Ο Αλάστωρ χτύπησε ξανά την πράσινη καρδιά. Από το ίδιο βήμα επισημαίνουμε εδώ και δύο χρόνια πως το πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν είναι οι κακές διαιτησίες αλλά ο κακός δαίμονας που κρύβεται μέσα του.

Διάβαζα κριτική του ματς με τη Βέροια και εντυπωσιάστηκα από τις επισημάνσεις πως ο διαιτητής δεν του έδωσε δύο πέναλτι. Η ίδια καραμέλα που –ευτυχώς –κάποιοι αρνούνται πια να βάλουν στο στόμα τους.

Το Τριφύλλι διαθέτει αξιοζήλευτες μονάδες. Κόσμο, παράδοση, σταθερή διοίκηση και έναν καλό προπονητή.

Τότε, γιατί μόλις φθάνει στην πηγή σπάει η κανάτα;

Το πρόβλημα προκλήθηκε από τη γαλούχηση των τελευταίων χρόνων πως για όλα τα δεινά των Πρασίνων φταίει το σάπιο σύστημα.

Φώναζαν οι Πράσινοι για τον Κύρο Βασάρα. Εφυγε αλλά ο Αλάστωρ παρέμεινε. Στο παιχνίδι με την Ξάνθη οι παίκτες του Παναθηναϊκού αντάλλασσαν πολλές οριζόντιες πάσες και νόμιζαν πως έγιναν Μπαρτσελόνα. Διάγνωση: απουσία αγωνιστικού πλάνου.

Στο ματς με τη Βέροια οι Πράσινοι πετούσαν τις ευκαιρίες τη μία μετά την άλλη. Διάγνωση: έλλειψη συγκέντρωσης, σοβαρότητας και πειθαρχίας.

Σε τρία παιχνίδια, με Βέροια, Σταντάρ και Θέλτα δέχτηκε γκολ μετά το 82ο λεπτό και στα υπόλοιπα μετά το 65ο λεπτό. Διάγνωση: κακή φυσική κατάσταση.

«Οποιος είναι καλός στις δικαιολογίες δεν είναι καλός σε τίποτε άλλο». Βενιαμίν Φραγκλίνος, Μουστάκια, που θα έλεγε και ο (γαύρος) Σταυρίδης.