Η κρίση είναι εποχή καταστροφών αλλά και ευκαιριών συνηθίζεται να λέγεται. Στον χώρο του βιβλίου αυτό παίρνει μια ειδική μορφή: οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι συχνά κλονίζονται αλλά είναι πράγματι μεγάλοι για να πέσουν, οι μεσαίοι κινδυνεύουν περισσότερο απ’ όλους, ενώ οι μικροί καταφέρνουν συνήθως και επιβιώνουν, λόγω των μικρών εξόδων. Συχνά μάλιστα σε περιόδους κρίσης δημιουργούνται και νέοι μικροί εκδοτικοί οίκοι. Αυτό έγινε στην Αργεντινή, αυτό έγινε και στην Ελλάδα. Μας το θύμισε η αναγγελία ίδρυσης, πριν από λίγες ημέρες, της δημιουργίας ενός νέου εκδοτικού οίκου από τους ιδιοκτήτες του καλού βιβλιοπωλείου των Βριλησσίων «Ο Χάρτης». Ο εκδοτικός οίκος λέγεται Angelus Novus (από την υδατογραφία του Κλέε) και ξεκινάει –πώς αλλιώς; –με φιλοδοξίες. Θα πρέπει όμως να πούμε ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Πριν από έναν χρόνο ιδρύθηκε η Ποικίλη Στοά με προσεγμένες εκδόσεις, λίγο πριν οι Αντίποδες που μπήκαν δυναμικά στον εκδοτικό χάρτη, επίσης η Mamaya, φυσικά η Περισπωμένη που ιδρυθηκε το 2011, αλλά και άλλοι που επιβεβαιώνουν τη ζωντάνια του εκδοτικού χώρου ακόμα και κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Ο ποιητής Ηλίας Φούκης που δημοσίευσε παλιότερα τη συλλογή «Η διαθήκη ενός κατώτερου θεού» (Το Ροδακιό) και συνέχισε δημοσιεύοντας κυρίως στο Διαδίκτυο, συμμετέχοντας και σε διεθνείς διαγωνισμούς, κέρδισε το ιταλικό λογοτεχνικό βραβείο Massimo D’Azeglio για το ποίημά του «Οι Απόγονοι». Συμμετείχαν 235 ποιητές. Εχει κατά καιρούς κερδίσει και άλλα βραβεία (ένα βραζιλιάνικο το 2012, ένα ακόμη ιταλικό κ.ά.).

Είναι ενδιαφέρον ότι σε μια εποχή που οι ποιητικές συλλογές εκδίδονται δύσκολα αν δεν πληρώσει ο ίδιος ο δημιουργός την έκδοσή τους, το Διαδίκτυο αποτελεί μια σοβαρή λύση. Ο Φούκης δημοσιεύει όχι τόσο πια συλλογές όσο μεμονωμένα ποιήματα τα οποία φροντίζει να μεταφράζονται και σε άλλες γλώσσες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται συζήτηση σε (δια)δικτυωμένους φίλους της ποίησης από κάθε γωνιά του κόσμου.