Επιλέγοντας το μυθιστόρημα «Ψυχικό φορτίο» του Ρομέν Γκαρί (μτφ. Αναστασία Γιαννακοπούλου, εκδ. Γκοβόστης) –στα ρωσικά η λέξη «γκαρί» σημαίνει «κάψε» –αποτίνουμε ταυτόχρονα φόρο τιμής σε έναν συγγραφέα που με τα μυθιστορήματά του οριοθετεί την ευρύτητα, την παγκοσμιότητα, θα έλεγε κανείς, μιας ανησυχίας που η καταγωγή της υπήρξε και παραμένει ευρωπαϊκή. Το γεγονός ότι η λέξη «ψυχή» δεν είναι πια στη μόδα συνδυάζεται με μια θέση όπως την ορίζει ο ίδιος ο Γκαρί όταν γράφει: «Το παράδοξο της επιστήμης είναι ότι υπάρχει μία μόνο απάντηση στα σφάλματα και στους κινδύνους της: ακόμη περισσότερη επιστήμη».

Με το μυθιστόρημά της «Ας είµαστε για µια φορά ευτυχισµένοι» (εκδ. Μεταίχμιο) η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη συνεχίζει να γεωργεί πεζογραφικά τον χώρο που έχει οριοθετήσει με τα εννέα έως σήμερα μυθιστορήματά της. Αναφέρουμε ενδεικτικά τρία μόνον, «Ο δρόμος είναι η χαρά», «Γλυκιά καλοκαιριάτικη βραδιά», «Ολοι αυτοί οι άνθρωποι». Η καθημερινότητα, όπως μετέχουμε όλοι σε αυτήν, αν και μας είναι γνωστή και βασανιστική, διυλίζεται ώστε το κατακάθι της να μας γλυκαίνει και να μας ανακουφίζει. Η Σεφεριάδη δουλεύει με το υλικό που απορρίπτει ο ιστορικός, αλλά κατορθώνει με τους ολοζώντανους ήρωές της να δίνει ιστορικότητα στο καθημερινό και στο φευγαλέο.

Ενα σημαντικό ποιητικό βιβλίο, η «Προσομοίωση» του Βασίλη Δασκαλάκη (εκδ. Ενδυμίων), έχει γραφεί και ήρθε από τη Βέροια. Πρόκειται για μια ποίηση που παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό της, που δεν έχει τη χάρη του παιχνιδιού, αλλά αυτό ακριβώς, μαζί με τη βλοσυρότητα, της δίνει κι έναν ξεχασμένο στα σύγχρονα ποιητικά πράγματα τόνο: ότι η ποίηση υπάρχει κυρίως για να ιερουργεί. Η ποίηση είναι η απόλυτη αναγνώριση και παραδοχή της δοκιμασίας –ψυχικής και σωματικής –του ανθρώπου, και ο Βασίλης Δασκαλάκης θητεύει με πάθος σε αυτή την εκδοχή.

Τελευταία Νέα