Η πορεία προς την 11η Νοεμβρίου με γεμίζει μελαγχολία. Κυρίως γιατί με ιδιαίτερη λύπη διαπιστώνω πως η παραπολιτική έχει εξορίσει την πολιτική. Σχέσεις δηλητηριάζονται, υπονοούμενα και ύβρεις εκτοξεύονται, κομματικά στελέχη τοποθετούνται δημόσια με εκθέσεις απόψεων κατώτερες των περιστάσεων, με αποτέλεσμα η κρίση ηγεσίας να μετατρέπεται σε κρίση διαρκείας στη βάση και στο στελεχικό δυναμικό του Κινήματος. Όσοι αισθάνονται προβληματισμένοι, όσοι αρνούνται να ενταχθούν στη λογική της τυφλής σύγκρουσης και της ακραίας αντιπαράθεσης κατατάσσονται αυτόματα στη λογική τού «πας μη μεθ΄ ημών, καθ΄ ημών». Όσοι αγωνιούν για την 12η Νοεμβρίου και δεν εστιάζουν το πρόβλημα στην 11η Νοεμβρίου αντιμετωπίζονται σαν «λουφαδόροι». Κάποιοι μάλιστα την επίκληση για ενότητα την βαφτίζουν αβασάνιστα «κρυψώνα».

Αισθάνομαι την ανάγκη να μεταφέρω την αγωνία του απλού πολίτη που στήριξε και συνεχίζει να στηρίζει το ΠΑΣΟΚ. Την απογοήτευση του συνταξιούχου, του μη προνομιούχου της δεκαετίας του ΄70, του εργάτη του μεροκάματου και του μόχθου που ταυτίστηκε με τα οράματα της Αλλαγής και με την εμβληματική μορφή του Ανδρέα Παπανδρέου. Αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω τον προβληματισμό των πολιτών που κράτησαν όρθιο το κόμμα το 1989 και έγιναν ο κυματοθραύστης των επιθέσεων που αποσκοπούσαν στη διάλυσή του και σήμερα αναγκάζονται να γίνονται μάρτυρες εικόνων «πολιτικής ζύμωσης» που δεν προάγουν σε καμία περίπτωση τον επιθυμητό πολιτικό πολιτισμό. Μ΄ αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα θα πείσουμε τα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας και τη νεολαία που αγωνιά για το μέλλον της να μας ακολουθήσει;

Πολύ φοβάμαι πως αυτή η τακτική θα οδηγήσει τον επόμενο πρόεδρο, όποιος κι αν είναι αυτός, να απευθύνει τον νικητήριο χαιρετισμό του σε ένα ακροατήριο μικρότερο του αναμενόμενου.

Η «επιεικής αυστηρότητα» με την οποία αντιμετωπίζεται το ΠΑΣΟΚ από τη βάση για τα λάθη, τις παραλείψεις αλλά και την εικόνα που τελευταία στολίζει τα κοντάρια των μονομάχων είμαι βέβαιος πως μπορεί να ανατραπεί και σύντομα να χειροκροτήσουμε νικηφόρες πορείες. Αρκεί να εγκαταλειφθεί σήμερα κιόλας η παραπολιτική και να επιστρέψει στο βήμα θριαμβευτικά η ζωοδόχος πολιτική.