«Ο Ντάνιελ Κέλμαν μπορεί να διηγηθεί και μάλιστα πάρα πολύ ωραία, είναι ευφυής και μάλιστα εξαιρετικά, έχει φαντασία και μάλιστα ασυνήθιστη». Με τα λόγια αυτά ο Μαρσέλ Ράιχ Ρανίτσκι, ο «πάπας» της λογοτεχνικής κριτικής στη Γερμανία, παρουσίασε τον νεαρό συγγραφέα που έγινε γνωστός με το «Εγώ και ο Καμίνσκι», ένα κωμικό παιχνίδι παρεξηγήσεων για το ψέμα και την αλήθεια, την ηθική και την τέχνη.

Είχαν προηγηθεί τέσσερα μυθιστορήματα, το πρώτο του βιβλίο κυκλοφόρησε το 1997, όμως η μεγάλη επιτυχία ήρθε το 2005 με τη «Μέτρηση του κόσμου» που εκτυλίσσεται τον 18ο αιώνα, όταν δύο νεαροί Γερμανοί – ο Φρίντριχ Γκάους και ο Αλεξάντερ φον Χούμπολτ – ετοιμάζονται να μετρήσουν τον κόσμο. Ακολούθησε ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα με τίτλο «Φήμη» ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε το «F», όπως λέμε Familie. Πρόκειται για μια οικογενειακή ιστορία που το μεγαλύτερο μέρος της εκτυλίσσεται το 2008, παραμονές της οικονομικής κρίσης και αναφέρεται στις ζωές των αδελφών Φρίντλαντ. Είναι και οι τρεις απατεώνες. Ο Ερικ, ως σύμβουλος επενδύσεων, παραποιεί τα οικονομικά στοιχεία των πελατών του, ο δίδυμος αδελφός του Ιβάν εκμεταλλεύεται το όνομα ενός μεγάλου ζωγράφου για να κάνει περιουσία, ενώ ο Μάρτιν, ο μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός τους, είναι καθολικός παπάς που δεν πιστεύει στον Θεό.

Η γενιά του 39χρονου Κέλμαν (γεννήθηκε το 1975 στο Μόναχο) έχει κατηγορηθεί από τον Γκίντερ Γκρας ότι δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική. Ο ίδιος δεν το βλέπει έτσι:

«Ενδιαφέρομαι πολύ για την πολιτική, αλλά δεν είναι δουλειά μου να εκφράζω την άποψή μου συνεχώς» είπε στα «ΝΕΑ» όταν ήρθε στην Αθήνα για την παρουσίαση του βιβλίου του. Τονίζει δηκτικά ότι έχει επηρεαστεί από συγγραφείς όπως οι Μπόρχες, Μπέκετ και Ναμπόκοφ που «είναι αδύνατον να τους φανταστείς να σου λένε τι να ψηφίσεις». Και συμπληρώνει: «Ο λόγος των συγγραφέων βαρύνει περισσότερο όταν πράγματι χρειάζεται να επέμβουν».

Πώς σχολιάζει την κρίση; «Πριν συμβούν όλα αυτά νόμιζα ότι όσοι δουλεύουν στις τράπεζες, γενικά οι οικονομολόγοι, είναι πολύ μορφωμένοι επιστήμονες που επεξεργάζονται πολύπλοκα δεδομένα. Μετά κατάλαβα ότι όλο αυτό δεν ήταν παρά μια φαντασίωση. Οι έννοιες που χρησιμοποιούν ακούγονται περίπλοκες γιατί εφευρέθηκαν ακριβώς για να ηχούν έτσι. Στην πραγματικότητα η άγνοια και η ανικανότητα που κρύβουν είναι εκπληκτικές». Οσο για τις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία: «Ο Πολ Κρούγκμαν λέει ότι είναι ένα τεράστιο λάθος, άλλοι οικονομολόγοι επιμένουν ότι είναι σωστή. Βέβαια είναι εύκολο να λες ότι η πολιτική λιτότητας είναι καλή όταν ζεις στη Γερμανία ή στις σκανδιναβικές χώρες και όχι σε μία από τις χώρες του Νότου που πλήττονται».

Τελευταία Νέα