Αναζήτηση
Σε κανένα άλλο κράτος η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου δεν έχει το ίδιο νόημα που είχε, μέχρι πρόσφατα, εδώ. Το άσυλο προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, τη διδασκαλία και την έρευνα, αφού Πανεπιστήμιο είναι ο ναός της ελεύθερης σκέψης. Δεν έχει όμως την έννοια του άβατου, συνεπώς δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει παράνομη πράξη και να μην επέμβει η αστυνομία ή οι φύλακες του ιδρύματος.
Δύο νοοτροπίες. Η φύλαξη των πανεπιστημίων γίνεται με δύο διακριτές νοοτροπίες.
Σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία η είσοδος σε πανεπιστημιακούς χώρους ελέγχεται είτε από ομάδες καθηγητών, υπαλλήλων και φοιτητών που επιβλέπουν τους χώρους είτε από οργανωμένες υπηρεσίες φύλαξης που περιπολούν – χωρίς όπλα – και επεμβαίνουν όπου χρειαστεί. Στη Βρετανία αυτές οι υπηρεσίες έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις ανατεθεί σε εταιρείες σεκιούριτι, ενώ στις ΗΠΑ τα πράγματα είναι πολύ πιο αυστηρά, καθώς υπάρχει ο θεσμός της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Κάθε αμερικανικό πανεπιστήμιο έχει δική του αστυνομία, η οποία ελέγχεται από τις πρυτανικές Αρχές. Σε αρκετά κράτη προβλέπονται ακόμα και μπάρες ή/και κάρτες εισόδου σε ευαίσθητους πανεπιστημιακούς χώρους, όπως π.χ. στα εργαστήρια.
Σε άλλες χώρες, όπως στην Ολλανδία, η είσοδος κάθε πολίτη στο πανεπιστήμιο είναι απολύτως ελεύθερη στη διάρκεια της ημέρας, χωρίς έλεγχο. Στο Πολυτεχνείο του Ντελφτ, π.χ., ο υπογράφων εισήλθε – χωρίς έλεγχο – ακόμη και στα εργαστήρια (κάποια εκ των οποίων είχαν εξοπλισμό εκατομμυρίων), στις αίθουσες Η/Υ και στις βιβλιοθήκες. Ο πανεπιστημιακός χώρος θεωρείται δημόσιος όπως μία πλατεία, όμως αν κάποιος επιχειρήσει οτιδήποτε ύποπτο θα κληθεί η αστυνομία χωρίς να διαμαρτυρηθεί κανείς.
Στα άκρα. Υπάρχουν και ακραίες περιπτώσεις, όπως π.χ. στη γειτονική Τουρκία, όπου επεμβάσεις της αστυνομίας στα πανεπιστήμια υπήρξαν συχνά τόσο εντατικές, ώστε φοιτητές και πανεπιστημιακοί να μιλούν για αστυνομοκρατία.
