Αναζήτηση
Φαΐ τέλος. Τώρα ήρθε η ώρα της ομαδικής ψυχοθεραπείας. Είναι η μόνη λειτουργία που σίγουρα θα επιτελέσει η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι κάποιοι πασχίζουν έναν μήνα τώρα να την σκηνοθετήσουν ως θυέστειο δείπνο, με τον Αντώνη Σαμαρά στο πιάτο.
Ο,τι κι αν γίνει, όσο αίμα κι αν χυθεί, η Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν είναι το τέλος, αλλά η πρώτη πράξη της εσωκομματικής αναμέτρησης στη Νέα Δημοκρατία. Μιας αναμέτρησης στην οποία ο Σαμαράς προσέρχεται με σύμμαχο αυτό που, αν υποκύπταμε στον συρμό, θα ονομάζαμε «δημιουργική αβεβαιότητα».
Η αβεβαιότητα στην οικονομία, και το φάντασμα νέων εκλογών στον ορίζοντα, είναι η καλύτερη άμυνα για τον πρόεδρο της ΝΔ –έστω κι αν για τους εσωκομματικούς του αντιπάλους δεν είναι δημιουργική, αλλά παραλυτική. Του δίνει, λένε, άλλοθι για να επιβραδύνει διαρκώς τις διαδικασίες.
Η αβεβαιότητα προκαλεί και στους βουλευτές αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης, αφού κάποιοι ομολογούν ότι, αν πρόκειται οι εκλογές να γίνουν με λίστα στο επόμενο δεκαοκτάμηνο, δεν θα ήθελαν να έχουν έρθει σε ρήξη με αυτόν που θα την καταρτίσει. Είναι αυτοί που έχουν πάψει να ελπίζουν, αλλά δεν έχουν πάψει να φοβούνται τον Σαμαρά.
Δεν είναι μυστικό: Ο μόνος που έχει τα εσωκομματικά ερείσματα για να κλονίσει τον Σαμαρά δεν θα θέλει να μπλέξει –και αυτός βεβαίως λέγεται Καραμανλής. Οπως το λέει παλαιό στέλεχος, «αυτός που θέλει δεν μπορεί κι αυτός που μπορεί δεν θέλει». Η λίθινη σιωπή του Καραμανλή εκλαμβάνεται ως στήριξη στον Σαμαρά διά παραλείψεως. Η αντίστροφη ανάγνωση είναι ότι η ουδετερότητα του πρώην πρωθυπουργού αποδεσμεύει τους καραμανλικούς, δίνοντάς τους ελευθερία πυρός.
Το ερώτημα είναι αν αυτή η συζήτηση αφορά κάποιον έξω από τα τείχη τής –μικρότερης στη Μεταπολίτευση –γαλάζιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του κύκλου των απογοητευμένων στελεχών, που δεν τα συγκρατεί πια ούτε καν η προσδοκία ενός αξιώματος στον κρατικό μηχανισμό.
Αντανάκλαση αυτής της εσωστρέφειας μπορεί κανείς να δει και στον τρόπο που πολιτεύεται η ΝΔ μετά την εκλογική ήττα. Οπως η κυβέρνηση αντιπολιτεύεται ακόμη τη ΝΔ, καταγγέλλοντας σχέδιο πιστωτικού στραγγαλισμού της, έτσι και η ΝΔ μοιάζει παγωμένη σε προεκλογική φάση, εμμένοντας ακόμη και στο ξενοφοβικό ρεπερτόριο.
Είναι μια συνθήκη που απειλεί να εγκλωβίσει όχι μόνο τον Σαμαρά, αλλά και όσους τον αμφισβητούν. Ο ίδιος θα αμύνεται σε έναν εμφύλιο που θα κρατάει καθηλωμένο το κόμμα κι εκείνοι θα ενδίδουν στον αυτοματισμό μιας άσφαιρης υπονόμευσης, χωρίς κανείς τους να μπορεί να εμφανιστεί ως αδιαμφισβήτητη εναλλακτική για την επόμενη ημέρα. Ολοι μαζί κινδυνεύουν, έτσι, να κλειστούν στην παρένθεση που είχαν ελπίσει για τους άλλους.
