένοιαζε και το τι έκανε ο μακαρίτης

Ανδρέας Παπανδρέου στην ερωτική ζωή του, αρκεί να μην είχε κάνει το λάθος να

την μπερδέψει τόσο άγαρμπα με την πολιτική ζωή του τόπου που ήρχε.

Γι’ αυτό, λοιπόν, και χάρηκα πολύ με την απόφαση εκείνη του Διοικητικού

Δικαστηρίου, που επέτρεψε στον αξιωματικό του Πεζικού να διατηρήσει το αξίωμά

του, παρά τη σεξουαλική σχέση του με σύζυγο συναδέλφου. Έτσι, ένας δικαστής

διαχώρισε, επιτέλους, σαφώς το «ροζ από το χακί», όπως πολύ εύστοχα είχε βάλει

τίτλο στο σχετικό ρεπορτάζ ο καλός συνάδελφος.

Ψυχραιμία, λοιπόν, παιδιά… Κλείστε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και ανοίξτε

επιτέλους ένα παράθυρο στην αξιοπρέπεια!

Τελευταία Νέα