[Εμπιστευτικά] Θέλουμε ή δεν θέλουμε;

Εχω μια απλή απορία. Θέλουμε ή δεν θέλουμε να βγούμε από το Μνημόνιο;

Αν δεν θέλουμε, κανένα πρόβλημα. Κρατάμε το ΔΝΤ, ζητάμε κι από τους Ευρωπαίους τα υπόλοιπα που θα μας λείψουν, συμφωνούμε ένα νέο Μνημόνιο και πάει λέγοντας παρέα με την τρόικα.

Αν θέλουμε, τα πράγματα είναι κομματάκι πιο δύσκολα. Θα πρέπει κάπου να βρούμε αυτά που λείπουν κι αυτά που θα λείψουν όταν αποχωρήσει το ΔΝΤ.

Πώς θα τα βρούμε; Θα απευθυνθούμε στις αγορές –εξ όσων γνωρίζω το χρήμα δεν φυτρώνει στις πορτοκαλιές…

Θα κάνουμε δηλαδή αυτό που δεν μπορούσε να γίνει το 2010 και οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο.

Πόσα πρέπει να βρούμε; Εννέα δισ. λέει το προσχέδιο του προϋπολογισμού μόνο για το 2015 –υποψιάζομαι ότι θα είναι περισσότερα στην περίπτωση που προστεθεί και το δημοσιονομικό κόστος μιας ενδεχόμενης πολιτικής αποσταθεροποίησης…

Αν βγούμε από το Μνημόνιο και δεν βρούμε αυτά τα λεφτά, η χώρα θα οδηγηθεί πλέον σε άτακτη χρεοκοπία. Το ΔΝΤ θα έχει φύγει και οι Ευρωπαίοι θα μας λένε «καλά να πάθετε!» –ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται να δώσουν φράγκο…

Ερώτημα. Ποιον θεωρείτε αυστηρότερο και πιο ανεξέλεγκτο κριτή της πορείας μιας χώρας; Το ΔΝΤ, την τρόικα, το Eurogroup ή τις αγορές; Δεν νομίζω να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για την απάντηση.

Συνεπώς η έξοδος από το Μνημόνιο (την οποία, υποθέτω, επιθυμεί η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού…) θέτει τη χώρα όχι μόνο υπό τη συμφωνημένη επιτήρηση των μηχανισμών του Συμφώνου Σταθερότητας, αλλά και υπό την άμεση επιτήρηση των αγορών.

Οι οποίες, σας διαβεβαιώνω, ούτε το πολυκουβεντιάζουν ούτε ξεγελιούνται από παπαρολογίες. Το ζήσαμε το 2010.

Από εκεί και πέρα, όποιος θέλει να βγούμε από το Μνημόνιο (δηλώνω παρών!) πρέπει να σκεφτεί μέσα του τι διασφαλίζει την έξοδο από το Μνημόνιο, δηλαδή τι εξασφαλίζει την πρόσβαση στις αγορές.

Διότι αυτές οι απρόσωπες αγορές είναι εκείνες που θα κρίνουν τελικά τη βιωσιμότητα του απεγκλωβισμού της Ελλάδας. Κι όλοι ξέρουμε πώς σκέφτονται και πώς αντιδρούν.

Λυπάμαι, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ούτε άλλη μέθοδος. Ούτε άλλος κριτής των πραγμάτων.

Οποιος ενδιαφέρεται ειλικρινά για τον απεγκλωβισμό της χώρας από μια ταπεινωτική διαδικασία ελέγχου, όποιος κοκορεύεται ότι είναι έτοιμος να σκίσει τα Μνημόνια, αυτήν την απρόσκοπτη πρόσβαση στις αγορές οφείλει να εξασφαλίσει στη χώρα. Με κάθε τρόπο, μέτρο ή μέθοδο.

Ολα τα υπόλοιπα είναι ατελείωτες ανοησίες άσχετων ανθρώπων. Για τις οποίες οι αγορές δεν δίνουν δεκάρα –όταν δεν κρατούν την κοιλιά τους από τα γέλια…