Τα νοικοκυριά που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους με το σύστημα-ρολόι. Εκ περιτροπής. Τον έναν μήνα, αφήνουν απλήρωτο το ενοίκιο. Τον επόμενο, πληρώνουν το ενοίκιο κι αφήνουν πίσω το ρεύμα. Στη συνέχεια, έχει σειρά το νερό. Προτεραιότητα, το σουπερμάρκετ, όπου αν δεν έχεις μετρητά δεν ψωνίζεις ούτε οδοντογλυφίδα. Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση βρίσκεται ο Παναθηναϊκός. Κι ακόμα χειρότερη. Οι υποχρεώσεις είναι πολύ περισσότερες, αλλά με προτεραιότητα τους ποδοσφαιριστές. Οπως το σουπερμάρκετ για την οικογένεια. Πιστωτές, προμηθευτές, εργαζόμενοι, αναλώσιμα (όπως οι παλμογράφοι και το φαρμακευτικό υλικό) έπονται. Οι ποδοσφαιριστές προηγούνται. Κι όχι μόνο επειδή νηστικό αρκούδι δεν χορεύει. Αν δεν πληρωθεί το αρκούδι, θα κάνει προσφυγή και θα μείνει ελεύθερο. Ολα τα άλλα, εκ των πραγμάτων, μένουν ακόμα πιο πίσω. Κι όλα μαζί σέρνονται. Από σήμερα σε αύριο. Να πάρουν έναντι οι ποδοσφαιριστές (για τη δόση του Οκτωβρίου) και τα υπόλοιπα τον Φεβρουάριο, όταν θα έχουν έρθει τα λεφτά από τα Εμιράτα για τον Μπεργκ. Να πουληθεί στο μεταξύ κανένας ποδοσφαιριστής, να βουλώσει καμιά άλλη τρύπα. Ποιος είπε, όμως, ότι τελειώνει το μαρτύριο της σταγόνας; Ανοιχτές είναι οι πληγές των οφειλών σε πρώην ποδοσφαιριστές: Τελάντερ, Εσιέν, Ταυλαρίδης κ.λπ., κ.λπ. Χθες έσκασε του Βέμερ, για πεντακόσια χιλιάρικα, ενώ έχουν λαμβάνειν και οι Καραγκούνης – Κατσουράνης. Στα τρέχοντα, η επόμενη δόση είναι τον Δεκέμβριο και θα καταστεί ληξιπρόθεσμη στο τέλος του Ιανουαρίου. Οταν ακόμα δεν θα έχει εξοφληθεί αυτή του Νοεμβρίου. Είναι προφανές ότι τα νούμερα (έσοδα – έξοδα) δεν βγαίνουν. Οι συνθήκες και η διαδικασία παραπέμπουν σε αργό θάνατο. Οταν, αργά και βασανιστικά, τελειώνει το οξυγόνο. Είναι σαν τις περιπτώσεις που οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Και δείχνουν τον Θεό. Σ’ ένα ανάλογο θαύμα (την έλευση επενδυτή) ελπίζει ο Παναθηναϊκός. Θαύματα, όμως, ούτε στην Τήνο δεν γίνονται τον Δεκαπενταύγουστο.