Δύο σχολές κυριαρχούν στις οικονομικές συζητήσεις. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους που τάσσονται υπέρ της ελεύθερης αγοράς, οι κυβερνήσεις πρέπει να μειώσουν τους φόρους και τα κανονιστικά πλαίσια, να μεταρρυθμίσουν τους νόμους της αγοράς εργασίας και να αφήσουν τους καταναλωτές να καταναλώνουν και τους παραγωγούς να δημιουργούν θέσεις εργασίας. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους που πιστεύουν στον Κέινς, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να τονώσουν τη συνολική ζήτηση μέσω ποσοτικής χαλάρωσης και δημοσιονομικών μέτρων. Καμία όμως από τις προσεγγίσεις αυτές δεν έχει καλά αποτελέσματα. Χρειαζόμαστε νέα οικονομική πολιτική διατηρήσιμης ανάπτυξης όπου οι κυβερνήσεις θα προωθούν νέα είδη επενδύσεων. Οι ιδιωτικές επενδύσεις σήμερα βασίζονται στις δημόσιες επενδύσεις. Το κλειδί είναι να εξετάσουμε έξι είδη κεφαλαίων: τα κεφάλαια από επιχειρήσεις, τις υποδομές, το ανθρώπινο κεφάλαιο, το κεφάλαιο των διανοουμένων, το φυσικό κεφάλαιο και το κοινωνικό κεφάλαιο.

Σε πολλές χώρες οι κυβερνήσεις δεν συμμετέχουν στις επενδύσεις, μειώνοντάς τες σε πολλές περιπτώσεις. Οι κυβερνήσεις χρειάζονται μακροπρόθεσμες πολιτικές επενδύσεων και τρόπους για να τις πληρώσουν. Πρέπει να καταλάβουν πολύ καλύτερα πώς να θέτουν προτεραιότητες για επενδύσεις σε δρόμους, σιδηροδρόμους, λιμάνια και την ενέργεια, αλλά και πώς να τις κάνουν με χαμηλές εκπομπές άνθρακα. Πώς να εκπαιδεύουν νέους για καλές δουλειές και όχι μόνο για δουλειές με χαμηλούς μισθούς. Και πώς να χτίζουν κοινωνικό κεφάλαιο σε μια εποχή που υπάρχει λίγη εμπιστοσύνη και πολλή διαφθορά. Πρόσφατα το G20 έκανε ένα μικρό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση θέτοντας ως προτεραιότητα τις επενδύσεις σε υποδομές. Χρειαζόμαστε τέτοιον τρόπο σκέψης και στο μέλλον καθώς οι κυβερνήσεις διαπραγματεύονται για τη χρηματοδότηση διατηρήσιμης ανάπτυξης. Τέτοιες συμφωνίες μπορούν να βελτιώσουν την ανθρωπότητα. Εάν πετύχουν, η Νέα Εποχή Διατηρήσιμης Ανάπτυξης θα πρέπει να οδηγήσει σε νέα Οικονομία Διατηρήσιμης Ανάπτυξης.

Ο Τζέφρι Σακς είναι καθηγητής Διατηρήσιμης Ανάπτυξης, καθηγητής Πολιτικών Υγείας και Διοίκησης και διευθυντής του Earth Institute στο Columbia University. Είναι επίσης ειδικός σύμβουλος στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ για θέματα Ανάπτυξης. Εχει γράψει μεταξύ άλλων τα βιβλία «The End of Poverty» και «Common Wealth».