Ενα τοξικό κύμα λάσπης σκέπασε τα ελληνικά παρκέ. Η πιο καλτ φυσιογνωμία των τελευταίων δεκαετιών έχασε το προνόμιο της ασυλίας που με τόσο κόπο είχε καταφέρει να κατακτήσει με κενού περιεχομένου ατάκες. Τον Στηβ Γιατζόγλου δεν τον παρεξηγούσες, ό,τι κι αν έλεγε, ό,τι κι αν έκανε. Το Λιοντάρι που αγαπούσε την ξανθιά χαίτη του περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο μύρισε αίμα και εκδήλωσε τα πραγματικά του ένστικτα.

Η σκέψη όμως παρέμεινε άπτερη, παρωπιδική, έντονα περιορισμένη.

Υπό άλλες συνθήκες, ο Γιατζόγλου θα έπρεπε να διατηρήσει την ασυλία του. Τι έκανε άλλωστε; Σε μια εκδήλωση «δεξιάς παράταξης» έδωσε το «παρών». Ετσι αντιλαμβάνεται τη Χρυσή Αυγή. Γιατί να του χαλάσουμε το χατίρι. Αυτοχαρακτηρίζεται εθνικιστής γιατί, λέει, νοιάζεται για τον συνάνθρωπο τον Ελληνα. Το προσέξατε. Είπε τον Ελληνα. Συνάνθρωπος με ταυτότητα. Αν δεν την έχεις μαζί σου, παύεις να είσαι συνάνθρωπος του Στηβ. Ας πούμε πως κι αυτά του τα συγχωρούμε λόγω άγνοιας. Οπως και τη δυσκολία του να ερμηνεύσει το σύνθημα «αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή».

Ας θεωρήσουμε επίσης ως οίστρο βλακείας την άποψή του πως τα τζαμιά είναι λέσχες τρομοκρατίας.

«Κακιά στιγμή» όμως η δολοφονία του Φύσσα; Πριν από κάποια χρόνια είχε δηλώσει πως στο τέλος θα φανεί αν είναι παλικάρι, τρελός, βλάκας ή μαλάκας με περικεφαλαία. Το τέλος ήρθε και η απάντηση έχει περικεφαλαία.

Τελευταία Νέα