Η συναίνεση δεν είναι μενού α λα καρτ: ορθότατα η κυβέρνηση αναζητεί συνομιλητές ενόψει των –ακόμα πιο οδυνηρών, σε σχέση με τα προηγούμενα –μέτρων που ετοιμάζεται να ψηφίσει στη Βουλή, αλλά με την έως τώρα στάση της έχει κάψει κάθε σενάριο συναίνεσης.

Το καλοκαίρι που πέρασε η κυβέρνηση Τσίπρα πέτυχε το ακατόρθωτο: έχοντας ουσιαστικά απολέσει τη δεδηλωμένη λόγω της εσωκομματικής ανταρσίας στον ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε αμέριστη τη στήριξη της αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα να υπερψηφιστεί το τρίτο Μνημόνιο και τα προαπαιτούμενά του με πρωτοφανείς κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες.

Ακολούθησαν οι εκλογές με το γνωστό αποτέλεσμα. Γνωστές ήταν επίσης και οι υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στους δανειστές, στις οποίες είχαν συμφωνήσει ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών. Εν γνώσει των δυσκολιών, επελέγη για δεύτερη φορά η λύση της αποκλειστικής συνεργασίας με τους ΑΝ.ΕΛ.

Τώρα –ενόψει ρυθμίσεων για το ασφαλιστικό και το φορολογικό καθεστώς των αγροτών –η κυβέρνηση επιχειρεί να επαναλάβει τον άθλο του περασμένου καλοκαιριού, καλώντας σε διαβούλευση τους πολιτικούς αρχηγούς.

Μόνο που η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά: κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης, με πρώτη τη Νέα Δημοκρατία που σπαράσσεται με την υπόθεση της διαδοχής, δεν έχει λόγο να προσφέρει συναίνεση χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα. Να αναλάβει κόστος χωρίς το παραμικρό πολιτικό όφελος: άλλωστε οι συμφωνίες είναι δεδομένες –και δεν υπάρχει καν το «πριμ» κάποιων θετικών αλλαγών σε αυτές.

Τελευταία Νέα