Μικροοικονομικός

Tsakalotos for president

Ονόματα έχουν ακουστεί πολλά. Το δεδομένο είναι ότι στις 22 Ιανουαρίου, όταν υπάρχει η φιλοδοξία για κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης του ελληνικού Μνημονίου από το Eurogroup, στο τιμόνι του συμβουλίου δεν θα βρίσκεται ο Ολλανδός Γερούν Ντεϊσελμπλούμ. Ποιος θα αναλάβει τα ηνία θα το μάθουμε στις 4 Δεκεμβρίου, μετά την ψηφοφορία που έχει προγραμματισθεί για τον νέο πρόεδρο. Προς το παρόν, μεταξύ των ονομάτων που «παίζουν» είναι ο απερχόμενος αυστριακός υπουργός Οικονομικών Χανς Γεργκ Σέλινγκ, ο Γάλλος Μπρουνό Λεμέρ, ο Πορτογάλος Μάριο Σεντένο, ο Ισπανός Λουίς Ντε Γκίντος, ο Σλοβάκος Πίτερ Καζιμίρ και ο υπουργός Οικονομικών του Λουξεμβούργου Πιερ Γκραμένια.

Τα 19 κράτη-μέλη της ευρωζώνης έλαβαν χθες γράμμα από τη γραμματεία του Eurogroup ώστε να υποβάλουν υποψηφιότητες μέχρι τις 30 Νοεμβρίου. Η ψηφοφορία θα γίνει στις 4 Δεκεμβρίου και ο στόχος είναι το 10. Οποιος υποψήφιος συγκεντρώσει πλειοψηφία, με τουλάχιστον δέκα ψήφους, παίρνει τη θέση. Εάν δεν προκύψει πλειοψηφία, ο Γερούν θα ενημερώσει ιδιαιτέρως τους υποψηφίους αναφορικά με το πόσες ψήφους έχουν λάβει, ώστε να αποφασίσουν εάν θα συνεχίσουν ή θα αποσύρουν την υποψηφιότητά τους. Αν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης είχαν φαντασία, δηλώνω με σιγουριά ότι μια υποψηφιότητα Τσακαλώτου θα σάρωνε. Αλλά πού φαντασία.

Ο νέος υπερυπουργός

Κανονικά, η θητεία του προέδρου του Eurogroup είναι πενταετής. Τώρα, για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω πώς θα παίξουν μπάλα. Διότι, παράλληλα με την εκλογή του νέου προέδρου, τρέχουν και τα σχέδια του προέδρου Γιούνκερ για τον υπουργό Οικονομικών της ευρωζώνης, ο οποίος ταυτόχρονα θα είναι και αντιπρόεδρος της Κομισιόν και πρόεδρος του Eurogroup. Δεδομένων όλων αυτών, μάλλον ο Τσακαλώτος δεν παίζει. Ασε που το σχέδιο Γιούνκερ δεν έχει ακόμα εγκριθεί.

Επαναστάτης εκ του ασφαλούς

Το έργο το έχουμε δει άπειρες φορές. Οταν κυβερνητικός βουλευτής δεν χρειάζεται να ψηφίσει κάποιο μέτρο στη Βουλή, δηλαδή να συμμορφωθεί με την κομματική πειθαρχία, εύκολα φοράει το κοστούμι του επαναστάτη. Σύμφωνα λοιπόν με την ΕΡΤ Τρίπολης, ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αρκαδίας Γιώργος Παπαηλιού συναντήθηκε με συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ και εξέφρασε την «κάθετη» αντίθεσή του στο ενδεχόμενο πώλησης των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ Μεγαλόπολης, επικαλούμενος οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς λόγους. Με τη διαφορά ότι ο Παπαηλιού διαφωνεί εκ του ασφαλούς με την κυβερνητική πολιτική. Η πώληση μονάδων δεν πρόκειται να περάσει σε αυτή τη φάση από τη Βουλή, παρά μόνο όταν γίνει ο διαγωνισμός (Ιούνιος 2018) και φυσικά ευοδωθεί. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, μιλάμε για φθινόπωρο – χειμώνα του 2018, ίσως και εντός του 2019. Μέχρι τότε θα μπορεί να πουλάει «αριστεροσύνη» στους αρκάδες ψηφοφόρους του.

Ιστορίες φορολογικής τρέλας

Απίστευτο αλλά ελληνικό. Μια ιστορία φορολογικής τρέλας. Εφορία και Αρχή καταπολέμησης του ξεπλύματος μαύρου χρήματος τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί έναν φορολογούμενο με κατηγορίες για «αδικαιολόγητο πλουτισμό» και «ξέπλυμα». Ο λόγος; Είχε απλήρωτες οφειλές στην Εφορία και φόρο που δεν είχε πληρώσει για μια γονική παροχή πριν από 20 χρόνια. Φυσικά ο εισαγγελέας δεν άσκησε δίωξη και έβαλε την υπόθεση στο αρχείο, δηλώνοντας πως «πρόκειται για προφανώς αβάσιμη στην ουσία της μήνυση».

Η υπόθεση μπορεί να μπήκε στο αρχείο αλλά ο φορολογούμενος έζησε μια απίστευτη περιπέτεια. Για τρία χρόνια έτρεχε στους δικηγόρους και στα δικαστήρια, ενώ η Εφορία τού είχε δεσμεύσει την ακίνητη περιουσία του. Ο εισαγγελέας επισήμανε το αυτονόητο, πως «δεν δύναται να θεωρηθεί a priori έσοδο νομιμοποίησης προϊόντος εγκλήματος» το ποσόν των φόρων που δεν πλήρωσε κάποιος στο Δημόσιο, ούτε ενοχοποιείται για κάτι που απέκτησε με γονική παροχή. Με τόσο «σοβαρά» επιχειρήματα δεν είναι να απορεί κανείς γιατί το Δημόσιο χάνει τελικά τις υποθέσεις στα δικαστήρια.