ΑΥΤΟΙ

… ήταν ενός ανθρώπου εύθραυστου, ευαίσθητου, αλλά με πείσμα γιγάντιο,

έτοιμου να καεί γι’ αυτά που πιστεύει και παντελώς ανίκανου να κολακεύσει. «Η

παρούσα κυβέρνηση δεν πρόκειται να πουλήσει φτηνές διαβεβαιώσεις», είπε ο

Λιονέλ Ζοσπέν. Η Εθνοσυνέλευση άκουσε τις προγραμματικές του δηλώσεις σχεδόν

ευλαβικά, με κατάνυξη, καθώς ο νέος ηγέτης υποδείκνυε σε υπουργούς και

εθνοπατέρες, ως όπλο για τον εκσυγχρονισμό, όχι την αγορά, όχι την ανάπτυξη ή

το εθνικό μεγαλείο, αλλά την…. ηθική. Και τι θα πει ηθική στην πολιτική; Ο

Ζ. το προσδιόρισε ευχαρίστως: Σημαίνει, είπε, κυρίως τρία πράγματα: να τηρεί ο

πολιτικός τον λόγο του, να κατανοεί τις προσδοκίες της κοινωνίας, να διατηρεί

διάλογο με όλες τις τάξεις. Βέβαια, και άλλοι είχαν πει τέτοια στους Γάλλους.

Με μικρότερη όμως έμφαση και πειστικότητα.

… έγραψαν την επομένη μερικοί σχολιαστές, είναι εύκολη υπόθεση. Η ηθική

όμως; «Η Ηθικη Δημοκρατία κοστίζει λιγότερο από την Κοινωνική Δημοκρατία»,

παρατήρησε και η «Λιμπερασιόν». Επέλεξε άραγε ο Ζ. τον δρόμο αυτό γιατί στα

άλλα ­ στις ουσιαστικές παροχές, στην ανάπτυξη, στον πόλεμο κατά των

ελλειμμάτων ­ φοβάται ότι θ’ αποτύχει; Γεγονός είναι ότι η έκπληξη από τον

λόγο του την περασμένη βδομάδα ήταν ακριβώς η έλλειψη υποσχέσεων, αλλά και

κάθε θριαμβολογίας. «Μην ξεχνάτε όμως ότι γι’ αυτό ψηφίστηκε ­ εξηγούσαν οι

δικοί του. ­ Ο κόσμος το ξέρει ότι δεν είναι δημαγωγός. Υπόσχεται μόνο ό,τι

θεωρεί εφικτό». Το ξεκαθάρισε, λόγου χάρη, ότι ούτε ένας μισθός στη χώρα δεν

θ’ αυξηθεί πάνω από 4%. Ότι για να αυξηθούν τα κονδύλια για την παιδεία θα

μειωθούν τα οικογενειακά επιδόματα. Και ότι, αν και δεν συμπαθεί τις

ιδιωτικοποιήσεις, ο γαλλικός ΟΤΕ και η Αιρ Φρανς έχουν μπει ήδη στο αυλάκι

προς τα εκεί.

… προτεστάντης (όπως και ο Ντελόρ) εν μέσω χαλαρών Καθολικών, ο Ζ. πιστεύει

πράγματι ότι οι χαμηλές αυξήσεις τονώνουν την οικονομία περισσότερο απ’ όσο οι

ψηλές. Αν πάρεις αύξηση 4%, θα την ξοδέψεις στην αγορά, για τις πιο πιεστικές

σου ανάγκες. Αν όμως πάρεις 14%, θ’ αρχίσεις αποταμίευση: το χρήμα θα κλειστεί

στο ντουλάπι χάνοντας σε αξία, ενώ θ’ αδειάζουν και τα κρατικά ταμεία. Οι

μεγαλύτερες αυξήσεις, συνεπώς, ούτε προοπτική ανάπτυξης γεννούν ούτε θέσεις

εργασίας ­ μάλλον το αντίθετο. Και ο Ζ. μπορεί να άφησε πολλές προσδοκίες

μετέωρες, αλλά στο θέμα τουλάχιστον της απασχόλησης υπήρξε απόλυτος. «Αυτή ­

είπε ­ έχει την προτεραιότητα». Απέφυγε ωστόσο να επεκταθεί στον περίφημο

στόχο των 700.000 νέων θέσεων.

… γι’ αυτά θα είναι η Μαρτίν Ωμπρύ. Με την καθοδήγηση του ίδιου αλλά και του

πολύπειρου πατέρα της, Ζάκ Ντελόρ, η 47χρονη υπουργός Εργασίας «θα έχει τα

πρώτα αποτελέσματα προς το φθινόπωρο», όπως είπε ο Ζ. Γνωστή και από τη θητεία

της επί Μιττερράν στην κυβέρνηση της Εντίτ Κρεσσόν, η Ωμπρύ ίδρυσε το 1995 τη

«Δράση» (Agir), ένα σύλλογο που συγκεντρώνει κάπου 100 ηχηρά ονόματα της

γαλλικής αριστεράς, για τη μελέτη ακριβώς των οικονομικών προβλημάτων. Δική

της επεξεργασία σε μεγάλο βαθμό είναι και το 35ωρο, που θα αντικαταστήσει σε

λίγους μήνες το ισχύον 39ωρο (εβδομαδιαίως). Το πώς ακριβώς θα γίνει αυτό ­

και μάλιστα χωρίς να μειωθούν ούτε κατά ένα φράγκο οι αποδοχές των

εργατοϋπαλλήλων ­ όλη η Ευρώπη περιμένει να το δει.