Παραδόξως από το βιβλίο του Κωστή απουσιάζει το διακύβευμα της πολυσυζητημένης και σε ευρωπαϊκό επίπεδο πολιτικής περιφερειακής ανάπτυξης, όπου ήδη από τη δεκαετία του ’60 διοχετεύτηκαν αφειδώς πόροι και δημιουργήθηκε ένα απέραντο οπλοστάσιο αναπτυξιακών νόμων, με ανεπαρκέστατα εντούτοις αποτελέσματα. Λείπει ακόμη μία επεξεργασμένη ερμηνεία τού γιατί, αν και ριχτήκαμε απότομα στο πέλαγος της ευρωπαϊκής ενοποίησης δεν μάθαμε να κολυμπάμε, όπως υποσχόταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και κινδυνεύουμε πλέον να πνιγούμε στα ρηχά, με αναξιοποίητα τόσα και τόσα πακέτα στήριξης, τις κρατικές δομές να παραλύουν από το βάρος του ίδιου τους του εαυτού και τις αρχαϊκότερες δυνατές δομές να συνθλίβονται από το βάρος ενός εν πολλοίς ακατανόητου ευρωπαϊκού εκσυγχρονιστικού πλαισίου. Λέω ότι λείπουν αυτά γιατί συνιστούν βασικές πτυχές του δράματος της συγκρότησης του νεοελληνικού κράτους και της επίτευξης μιας ασταθούς και αμφίθυμης κοινωνικής συναίνεσης μέσω της ψευδαίσθησης (αλίμονο) της μεγέθυνσης της αναπτυξιακής πίτας.

Τελευταία Νέα