Eνας εμιγκρές από τη Ρωσία στεκόταν στις 22 Νοεμβρίου του 1963 στο πλήθος Αμερικανών στην Ελμ Στριτ του Ντάλας περιμένοντας την αυτοκινητοπομπή του αμερικανού Προέδρου που είχε φτάσει από το αεροδρόμιο. Κρατούσε μία κάμερα. Ο Αβραάμ Ζαπρούντερ δεν φανταζόταν πως τότε κατέγραφε τη δολοφονία του Κένεντι, σε ένα βίντεο που πούλησε στο περιοδικό Life και με το οποίο αργότερα δεν ήθελε να έχει καμία σχέση -πετυχαίνοντας να μην δημοσιευτεί το ένα εκείνο καρέ που έδειχνε την στιγμή του θανάτου του Κένεντι.

Πενήντα χρόνια μετά, οι ΗΠΑ θυμούνται τη δολοφονία και ακόμη στέκονται με δέος μπροστά στο διαβόητο καρέ 313: Οι ημέρες αυτές είναι από τις λίγες που το βίντεο προβάλλεται ολόκληρο στο μουσείο αφιερωμένο στον JFK.

Το βίντεο του Ζαπρούντερ διαρκεί μόλις 26,6 δευτερόλεπτα και μετρά 486 έγχρωμα καρέ, χωρίς ήχο. Κατέληξε να γίνει ένα από μεγαλύτερης αξίας ντοκουμέντα στην αμερικανική ιστορία και – όπως ήταν μάλλον νομοτελειακό – δεν γλίτωσε ούτε αυτό από το κύμα συνωμοσιολογίας που ακόμη περιβάλλει τη δολοφονία του Κένεντι.

Το βίντεο καταγράφει, από τα δεξιά της πορείας της προεδρικής οχηματοπομπής, την εμφάνιση των οχημάτων, το πλήθος που χαιρετά τον Κένεντι και τον πρόεδρο που ανταποδίδει και την άφιξη της λιμουζίνας στο σημείο που βρίσκεται περίπου ο Ζαπρούντερ.

Η κάμερα του Αβραάμ Ζαπρούντερ, με την οποία «αιχμαλώτισε» τη στιγμή της δολοφονίας του JFK

Αν και δεν είναι το μοναδικό ντοκουμέντο από τη δολοφονία, περιέχει κάτι που λείπει από όλα τα υπόλοιπα: Ενώ μερικά καρέ πριν τον μοιραίο πυροβολισμό, ο Ζαπρούντερ «χάνει» τον Κένεντι από το πλάνο, η κάμερα επανέρχεται λίγο προτού η σφαίρα χτυπήσει τον πρόεδρο και καταγράφει την στιγμή του πλήγματος.

Το καρέ εκείνο, το 313ο στη σειρά, δείχνει – από απόσταση μεν και θολά, αλλά χωρίς αμφιβολία – την στιγμή που η σφαίρα διαπερνά το κρανίο του Κένεντι.

Ο Ζαπρούντερ κατάλαβε φυσικά εξαρχής ότι ο πρόεδρος είχε πεθάνει και όχι ότι ήταν απλώς βαριά τραυματισμένος (όπως ακουγόταν στη σύγχυση των πρώτων λεπτών). Ήξερε ότι είχε καταγράψει κάτι στην κάμερα και εμφάνισε το φιλμ το ίδιο απόγευμα.

Με την είδηση της ύπαρξης του βίντεο, πάνω στον Ζαπρούντερ «έπεσαν» δημοσιογράφοι και πρακτορείο προσφέροντάς του 100.000 δολάρια για το βίντεο ή 200 δολάρια για κάθε καρέ, όπως γράφει η Washington Post. Τελικά, αποφάσισε να το πουλήσει στο περιοδικό Life για 150.000 δολάρια.

Όταν ο αρχισυντάκτης του περιοδικού έφτασε στο γραφείο του Ζαπρούντερ για να δει το βίντεο, παρόντες ήταν δύο άνδρες της Μυστικής Υπηρεσίας. Όταν η προβολή έφτασε στο καρέ 313, κανείς δεν κατάφερε να συγκρατήσει την έκπληξή του.

Στα επόμενα χρόνια, καρέ από το φιλμ δημοσιεύονταν χωρίς όμως το επίμαχο 313. Η μη δημοσίευσή του συνέβαλε καθοριστικά στο να κάνει το βίντεο άλλο ένα τμήμα του μύθου γύρω από τη δολοφονία, με τις συνωμοσίες να οργιάζουν για την κατασκευή του βίντεο από τη CIA ή για ύπαρξη στοιχείων γύρω από το κρίσιμο ζήτημα του αριθμού των πυροβολισμών που χτύπησαν την οχηματοπομπή.

Ακόμη και σήμερα, που το φιλμ έχει περάσει στην ιδιοκτησία των Εθνικών Αρχείων και το πρωτότυπο φυλάσσεται σε ειδικό δοχείο για τη διατήρησή του, η προβολή του βίντεο εξ ολοκλήρου είναι σπάνια. Στις περιορισμένες προβολές που διοργανώνονται αυτές τις ημέρες, μεταξύ 17 και 24 Νοεμβρίου, στο Μουσείο Sixth Floor κοντά στο σημείο της δολοφονίας, οι θεατές ακόμη και πενήντα χρόνια μετά δεν παύουν να σαστίζουν όταν το βίντεο φτάνει στο καρέ 313.