Ο φίλος και συνάδελφός μου είναι ρεπόρτερ του Κινήματος Αλλαγής (ΚΙΝΑΛ). Τον είδα λιγάκι κομμένο. «Πολλή και άχαρη δουλειά», μου είπε. Αχαρη, τώρα, που επιτέλους ξαναβρήκαν ρόλο στην Κεντρική Επιτροπή ο Φίλιππος ο Πετσάλνικος και ο Σωκράτης ο Ξυνίδης; τον ρώτησα. «Ξέρεις τι είναι να συζητιέται κάτι, ας πούμε η συνταγματική αναθεώρηση, κι εγώ να πρέπει να έχω τη θέση όχι μόνο του Κινήματος Αλλαγής, αλλά και τις διακριτές τοποθετήσεις του ΠΑΣΟΚ, και της ΔΗΜΑΡ, και του Ποταμιού, και της Ανανέωσης του Καμίνη, και του ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου, και της ομάδας του Λυκούδη, και της ΕΔΕΜ του Πόντα; Εχω πεθάνει στην κούραση, για μια άγονη υπόθεση».

Αγονη υπόθεση το νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς; Εντάξει, η συγκρότηση του νέου σχήματος πρωτίστως έγινε με συνεννοήσεις κορυφής. Το Κίνημα Αλλαγής που προέκυψε δεν είναι παρά ένα άθροισμα σχημάτων –και η διευρυμένη, η μπαμπάτσικη Κεντρική Επιτροπή του από μέλη διορισμένα αποκλειστικά, ένα δυσκίνητο γραφειοκρατικό όργανο, αποτέλεσμα πολλής καμαρίλας και αφόρητων συμψηφισμών. Προσωπικότητες που έχουν συμβάλει στην πολιτική ύπαρξη και την ταυτότητα του χώρου, όπως π.χ. ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εκπροσωπούνται απλώς με τους εαυτούς τους. Και αν εξαιρέσει κανείς ορισμένες προσωπικότητες της νεότερης γενιάς, με έφεση στα δημόσια πράγματα, που κυρίως ο Γιώργος Καμίνης ανέδειξε, τα υπόλοιπα στελέχη κάπου τα έχουμε συναντήσει, εκεί όπου παράγεται η κοινότοπη αντίληψη για τα πράγματα και τη διαχείρισή τους.

Η ουσία είναι μία: αντί για ένα καινούργιο κόμμα που θα αναδείκνυε δημοκρατικά τα στελέχη του, με πολιτικές θέσεις που θα άφηναν πίσω τη μεταπολιτευτική κοινοτοπία, που θα ενέπνεε τους απογοητευμένους και σε μεγάλο βαθμό αποσυρμένους κεντρώους δημοκράτες, προέκυψε μια γραφειοκρατική μηχανή από οργανωμένες ομάδες, στόχος των οποίων είναι να διαγκωνίζονται και να διεκδικούν πρώτα εντός του σχήματος και κατόπιν στην κοινωνία.

Σε αυτό το σχήμα, προφανώς, οι μεγάλες ομάδες θα διαπραγματεύονται με μικρότερες τα κομματικά στελέχη (π.χ., μου δίνεις τον γραμματέα να σου δώσω τον εκπρόσωπο Τύπου;) και κάθε συνιστώσα θα προσπαθεί να διευρύνει την επιρροή της εντός και εκτός κόμματος. Στόχος οι εκλογές –που πολύ φοβάμαι ότι θα είναι η απαρχή του επόμενου κατακερματισμού.

Μα η πρώτη Κεντρική Επιτροπή συνεδριάζει τη Κυριακή του Θωμά, θα αντέτεινε κάποιος αισιόδοξος κεντροαριστερός που εθελοτυφλεί. Ασφαλέστατα. Και η δεύτερη, τη Δευτέρα. Τη Δευτέρα Παρουσία.

Τελευταία Νέα