Δεδομένης της ανυδρίας από πλευράς θεμάτων της χθεσινής ημέρας (την ολοκλήρωση της αξιολόγησης την περιμέναμε, αφού, όπως είπε και ο κύριος Μοσκοβισί, άλλος μεγάλος θαυμαστής του προέδρου Αλέξη, η ελληνική κυβέρνηση έδειξε πρωτοφανή θέληση να ολοκληρωθεί), δεδομένης λοιπόν της ανυδρίας αυτής, σκέφτομαι να ασχοληθώ επισταμένα με το γεγονός που συνταράζει τον κόσμο της Κεντροδεξιάς και που δεν είναι άλλο από την καρατόμηση, από μελλοντική κυβέρνηση της ΝουΔού, της Ντόρας Μπακογιάννη.
Αν και οι λόγοι που επικαλέστηκε ο πρόεδρος Κυριάκος για την καρατόμηση αυτή είναι η διάθεσή του να απεμπλακεί από την οικογενειοκρατία, είναι φανερό ότι στο πίσω μέρος του μυαλού του κατοικοεδρεύουν και άλλα πράγματα τα οποία θα προσπαθήσω με ενάργεια και αναλυτική διάθεση να εξηγήσω σε αυτό εδώ το μικρό βήμα –ψέματα, στίγμα ήθελα να γράψω, αλλά με συνεπήρε ο κοινοβουλευτικός έτσι κι αλλιώς χαρακτήρας αυτής της ιστορίας.

Καμία έκπληξη

Επανέρχομαι, λοιπόν, για να μη χάνουμε και χρόνο. Και γιατί πρέπει μέσα σε περίπου χίλιες λέξεις να χωρέσουν όλα αυτά που εγώ έχω στο μυαλό μου αναφορικά με την απόφαση του προέδρου Κυριάκου να αποκλείσει κάθε συγγενικό πρόσωπο από τις κυβερνήσεις του, δηλαδή την Ντόρα, αλλά και όχι μόνο την Ντόρα: υπάρχει, μην το ξεχνάμε, και ο ανιψιός του και γιος της Ντόρας, Κώστας Μπακογιάννης, ο οποίος είναι ένα ανερχόμενο, ιδιαιτέρως εξελίξιμο, πολιτικό στέλεχος και σε μία κυβέρνηση της Νουδού, η οποία υποτίθεται ότι δεν θα έχει σχέση με τα βαρίδια του παρελθόντος, θα μπορούσε να παίξει έναν ρόλο.

Τουτέστιν, έχουμε να κάνουμε με δύο καρατομήσεις σε συσκευασία της μιας, και όχι με μία όπως διάφοροι ερμήνευσαν τη δήλωση-βόμβα του προέδρου Κυριάκου στην «Καθημερινή της Κυριακής».

– Πάμε τώρα παρακάτω. Ποιος εξεπλάγη από την απόφαση αυτή;

Πολλοί και διάφοροι, ακούω. Οχι εγώ, θα σημειώσω. Και να μου συγχωρεθεί ο προσωπικός χαρακτήρας αυτής της αναφοράς που ακούγεται περίπου ως αυτοαποθέωση. Οσοι με γνωρίζουν, και οι αναγνώστες μου καλύτερα από άλλους, ξέρουν ότι αποφεύγω να ευλογώ τα όχι και τόσο πολλά γένια που διαθέτω….

Οι γαλάζιες κάλπες

Σε αυτούς, λοιπόν, απευθύνομαι για να τους θυμίσω ότι όταν εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ο πρόεδρος Κυριάκος κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, ένα αουτσάιντερ χωρίς πολλές οι πιθανότητες να κερδίσει, είχα γράψει εδώ ότι ο άνθρωπος αυτός εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας από τον πρώτο κιόλας γύρο των εκλογών (παρ’ ότι τερμάτισε δεύτερος…) διότι επέτυχε να απεκδυθεί δύο πραγμάτων:

n πρώτον, ότι είναι γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και

n δεύτερον, ότι είναι αδερφός της Ντόρας Μπακογιάννη.

n Το πρώτο ίσως ήταν και το σοβαρότερο. Η πολιτική φόρτιση του επιθέτου Μητσοτάκης στην ελληνική κοινωνία (με ό,τι αυτό ανακαλεί στη συλλογική μνήμη και ειδικά των κεντρώων ψηφοφόρων) ήταν εκ των πραγμάτων ένα τεράστιο εμπόδιο για τον πρόεδρο Κυριάκο.

Το δεύτερο, ότι είναι αδερφός της Ντόρας, αποτελούσε για αυτόν ένα ακόμα σκόπελο γιατί στον ψηφοφόρο της Νέας Δημοκρατίας θα φαινόταν πως η υποψηφιότητά του δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια ρεβάνς της ήττας της Ντόρας Μπακογιάννη κατά την προηγούμενη εσωκομματική αναμέτρηση της ΝουΔού στην οποία νικητής αναδείχθηκε ο μετέπειτα πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

Ετσι, προωθούμενος στη δεύτερη θέση κατά τον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, είχα επισημάνει τότε, ο πρόεδρος Κυριάκος πέτυχε μία πολύ μεγάλη νίκη –να υπερνικήσει τα δύο σοβαρότερα εμπόδια στον δρόμο για την τελική αναμέτρηση για το αξίωμα του προέδρου της ΝουΔού και είχα μάλιστα προσθέσει με έμφαση ότι έπειτα από αυτή την επιτυχία η επικράτησή του στον δεύτερο γύρο θα ήταν περίπατος. Ευχαριστώ πολύ, τα γεγονότα με δικαίωσαν.

Το αίμα νερό δεν γίνεται

Στο σημείο αυτό οφείλω επίσης να πω, γιατί το γνωρίζω και το γνωρίζω καλά χωρίς να είμαι ΝουΔού (όπως ο υπουργός Σπίρτζης έχει σπεύσει κατά καιρούς να με χρεώσει), ότι όταν ξεκίνησε η διαδικασία για την εκλογή προέδρου της Νέας Δημοκρατίας μετά την ήττα στις εκλογές του 2015, η απόφαση του προέδρου Κυριάκου να θέσει υποψηφιότητα ήταν μια απόφαση που δεν είχε τη σύμφωνη γνώμη της Ντόρας. Αντιθέτως, ήταν η Ντόρα εκείνη που προετοιμαζόταν να θέσει υποψηφιότητα και να πάρει τη δική της ρεβάνς από την ήττα της στην αναμέτρηση με τον Αντώνη Σαμαρά, του 2009.

Εχει κυκλοφορήσει ότι ο Κυριάκος προχώρησε μόνος του και χωρίς τη δική της συναίνεση, και φαίνεται πως είναι ακριβές. Οπως επίσης και ότι οι σχέσεις των δύο αδελφών πέρασαν από διάφορα στάδια μέχρι να αποκατασταθούν σε έναν βαθμό πριν από περίπου έναν χρόνο.

Ξέρω επίσης ότι στο να παγώσουν οι σχέσεις για μεγάλο διάστημα έπαιξαν ρόλο διάφοροι καλοθελητές οι οποίοι μετέφεραν πολλές φορές διογκωμένα σχόλια προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Αλλά τα αδέρφια είναι αδέρφια, και το αίμα νερό δεν γίνεται που λέμε και στην Ηπειρο –και φαντάζομαι και στην Κρήτη. Θα μαλώσουν, θα ανταλλάξουν «κουβέντες», θα πουν πράγματα, αλλά αυτό που θα κυριαρχήσει στο τέλος είναι η κοινή καταγωγή.

Μπορώ σήμερα να αναφέρω εδώ ότι η δήλωση στην «Καθημερινή», με την οποία ο πρόεδρος Κυριάκος οριστικοποίησε τη διακοπή των σχέσεών του με την οικογενειοκρατία, μόνο την Ντόρα δεν αιφνιδίασε. Της ήταν από καιρό γνωστή –θυμίζω σχετικά συνέντευξή της στο «Βήμα», σύμφωνα με την οποία είχε δηλώσει ότι δεν την ενδιαφέρουν τα υπουργικά καθήκοντα.

-Τι θα ενδιέφερε την Ντόρα;

Κάτι πάνω από αυτό. Και το κάτι πάνω από αυτό θα ήταν, για παράδειγμα, μία θέση στην Κομισιόν. Επίτροπος. Με σοβαρό χαρτοφυλάκιο, τέτοιο το οποίο να ανταποκρίνεται στο προφίλ της. Διότι πρέπει να πούμε εδώ ότι στελέχη σαν την Ντόρα δεν υπάρχουν όχι μόνο στη Νέα Δημοκρατία αλλά και σε ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Εχει εμπειρία, έχει γνώση, έχει άκρες πολλές στην Ευρώπη και στην Αμερική και είναι πολιτικό μέγεθος ικανό να χειριστεί πολλές και κρίσιμες καταστάσεις όπως άλλωστε έχει κάνει και στο παρελθόν. Αναφέρω εδώ, ως παράδειγμα, ότι αν για την εξωτερική πολιτική του Καραμανλή όχι του μεγάλου, του άλλου, το σημείο αναφοράς είναι η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι και το βέτο στην ένταξη των Σκοπίων υπάρχει μία γυναίκα πίσω από αυτό και ονομάζεται Ντόρα Μπακογιάννη.

Την Ντόρα, λοιπόν, θα την ξαναβρούμε μπροστά μας, υποθέτω εκεί κατά το ’19 πρώτα ο Θεός, όταν θα έχει τελειώσει η θητεία της παρούσης Κομισιόν και θα τεθεί θέμα για την αντικατάσταση των σημερινών επιτρόπων. Θυμηθείτε με…

Μήνυμα προς τους βαρόνους

Μέχρι τότε, να δούμε τι άλλο θα κάνει ο πρόεδρος Κυριάκος προκειμένου να αποδείξει ότι είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της Κεντροδεξιάς. Η γνώμη μου είναι ότι με την καρατόμηση της Ντόρας και με αυτό τον τρόπο, μέσω μιας συνέντευξης, ο πρόεδρος Κυριάκος έστειλε ένα μήνυμα προς τις βαρονίες του κόμματος οι οποίες επιμένουν να του βάζουν τρικλοποδιές στον δρόμο προς την εξουσία.

Ποιο είναι αυτό το μήνυμα αν, ας πούμε, με λένε Κώστα Καραμανλή (άντε πάλι, όχι τον μεγάλο ρε παιδιά, τον άλλο λέμε); Οτι, μεγάλε, αν έφαγα την αδερφή μου που μας γέννησε η ίδια μανούλα με αυτή την ευκολία, στην επόμενη που θα πιάσω εσένα, ή κάποιον δικό σου, να μου δημιουργείς πρόβλημα, θα έχεις την τύχη Παπακώστα.

Εύκολο; Καθόλου. Τίποτα δεν είναι εύκολο, αλλά αν θέλεις να γίνεις ηγέτης πρέπει να αποδείξεις ότι μπορείς. Και ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να αποδείξεις ότι είσαι ηγέτης –κόβοντας κανένα κεφάλι. Γιατί, όπως έλεγε δεν θυμάμαι ποιος, αλλά το λέω εγώ οπότε τι να ψάχνουμε τώρα βιβλία με τσιτάτα, κανείς βασιλιάς δεν έγινε βασιλιάς χωρίς να κόψει το κεφάλι του προηγούμενου…

Τελευταία Νέα