Χειρουργός αποτυχίας!

Αυτό που βίωσε ο Παναθηναϊκός στο γήπεδο της Ξάνθης θύμισε επέμβαση σε κλινικά νεκρό, ο οποίος (κόντρα στη ροή της βούλησης) εντέλει ανένηψε. Κοινώς, η εγχείρηση απέτυχε αλλά ο ασθενής επιβίωσε! Εκείνος που απέτυχε ήταν ο χειρουργός, να τον στείλει δηλαδή στον άλλο κόσμο… Αυτό που αποκόμισα ως εντύπωση ήταν ότι ο Βοσκάκης το προσπαθούσε με κάθε τρόπο.

Ανάποδα φάουλ, κίτρινες κάρτες δίχως λόγο, αναίτιες διακοπές του αγώνα σε σημεία που οι Πράσινοι αποκτούσαν ρυθμό ή ασκούσαν απαγορευτική πίεση για τα δεδομένα ενός ρέφερι που έμοιαζε να επιζητεί τη μη ήττα της Ξάνθης. Δεν χρειάζεται απέναντι σε ομάδες οι οποίες βιώνουν τον εφιάλτη της εσωστρέφειας να υποδείξεις το πέναλτι που δεν υπάρχει ή να ψάξεις για φάσεις οι οποίες εξόφθαλμα θα σε εκθέσουν. Η σφυρίχτρα-νυστέρι του Βοσκάκη δεν ήθελε τους καταλογισμούς του βίαιου λάθους. Το έφερε στα μέτρα της με ήχους χειρουργικούς.

Πώς θα σε εκνευρίσω; Με ένα φάουλ στη μεσαία γραμμή το οποίο δεν έγινε ποτέ. Με μία (τρόπος του λέγειν η μοναδικότητα) κίτρινη κάρτα που φυσιολογικά δεν έπρεπε ποτέ να υποδείξει. Λειτουργώντας με το ύφος του επιβήτορα σφετεριστή, εκείνου που δρα με το σκεπτικό ότι «αυτό είναι το δικό μου ματς και θα τελειώσει όπως εγώ το έχω σκεφτεί». Η ισοπαλία αρκούσε για να προκληθεί η έκρηξη στις τάξεις του Παναθηναϊκού. Αν μάλιστα επιτυγχανόταν η ήττα του, ο Βοσκάκης θα απολάμβανε τον βραδινό ύπνο τού βραβευθέντος με το παράσημο της ήσυχης συνείδησης ατόμου. Νομίζετε καταλαβαίνουν αυτοί; Σαν πουλάκια κοιμούνται έπειτα από τέτοια ανδραγαθήματα.

Ο δοκιμαζόμενος Αναστασίου δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο την αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του ή την ανόητη προσέγγιση σύμφωνα με την οποία από το αποτέλεσμα ενός ματς κρινόταν το μέλλον του στον πάγκο της ομάδας. Η επιστράτευση του ρέφερι που θα του έκανε τη ζωή δυσκολότερη θα μπορούσε να αποπροσανατολίσει τη σκέψη και τον λογισμό του την ώρα της αναμέτρησης. Κατάφερε να παραμείνει ψύχραιμος, να σκεφτεί λύσεις, να κοουτσάρει δίχως τον εκνευρισμό που τεχνηέντως επιχειρήθηκε να νιώσει.

Είδε και το τυρί, είδε όμως και τη φάκα ο προπονητής του ΠΑΟ. Απέφυγε να μπει μέσα, το πολέμησε μέχρι τέλους με τις επιλογές που είχε και αποχώρησε από το γήπεδο νικητής, προπάντων όμως δικαιωμένος για τους κατά καιρούς ισχυρισμούς του ότι το παιχνίδι αυτό στην Ελλάδα δεν παίζεται στα ίσια. Οποιος ψύχραιμα και δίχως οπαδικά γυαλιά θα καθήσει να αναγνώσει τις προθέσεις ενός διαιτητή, θα καταλάβει πολλά.