Αναζήτηση
Λόγω της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα τα παιδιά αναγκάζονται να αλλάξουν τις συνήθειές τους όσον αφορά τα παιχνίδια τους. Κι εγώ, σαν παιδί, έχω αλλάξει πολύ τους τρόπους που διασκεδάζω.
Κατ’ αρχήν, τόσο λόγω της κρίσης όσο και λόγω ηλικίας, έχω στραφεί απ’ τη χρήση υλικών, χειροπιαστών παιχνιδιών στα ηλεκτρονικά. Μάλιστα αντί για παιχνιδομηχανές (κονσόλες) χρησιμοποιώ τον υπολογιστή για να παίζω καθώς τα παιχνίδια για κονσόλες και οι ίδιες οι κονσόλες κοστίζουν. Πριν από μερικά χρόνια, που άρχισα να χρησιμοποιώ τους υπολογιστές, φρόντισα να μάθω να κατεβάζω παιχνίδια κι άλλα λογισμικά απ’ το Διαδίκτυο ώστε να μπορώ να καλύπτω τις ανάγκες μου μόνος.
Επίσης, οι φίλοι μου κι εγώ, για να εξοικοινομήσουμε χρήματα, αρχίσαμε να δανειζόμαστε αγορασμένα παιχνίδια ο ένας απ’ τον άλλο και καθιερώσαμε, αλληλοεπισκέψεις στο σπίτι με σκοπό το παιχνίδι αναπτύσσοντας έτσι και τις διαπροσωπικές, φιλικές μας σχέσεις. Με την ίδια λογική λειτουργώ και σε οικογενειακό επίπεδο μιας και μοιράζομαι τα παιχνίδια μου με τον αδελφό μου.
Επιπλέον, όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι την κατάσταση, αυτοπεριόρισα τις επιθυμίες μου. Δεν παίρνω συχνά καινούργια παιχνίδια, αρκούμαι σε αυτά που έχω και αγοράζω ή κατεβάζω νέα μόνο όταν τα παλιά μου γίνονται ανιαρά και δεν μου προσφέρουν ευχαρίστηση. Αυτό τους δίνει μεγαλύτερη αξία καθώς δεν αποτελούν ένα ελάχιστο κομμάτι του τεράστιου όγκου παιχνιδιών μου αλλά το καθένα είναι κάτι ξεχωριστό. Το ίδιο πιστεύω πως ισχύει και για τα παιδιά μικρότερης ηλικίας παρ’ όλο που δεν γίνεται με δική τους πρωτοβουλία ούτε, απαραιτήτως, εν γνώσει τους αφού δεν έχουν την ωριμότητα να αντιληφθούν τις συνέπειες της κρίσης στις ζωές τους.
Ακόμα, καθώς δεν παίρνω τόσα πολλά παιχνίδια, έχω μάθει να αντλώ την ευχαρίστηση του παιχνιδιού από δραστηριότητες που δεν έχουν κόστος. Για παράδειγμα, τα ομαδικά αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, τα οποία παίζω με τους φίλους μου, τα ατομικά αθλήματα όπως η ξιφασκία και τα απλά ομαδικά παιχνίδια εξωτερικού χώρου όπως το κρυφτό το καλοκαίρι στο πάρκο της γειτονιάς μου, μου δίνουν την ίδια χαρά με τα υλικά ή ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Οι νέες συνθήκες συμβάλλουν στην ανάπτυξη της επινοητικότητάς μας διότι πολλές φορές δημιουργούμε νέους, δικούς μας τρόπους να περνάμε καλά χωρίς να απαιτούνται καθόλου χρήματα αλλά μόνο διάθεση για παιχνίδι. Αυτά τα νέα παιχνίδια είναι λεκτικά, ρόλων, σωματικά, παίζονται παντού και έχουν διπλό ρόλο γιατί συμβάλλουν και στο να περνάμε διασκεδαστικά την ώρα μας και στη σύσφιγξη των οικογενειακών και φιλικών μας δεσμών καθώς πολλές φορές έχουν απήχηση τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικους φίλους και γονείς.
Κάτι που έχει ιδιαίτερη αξία για μένα είναι η κατασκευή αυτοσχέδιων παιχνιδιών. Από μικρός έβρισκα ευχαρίστηση στις κατασκευές και από πιο παλιά, όχι εν καιρώ κρίσης, έφτιαχνα δικά μου παιχνίδια όπως ξύλινα σπαθιά, επιτραπέζια κ.ά. Αυτή η δραστηριότητα με προκαλεί ακόμα καθώς κατασκευάζω δικά μου, πολυπλοκότερα παιχνίδια μαζί με τον αδελφό και τον πατέρα μου, τα οποία και χρησιμοποιούμε.
Οι γονείς έχουν ενεργό ρόλο στην αλλαγή των συνηθειών των παιδιών τους καθώς είναι εκείνοι που τους παρέχουν τους πόρους για την αγορά παιχνιδιών. Οι γονείς μας λόγω της οικονομικής κρίσης έχουν περιορίσει τα έξοδα για παιχνίδια και επενδύουν χρήματα επιλεκτικά σε αντικείμενα τα οποία ξέρουν πως είτε ωφελούν την ανάπτυξή μας σε κάποιον τομέα είτε απλώς μας προκαλούν μεγάλη ικανοποίηση. Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσονται αντικείμενα με τα οποία περνώ ιδιαίτερα πολύ χρόνο όπως το ποδήλατό μου, το σπαθί της ξιφασκίας, το πιάνο κ.ά.
Εν ολίγοις η οικονομική κρίση έχει επιφέρει πολλές αλλαγές στα παιχνίδια που παίζω και στον τρόπο που τα αντιμετωπίζω, αλλά αυτές οι αλλαγές δεν είναι απαραίτητα προς το χειρότερο.
