Μιλάτε στο βιβλίο σας για το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα, στο οποίο μια ορισμένη σχολή σκέψης βλέπει να εντάσσονται γραμμικά ηγέτες διαφορετικοί μεταξύ τους, όπως οι Ιωάννης Καποδίστριας, Χαρίλαος Τρικούπης, Ελευθέριος Βενιζέλος, Κωνσταντίνος Καραμανλής και Κώστας Σημίτης. Τι πιστεύετε για την ιδέα του εκσυγχρονισμού;

Νομίζω ότι χρειάζεται επειγόντως μια κριτική ιστορία του εκσυγχρονισμού. Πριν από τη δικτατορία και η Αριστερά μιλούσε για εκσυγχρονισμό. Αλλά του έδινε διαφορετικό νόημα από εκείνον που απέκτησε τη δεκαετία του ’90. Τότε κατόρθωσε να συγκεντρώσει και διανοουμένους της Αριστεράς, κυρίως την πολιτισμική Αριστερά. Αδειασε όμως από το κοινωνικό του περιεχόμενο. Αφορούσε πλέον την προσαρμογή στις οικονομικές επιταγές του νέου ευρωπαϊκού πλαισίου. Δεν είναι τυχαίο ότι το προσωπικό που τώρα, στον καιρό της κρίσης, διαχειρίστηκε την οικονομία φτιάχτηκε εντός του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος της δεκαετίας του ’90. Η τρόικα με τη σημαία του εκσυγχρονισμού προσπαθεί να αλλάξει την ελληνική κοινωνία. Οι παλιοί εκσυγχρονιστές δεν μπόρεσαν να διατυπώσουν ένα εναλλακτικό σχέδιο. Ο ρόλος τους τελείωσε.

Τελευταία Νέα