Κάτι ανήκουστο

Ο Μπόρις Τζόνσον είχε θέσει τον πήχη ψηλά από μικρός: θα γινόταν «βασιλιάς του κόσμου». Το είχε ψάξει κιόλας. Σύμφωνα με το δεύτερο άρθρο του αμερικανικού Συντάγματος, η αμερικανική υπηκοότητά του ήταν αρκετή για να διεκδικήσει κάποτε τον θρόνο του πλανητάρχη. Παρότι γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, ο Μπόρις –κανείς δεν τον αποκαλεί Τζόνσον –μεγάλωσε ως γνήσιος Βρετανός στο Ηνωμένο Βασίλειο και σπούδασε στο Ιτον και στην Οξφόρδη. Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι το πεπρωμένο του βρισκόταν στην Ντάουνινγκ Στριτ 10.

Σήμερα υπηρετεί τη δεύτερη θητεία του ως δήμαρχος του Λονδίνου, το αξίωμα με το μεγαλύτερο κύρος μετά το πρωθυπουργικό. Απ’ ό,τι φαίνεται αυτός είναι ο επόμενος στόχος του, καθώς ο ίδιος έχει αποκαλύψει την επιθυμία του να επιστρέψει στη Βουλή των Κοινοτήτων στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου. Επιτρέψτε μου να γίνω λίγο τεχνικός: πρέπει πρώτα να επιλεγεί ως υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος των Συντηρητικών στην περιφέρεια του Δυτικού Λονδίνου. Δεν θα είναι δύσκολο. Οι κάτοικοι του Χένλεϊ, το οποίο εκπροσωπούσε ως βουλευτής, αγαπούν τους σταρ. Υστερα θα ανοίξει ο δρόμος για την ηγεσία του κόμματος και, γιατί όχι, και του Ηνωμένου Βασιλείου.

Θα σας περιγράψω μια εικόνα. Φανταστείτε αυτή την ασυγκράτητη προσωπικότητα σε μια σύνοδο κορυφής του G8. Ή να ψηλαφίζει με το δάχτυλό του το κουμπί που ενεργοποιεί μια ατομική βόμβα. Ή στον Λευκό Οίκο λίγο πριν ανακοινώσει την απόφασή του για την αποστολή βρετανικού στρατού στη Μέση Ανατολή. Ανατρίχιασα.

Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι, παραλαμβάνοντας από τον ίδιο τη διεύθυνση του βρετανικού περιοδικού «The Spectator», το 2006, μπορώ να εγγυηθώ για ένα μεγάλο προσόν του Μπόρις. Είναι η ικανότητά του να διαχειριστεί μια κρίση υπό πίεση. Αυτό έδειξε και κατά τη διάρκεια των ταραχών του Λονδίνου πριν από τρία χρόνια. Αλλά η αταραξία και η αποδοτικότητα είναι μόνο απαραίτητα και όχι επαρκή εφόδια για να φτάσει ένας πολιτικός στην κορυφή. Ο Μπόρις θα κληθεί να γοητεύσει τους Συντηρητικούς με κάτι παραπάνω από τη ρητορική του δύναμη.

Μήπως με τις πολιτικές του πεποιθήσεις; Οσο προασπίζεται τη μειωμένη φορολογία και τον ευρωσκεπτικισμό έχει τη συντηρητική Δεξιά με το μέρος του. Οταν όμως υποστηρίζει τον γάμο μεταξύ ομοφύλων και τα δικαιώματα των μεταναστών υψώνει ένα τείχος ανάμεσα στον ίδιο και πολλούς Τόρις. Αν πράγματι γινόταν ηγέτης, το πιο πιθανό είναι ότι θα υποστήριζε και αυτός την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και θα τηρούσε τη στάση αποχής από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αλλά σίγουρα θα έβρισκε έναν τρόπο να απογοητεύσει τη Δεξιά των Τόρις.

Βέβαια, το μεγάλο ατού του είναι η υψηλή δημοτικότητα, αυτό ακριβώς που απουσιάζει από το κόμμα του, το οποίο εκλαμβάνεται από πολλούς ως μια φυλή εγωιστών και εύπορων που μόνο προσποιούνται ότι συμπονούν τους ευάλωτους.

Πάντως, σε κάθε βήμα του Μπόρις στην πολιτική οι Τόρις προειδοποιούσαν πάντοτε με επιφύλαξη: Ενας κωμικός δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει πρωθυπουργός. Αλλά αυτό που ήταν ανήκουστο χθες μπορεί να είναι αναγκαίο αύριο.