Τη σχέση μου με την Ελενα Φερράντε και την «Τετραλογία της Νάπολης» θα τη χαρακτήριζα μοιραία. Από το 2011 που πρωτοπήρα στα χέρια μου τον πρώτο τόμο της Τετραλογίας, την «Υπέροχη φίλη μου», μέχρι το 2015 που ξεκίνησα να τον μεταφράζω, μεσολάβησαν κάποιοι διστακτικοί εκδότες και οι προβληματισμοί τους για την απήχηση που θα μπορούσε να έχει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό η εξηκονταετής περιπέτεια μιας γυναικείας φιλίας. Λίγο πριν από την ολοκλήρωση της αγγλικής μετάφρασης του τέταρτου και τελευταίου τόμου της Τετραλογίας, της «Ιστορίας της χαμένης κόρης», και τους επακόλουθους διθυράμβους σε διεθνές επίπεδο. Η «Υπέροχη φίλη μου» με βρήκε μόνη της αυτή τη φορά χάρη στις εκδόσεις Πατάκη.

Αυτό που με άγγιξε από τις πρώτες σελίδες κιόλας –αίσθηση που κορυφωνόταν βαθμιαία από τόμο σε τόμο –ήταν η φαινομενικά απλή και την ίδια στιγμή αριστοτεχνικά επιλεγμένη, κοφτερή και διεισδυτική γλώσσα της Φερράντε που προσδίδει μια ιδιαίτερη, κλιμακούμενη ένταση σε όλη την Τετραλογία. Μια ένταση που ακολουθεί τις εξάρσεις και τα σκαμπανεβάσματα της πολυκύμαντης σχέσης των περίπου πενήντα προσώπων που παρελαύνουν από την Τετραλογία και κυρίως των δύο πρωταγωνιστριών της ιστορίας, της Λενού και της Λίλας.

Αυτά τα περίπου δύο χρόνια που πορεύτηκα μαζί τους τα βίωσα όπως βιώνει κάποιος μια ουσιαστική φιλία. Ταυτίστηκαμε τις προσωπικότητές τους, με το περιβάλλον της καθεμιάς, κι άλλοτε ένιωθα να συμπάσχω μαζί τους, άλλοτε να οργίζομαι με τη συμπεριφορά τους και να φουντώνω για παράδειγμα με την ανασφάλεια της Λενού, που η αλήθεια είναι ότι τη λάτρεψα από την πρώτη στιγμή και με δυσκολία την αποχωρίστηκα. Σε όλη τη διάρκεια της μετάφρασης πάντως, αισθανόμουν πως ήμουν κι εγώ μία ακόμα φίλη τους. Η σκιώδης φίλη τους. Ακόμη και σήμερα νιώθω πως ένα κομμάτι του εαυτού μου κάποτε έζησε πλάι τους στη Νάπολη και αναρωτιέμαι τι να έχουν απογίνει τώρα. Αυτή ακριβώς είναι, κατά την άποψή μου, η μεγαλύτερη επιτυχία της Φερράντε, ότι εντέλει δεν μιλάει απλώς για τις ζωές κάποιων ανθρώπων αλλά για την ίδια μας τη ζωή. Κι είναι αδύνατον ο αναγνώστης της Τετραλογίας να μη συναντηθεί με κάποιον από τους ρόλους που επιφυλάσσει η ιταλίδα συγγραφέας στον καθέναν από εμάς.