Αναζήτηση
Το πιάνω από την αρχή: τι επεξεργαζόταν ο Σόιμπλε από την ώρα που είδε ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν βγάζει άκρη; Το Grexit και την κυκλοφορία στην Ελλάδα IOU μέχρι να πάμε στο εθνικό νόμισμα. Τι παραδέχθηκε ότι επεξεργαζόταν ο Βαρουφάκης; Ακριβώς το ίδιο. Τι έχει γίνει χθες και σήμερα; Μια βγαίνει ο Βαρουφάκης και μια ο Σόιμπλε για να υποστηρίξουν το ίδιο ακριβώς πράγμα ως το καταλληλότερο για την Ελλάδα –Grexit και εθνικό νόμισμα!
Τι λέει το ΔουΝουΤού τώρα; Οτι δεν είναι βιώσιμο το χρέος. Τι είπε την παραμονή του δημοψηφίσματος; Τα ίδια. Τι είπε χθες, ανήμερα της ψήφισης της συμφωνίας; Οτι έως το 2017 θα έχει επιβαρυνθεί μέχρι και 41 δισ., άρα δεν θα είναι διαχειρίσιμο. Τι λένε ο Σόιμπλε με τον Βαρουφάκη συνεχώς; Τα ίδια.
Πολλές δεν είναι οι ταυτίσεις για να τις αποδώσουμε σε σύμπτωση; Αναρωτιέμαι με το φτωχό μου το μυαλό. Και είναι και αυτός ο Σόρος που παρά τα 85 του δεν εννοεί να μας αφήσει ήσυχους…
Και έπεται συνέχεια
Μια και το έφερε η κουβέντα περί Σόιμπλε, αναφέρω ότι η άθλια και εξόχως ρατσιστική ιστοσελίδα υπό τον τίτλο We are all Greeks, στο facebook, με εκείνο το ανατριχιαστικό σκίτσο του Σόιμπλε κρεμασμένου, κατέβηκε επιτέλους! Την κατέβασε το ίδιο το facebook με το σκεπτικό ότι προωθούσε το ρατσιστικό μίσος, αλλά το πάρτι για τους διαχειριστές της σελίδας –ενημερώνω –μαθαίνω ότι μόλις άρχισε.
Νεότερα λίαν συντόμως…
Μνημειώδης ανευθυνότητα
Μου λένε γνωστοί και φίλοι που με βλέπουν ανεβασμένο στα κεραμίδια κατ’ αυτάς «μη μιλάς, άσε να περάσει η συμφωνία, να σωθεί η χώρα και έπειτα πες ό,τι θες».
Να το κάνω, δεν έχω αντίρρηση. Αλλά οι άνθρωποι (μας) προκαλούν ασύστολα. Διότι τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από πρόκληση να δηλώνει ο Τσίπρας, δύο μόλις 24ωρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας με τους δανειστές, ότι «αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη για μια συμφωνία στην οποία δεν πιστεύει»;!
Μας δουλεύει, είναι αναμφίβολο. Μας περιεργάζεται, επίσης. Φοβούμαι όμως ότι μας κοροϊδεύει και από πάνω. Αν λες εσύ, ΕΣΥ, ότι δεν πιστεύεις σε μια συμφωνία που μόλις έχεις υπογράψει, εγώ ο πολίτης γιατί να την αποδεχτώ και να υπακούσω στις επιταγές της;
Ρώτησα για το συγκεκριμένο τις πηγές μου. «Τι νόημα είχε αυτή η δήλωση» και τέτοια.
Μου απάντησε εις εξ αυτών, που υποτίθεται ότι συνομιλεί συχνά μαζί του:
–Προσπαθεί να πάρει αποστάσεις από τη συμφωνία για να μπορέσει να διατηρήσει μια ελάχιστη συνοχή στο κόμμα.
–Με δουλεύεις μου φαίνεται. Εδώ 109 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής από τα 201 τον καταγγέλλουν γι’ αυτή ακριβώς τη συμφωνία.
–Ας φωνάζουν, δεν πειράζει. Οσο φωνάζουν εκτονώνονται…
Μαθητευόμενος μάγος
Σε άλλους, πάλι, άρεσε ο Πρόεδρος Αλέξης σε αυτή την «παίζουμε πασούλες» συνέντευξη στη συριζοΕΡΤ. Μέχρι και ότι «έβγαζε μια ειλικρίνεια» άκουσα, σαν σχόλιο.
Δεν θα καταγράψω τα άπειρα ψέματα που αράδιασε για να δικαιολογήσει το τρίτο Μνημόνιο που μας φόρεσε καπέλο, θα αναφέρω μόνο το εξής: τον Μάρτιο, λέει, από μια έκθεση που του έδωσε κάποιος κατάλαβε πόσο καταστροφικό για τη χώρα και τον λαό θα ήταν ένα Grexit!
Μία από τα ίδια
Δεν θα πω κάτι περισσότερο για τη συνέντευξη του Προέδρου Αλέξη στη συριζοΕΡΤ –ούτε καν για τις… σκληρές, σαν την καρδιά ενός τρυφερού μαρουλιού, ερωτήσεις των συναδέλφων μου, οι οποίες δεν ξέφυγαν από την πεπατημένη των ερωτήσεων σε συνέντευξη πρωθυπουργού στην κρατική τηλεόραση. Καταντάει βαρετό, και δεν έχει και νόημα. Αλλωστε τα ίδια έκαναν και άλλοι στο παρελθόν, τα ίδια κάνει και ο Τσίπρας, πού είναι το περίεργο;
Στο «μία από τα ίδια», όμως, παρακαλώ να ενταχθεί και το βαθύτατο ευχαριστώ στους… Αμερικανούς και στον πρόεδρο Ομπάμα προσωπικά, του αντιπροέδρου Δραγασάκη, για τη βοήθεια που προσέφεραν ώστε να επιτευχθεί η πολυπόθητη συμφωνία. Κακό είναι αυτό; θα ρωτήσει κάποιος (πάντα όταν θέλω να πω κάτι βάζω «κάποιον» να έχει την απορία που θέλω να διατυπώσω εγώ –από φυσική συστολή, αν γίνομαι αντιληπτός…). Μετά απαντάω μόνος μου, φυσικά:
–Κακό δεν είναι, προς Θεού. Κακό είναι να έχεις δυσφημήσει συνειδητά, όπως επί πολλά χρόνια έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, έναν πρωθυπουργό (τον Κ. Σημίτη) επειδή είπε και αυτός ένα «ευχαριστώ» στους Αμερικανούς, που έκαναν ό,τι μπορούσαν και τελικά το πέτυχαν να αποτρέψουν τον πόλεμο με την Τουρκία το 1996 για τα Ιμια.
Παρά πόδα
Τέλος, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην αγαπημένη Νάντια (Βαλαβάνη), της οποίας το κρητικό «αξάν» έχει δημιουργήσει στρατό θαυμαστών. Διάβασα τη γεμάτη… αισιοδοξία επιστολή παραίτησής της, ότι όλοι εμείς οι αριστεροί δημοκράτες αντιφασίστες, 70 χρόνια μετά τη Βάρκιζα, παραμένουμε με το «όπλο παρά πόδα». Ενα έχω να πω –σιγά να μην άφηνε μια Rachel Μακρή ή μια Πρόεδρο Ζωή να διεκδικήσουν τον τίτλο τής πασιονάριας του λαϊκού κινήματος. Δικός της είναι!
Το δεύτερο που έχω να πω, είναι η υπόθεση με τα 200 χιλιάρικα που έφυγαν από την τράπεζα παραμονές των capital controls. Η ίδια υποστηρίζει ότι δεν τα έβγαλε. Ο Αυγενάκης μού είπε ότι τα απέσυραν η μάνα της και η αδελφή της. Θεωρεί ότι μπορεί να παραμένει στην πολιτική, έστω και έτσι αν είναι; Εγώ πιστεύω πως όχι!
(Στην Αμερική, θα είχε παρέμβει ήδη εισαγγελέας γι’ αυτή τη σκαστή περίπτωση «εσωτερικής πληροφόρησης». Εδώ, δεν ξέρω τι ακριβώς περιμένουν. Να γιομίσει το φεγγάρι; Να πέσουν τα μελτέμια; Αδυνατώ να κατανοήσω τη στάση τους. Και εκείνη η πρόεδρος του Αρείου Πάγου η κυρία Θάνου δεν αισθάνεται την ανάγκη να πράξει κάτι; Εκτός πια και αν είναι απασχολημένη –γράφει τίποτε, προς Ευρωπαίους, επιστολές πάλι…).
