Είναι ένα παγερό βράδυ, τέλη Νοεμβρίου, και οι ουρανοξύστες στο χρηματοοικονομικό κέντρο της Φρανκφούρτης πνίγονται στην ομίχλη. Ο Τόμας Βίζερ και ο Γεργκ Ασμουσεν της ΕΚΤ έχουν ξαναδεί τα νούμερα για το νέο ελληνικό κούρεμα ώστε να αρθεί το αδιέξοδο για την εκταμίευση της δόσης και η Ισπανία σκιάζει τις εξελίξεις, ωστόσο ο πραγματικός φόβος είναι αλλού. Κορυφαίο στέλεχος της ΕΚΤ ανησυχεί για την Κύπρο και την αδράνεια του Δημήτρη Χριστόφια.

Αν δεν υπογραφεί επειγόντως Μνημόνιο, οι τράπεζες του νησιού πληγωμένες από το ελληνικό PSI, την έκθεσή τους στην Ελλάδα κι έναν τζίρο πολλαπλάσιο του ΑΕΠ της Κύπρου – α λα Ιρλανδία – είναι επιεικώς στον αέρα. Η υποψία είναι ότι ο απερχόμενος κύπριος Πρόεδρος θα καθυστερήσει ώς το τέλος της θητείας του για να μην φορτωθεί εκείνος το Μνημόνιο, καθότι και κομμουνιστής.

Τρεις μήνες αργότερα, οι φόβοι επιβεβαιώνονται. Μη έχοντας εγγυήσεις για να πάρουν δάνεια από την ΕΚΤ, οι κυπριακές τράπεζες έχουν μπει στο ELA (Emergency Liquidity Assistance), παίρνουν δηλαδή απευθείας ρευστό από την Τράπεζα της Κύπρου. Η αιμοδότηση είναι της τάξεως των 10 δισ. σε μια χώρα όπου το ΑΕΠ είναι 20 δισ. Η πραγματικότητα αυτή ακυρώνει, επιπλέον όλων των άλλων, τη διαπραγματευτική θέση της Λευκωσίας. Είναι ο λόγος που στη διαπραγμάτευση του Eurogroup η Κύπρος είναι υποχρεωμένη να υποχωρήσει μπρος στην απειλή ότι θα της κόψουν κάθε βοήθεια –δηλαδή το ELA. Τόσο στην Αθήνα όσο και στην Ευρώπη σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις πίσω από κλειστές πόρτες ο δακτυλοδεικτούμενος είναι ο Χριστόφιας, στον οποίο χρεώνεται η ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Αν είναι έτσι, τότε αποδεικνύεται ο μοιραίος άνθρωπος για δεύτερη φορά. Το 2004, εταίρος του Τάσσου Παπαδόπουλου στην κυβέρνηση, άφησε τον τότε Πρόεδρο να κινηθεί πολιτικά με τρόπο που οδήγησε στο «όχι» στο σχέδιο Ανάν. Εμεινε λοιπόν άλυτο το Κυπριακό ενώ η είσοδος στην ΕΕ αποτελούσε ιστορική ευκαιρία. Οκτώ χρόνια αργότερα, ένα άλλο δίσεκτο έτος, ο Χριστόφιας στάθηκε άβουλος μπροστά στο βάραθρο μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης που απειλούσε να καταπιεί το νησί.