Σαν να μην έφτανε που τον «μεθύσαμε τον ήλιο, σίγουρα ναι», του τραγουδήσαμε κι από πάνω ένα «ζήτω η πατρίδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία». Ε, δεν άντεξε άλλο, έριξε μια ακτίνα φωτός του στο εκδρομικό αεροπλανάκι «ΗΕLLΑS» που πέρναγε χαρούμενο και το γκρεμοτσάκισε στην παγωμένη βουνοκορφή του Ολύμπου. Μέσα από τα συντρίμμια αρχικά βγήκαν φοβισμένα κεφαλάκια, κοίταξαν γύρω, δεν είδαν τίποτα παρά χιόνι.

Δύσκολα τα πράγματα. Από αρχαιοτάτων χρόνων όμως στα δύσκολα είναι που ξυπνάει η αδάμαστη ελληνική ψυχή. Τραπεζάκια έξω λοιπόν στον παγωμένο Ολυμπο, λιακάδα, αμπελοφιλοσοφία σε άσπρη πλαστική καρέκλα, ούζο και ποικιλία. Με άλλα λόγια, εκλογές. Κάπως έτσι, καταναλώνοντας μεζεδάκια ανυπακοής με αγγουράκι τουρσί, ανταρσία με ελιά ξιδάτη, μνημόνιο με γραβιέρα Κρήτης, αντιμνημόνιο με σαρδέλα Καλλονής και για γλυκό πιπερίτσα καυτερή α λα τρόικα, ο κυρίαρχος λαός αποφαίνεται μες στο χιόνι για το μέλλον του. Ολα δείχνουν ότι όποιος αντί να τρώει, να πίνει και να αμπελοφιλοσοφεί κάθεται και ψάχνει μήπως βρει το «μαύρο κουτί» που θα φωτίσει γιατί έπεσε το αεροπλανάκι θα χαρακτηριστεί ανεπιθύμητος στο ελληνικό πανηγυράκι. Και να όμως που ο ίδιος λαός που μας απογοήτευε, μας εκπλήσσει με την ωριμότητά του δείχνοντάς μας πόσο αδύναμοι είμαστε όσοι προσπαθούμε με τη δουλειά μας να ερμηνεύσουμε την παντελώς απρόβλεπτη νεοελληνική ψυχοσύνθεση.

Ο Σωτήρης Γκορίτσας είναι κινηματογραφιστής