Ο μικρός παράδεισος των Αβοριγίνων κινδυνεύει με αφανισμό

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ στην Ουτοπία, μια ακμάζουσα κοινότητα Αβοριγίνων που

βρίσκεται όμως υπό απειλή. Κρυμμένοι σε διάφορα σημεία εκατέρωθεν ενός μεγάλου

χωματόδρομου σε ερημική περιοχή στο κέντρο της Αυστραλίας, βρίσκονται οι

διάσπαρτοι καταυλισμοί των Αβοριγίνων με τα πεπαλαιωμένα σιδερένια χαμόσπιτα

και τα αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα. Και ίσως να περίμενε κανείς πως θα είχαν

όλα τα στοιχεία της συνήθους περιγραφής τέτοιου είδους καταυλισμών:

υποβάθμιση, αρρώστιες.

Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει στην περίπτωση αυτού του καταυλισμού. Οι ερευνητές

έχουν εντοπίσει τόσο ξεκάθαρες ενδείξεις του υψηλού επιπέδου ζωής των κατοίκων

της Ουτοπίας – πρόκειται για έναν χώρο έκτασης 3.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων

που παλιά λειτουργούσε ως σταθμός για βοοειδή στην έρημο βορείως του Άλις

Σπρινγκς – ώστε πολλοί αναγκάζονται να επανεκτιμήσουν την αξία του τρόπου ζωής

των αρχαίων Αβοριγίνων.

Ωστόσο αυτές οι παραδόσεις απειλούνται. Υπουργοί της κυβέρνησης Χάουαρντ έχουν

κηρύξει τους μικρούς συνοικισμούς Αβοριγίνων μη βιώσιμους και έχουν

επιχειρηματολογήσει υπέρ της μεταφοράς των κατοίκων τους σε διευρυμένους

συνοικισμούς – πόλεις. Το επιχείρημα αυτό δεν εντυπωσιάζει τον Καρμ

Σαρασγουάτι, έναν γιατρό ο οποίος επί 15 χρόνια μαζί με δύο νοσοκόμες έχει

διασχίσει μυριάδες φορές την έρημο, για να παράσχει βοήθεια στους περίπου

χίλιους κατοίκους της εν λόγω κοινότητας. Στους 16 πολύ μικρούς καταυλισμούς

που συναποτελούν την Ουτοπία, οι γονείς ταΐζουν τα μωρά τους με καγκουρό.

Ηλικιωμένες πιάνουν και μαγειρεύουν μεγάλες σαύρες. Άλλοι σκάβουν το έδαφος

για να βρουν μυρμήγκια και άλλα έντομα, για φαγητό. Οι γυναίκες παρασκευάζουν

διάφορα παραδοσιακά φάρμακα των Αβοριγίνων από φυτά της ερήμου. Ελάχιστοι

καπνίζουν και ακόμα λιγότεροι πίνουν. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε

πρόσφατα στην ιατρική επιθεώρηση «Λάνσετ», οι άνθρωποι αυτοί έχουν 40%

λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα σε σχέση με οποιουσδήποτε άλλους

Αβορίγινες. Η κατάσταση της υγείας τους βρίσκεται σχεδόν στα ίδια επίπεδα ή

αποδεικνύεται ακόμα και καλύτερη σε ορισμένες κρίσιμες περιπτώσεις απ’ ό,τι

εκείνη των λευκών Αυστραλών, οι οποίοι έχουν προσδόκιμο όριο ζωής 15 με 20

χρόνια μεγαλύτερο απ’ ό,τι οι Αβορίγινες. Αυτή η ιδιαίτερα καλή υγεία των

κατοίκων της Ουτοπίας είναι – σύμφωνα με τον δρα Σαρασγουάτι – το αποτέλεσμα

του παραδοσιακού τρόπου ζωής που περιλαμβάνει συχνή άσκηση για κυνήγι αλλά και

για τη συγκέντρωση τροφών. Οι άνθρωποι αυτοί είναι – παρ’ όλη τη φτώχεια τους

και τις δύσκολες συνθήκες της ζωής τους – ευτυχισμένοι που ζουν όλοι μαζί,

στην πανάρχαια γη των προγόνων τους.