Αρκεί μια κακή στιγμή για να καταστραφεί ένα όνειρο. Το όνειρο του Μάικλ Δουκάκη να εκλεγεί πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών καταστράφηκε όταν στο ντιμπέιτ με τον Τζορτζ Μπους πατέρα ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε εάν θα επέμενε τόσο στην κατάργηση της θανατικής ποινής σε περίπτωση που έπεφτε θύμα βιασμού και δολοφονίας η γυναίκα του. Ο Δουκάκης δεν έχασε εκείνη τη στιγμή επειδή απάντησε θετικά. Εχασε επειδή σε εκείνο το ελάχιστο κλάσμα του χρόνου στην αρχή της απάντησης η τοποθέτησή του ακούστηκε σαν ψέλλισμα. Και το ψέλλισμα σε τέτοιες περιπτώσεις έχει τη δύναμη του κρότου.

Χθες ο παρολίγον 41ος πρόεδρος των ΗΠΑ συναντήθηκε με τον 7ο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Για να αποδειχθεί ότι οι κακές στιγμές δεν καταστρέφουν πάντα τα όνειρα. Ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν ο πρωταγωνιστής μιας τεράστιας σε διάρκεια κακής στιγμής όταν η Αθήνα καιγόταν επί τρεις ημέρες. Ηταν επίσης από τους βασικούς πρωταγωνιστές της εκτίναξης των δημοσίων δαπανών και της διόγκωσης του ελλείμματος ως υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή. Και σήμερα πρωταγωνιστεί ως καρπός του πότε υπόγειου και άλλοτε ανοικτού φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ με την καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ.

Είναι τρεις κακές στιγμές διαφορετικού χαρακτήρα, έντασης και αποτελέσματος. Και οι τρεις, πάντως, συνέβαλαν χωρίς διακρίσεις όχι στην καταστροφή, αλλά στην πραγματοποίηση ενός ονείρου. Δηλώνοντας στη συνάντησή του με τον Δουκάκη ότι η πολιτική λιτότητας είναι αδιέξοδη, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν πρόσθεσε ασφαλώς άλλη μια κακή στιγμή στο πολιτικό του βιογραφικό. Εδειξε, ωστόσο, ότι επιμένει, αν και σε μια πιο λάιτ και χωρίς αντιμνημονιακή εσάνς εκδοχή, στη μονόπλευρη αφήγηση ενός δράματος οκτώ χρόνων. Στερώντας από το κοινωνικό σώμα τη γνώση για τα αίτια της κρίσης. Και διαιωνίζοντας μια ανυπόφορα κακή στιγμή.

Τελευταία Νέα