Το λουκέτο στις τράπεζες –εξέλιξη αυτονόητη μετά την απόφαση για δημοψήφισμα μόλις τέσσερις ημέρες πριν από τη λήξη του ελληνικού προγράμματος –παγώνει την οικονομία και συνεπάγεται πλήθος ανυπέρβλητων προβλημάτων για τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.

Στην πραγματικότητα, η χώρα μπαίνει στο ψυγείο μέχρι νεωτέρας, λίγο πριν από την επίτευξη μιας –κάκιστης, αλλά απαραίτητης –συμφωνίας με τους δανειστές. Η έξωση του υπουργού Οικονομικών από το Eurogroup το Σάββατο είναι ενδεικτική των διαθέσεων και αποκαλυπτική των προθέσεων. Οι πάντες ετοιμάζουν την άμυνά τους απέναντι σε αυτό που βλέπουν στη χώρα μας και απομονώνουν την ελληνική κυβέρνηση.

Η παγκόσμια πρωτοτυπία της αναγγελίας δημοψηφίσματος επί πρότασης η οποία δεν υπάρχει και η πρόθεση της κυβέρνησης να εξασφαλίσει ένα ηχηρό Οχι ως όπλο σε μια διαπραγμάτευση που ουδείς είναι πλέον πρόθυμος να κάνει ενέχει δύο μεγάλους κινδύνους.

Ο πρώτος κίνδυνος είναι εκείνος του διχασμού της ελληνικής κοινωνίας: όταν οι θιασώτες του Οχι χαρακτηρίζονται λόμπι της δραχμής και οι οπαδοί του Ναι υπηρέτες του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δύσκολα μπορεί να υπάρξει εγγύηση για ομαλή πορεία.

Ο δεύτερος –και μεγαλύτερος –κίνδυνος είναι η αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής ταυτότητας της χώρας, κάτι που θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον της χώρας. Ουδείς –ακόμα και οι φανατικότεροι αντιευρωπαϊστές –μπορεί να αντιληφθεί την καταστροφή που θα επιφέρει για εκατομμύρια Ελληνες που δεν έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό η έξοδος από την Ευρώπη.