Ο Πάπας έχει Ελβετική Φρουρά, αλλά δεν έχει μεραρχίες –συνεπώς η επιρροή του στο γεωπολιτικό παιχνίδι είναι περιορισμένη. Κάπως έτσι το εννοούσε ο Στάλιν, απευθυνόμενος στον Τσόρτσιλ λίγο πριν συνυπογράψουν τη Συμφωνία της Γιάλτας. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι σταλινικός και για να βρεθεί χθες το μεσημέρι στο Βατικανό προφανώς εκτιμά ότι όλο και σε κάτι μπορεί να φανεί χρήσιμος ο Πάπας Φραγκίσκος.

Εκ των πραγμάτων, τα ερωτήματα για τις πολιτικές επενδύσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Αγία Εδρα δεν περιορίζονται στους διαδρόμους της Κουμουνδούρου. Σε μια αρχική ανάγνωση, η επίσκεψη Τσίπρα στο Βατικανό θα μπορούσε να συνδεθεί με την αυγουστιάτικη ξενάγησή του στο Αγιον Ορος και να αποδοθεί σε μια προσπάθεια προσέγγισης του χριστεπώνυμου πλήθους. Στον προθάλαμο της εξουσίας, η ψήφος της Εκκλησίας δεν βαραίνει την αριστερή συνείδηση.

Η ερμηνεία αυτή είναι μάλλον εσφαλμένη. Μπορεί να εξηγεί τις ώρες κατάνυξης του Τσίπρα στη Σιμωνόπετρα, αλλά δεν «δένει» με την επίσκεψη στο Βατικανό. Η επιρροή του Πάπα στους εγχώριους πολιτικούς συσχετισμούς είναι αμελητέα έως ανύπαρκτη, ενώ τα ανοίγματα στον καθολικισμό μπορεί να επισύρουν και τη μήνι των σκληροπυρηνικών ιεραρχών του ορθόδοξου δόγματος –οι οποίοι έχουν τον τρόπο τους να ηλεκτρίζουν από άμβωνος την ατμόσφαιρα τα κυριακάτικα πρωινά. Θα ήταν επίσης τραβηγμένο να υποθέσει κανείς ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε χθες στο Βατικανό για να συζητήσει με τον άλλοτε καρδινάλιο του Μπουένος Αϊρες το οικονομικό μοντέλο της Αργεντινής.

Στην πραγματικότητα, η επίσκεψη Τσίπρα στο Βατικανό αποτελεί ακόμη ένα άνοιγμα προς τη δυτική σκηνή. Από το Τέξας έως το Κόμο, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πρόδηλο ότι επιδιώκει να φιλοτεχνήσει ένα συστημικό προφίλ, να διευρύνει τον κύκλο των συνομιλητών και να διασκεδάσει τις ανησυχίες που καταγράφονται εκτός συνόρων από την άνοδο μιας ριζοσπαστικής Αριστεράς επί ευρωπαϊκού εδάφους και, πολύ περισσότερο, σε μια προβληματική χώρα της ΕΕ. Ο Τσίπρας ήθελε να δει τον Πάπα όχι γιατί αναμένει ψήφους στην Ελλάδα, αλλά για να αυξήσει τις προσωπικές μετοχές του.

Σε μια εβδομάδα που ξεκίνησε το Τσάμπιονς Λιγκ, ο πολιτικός ανταγωνισμός φαίνεται ότι μεταφέρεται και στο ευρωπαϊκό τερέν. Μετά το μπρα ντε φερ στη ΔΕΘ, ήταν μάλλον μια αναμενόμενη κίνηση από την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση: την ώρα που ο Τσίπρας έπαιρνε την πτήση για Ρώμη επέστρεφαν από το Βερολίνο οι δύο απεσταλμένοι (Δραγασάκης, Σταθάκης) για το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ «κλείδωνε» το νέο ραντεβού του Αντώνη Σαμαρά με την Ανγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία.

Οι δύο αρχηγοί, ωστόσο, επενδύουν στα ευρωπαϊκά παιχνίδια τους με διαφορετική στόχευση: ο Σαμαράς δεν επιδιώκει στο Βερολίνο να χτίσει διεθνές προφίλ, αλλά να βρει διέξοδο με την τρόικα και το χρέος· ο Τσίπρας δημιουργεί μια εικόνα υπευθυνότητας, επιχειρώντας να ενισχύσει το αρχηγικό προφίλ του. Είναι, εκατέρωθεν, οι στόχοι που μπορεί να καθορίσουν το αποτέλεσμα μιας κάλπης…

Τελευταία Νέα