Πολλοί θα δουν την ταινία, λίγοι θα καταλάβουν ότι δύο μουσικά μοτίβα που ακούγονται στη χέβι μέταλ όπερα του Τζορτζ Μίλερ έχουν τη σφραγίδα της Ελένης Καραΐνδρου. Κι όμως, το σάουντρακ του «Mad Max: ο δρόμος της οργής», που προβάλλεται αυτή την περίοδο στους κινηματογράφους, περιέχει και την «Ελεγεία της Ρόζας» και ένα θέμα από το «Μετέωρο βήμα του πελαργού». Οι σινεφίλ πάντως δεν χρειάζεται να ξεσκονίσουν τη σιντοθήκη τους για να καταφθάσουν προετοιμασμένοι στον κινηματογράφο. Μέσα στον καταιγισμό του «σκληρού» ήχου που σαρώνει τις περισσότερες σκηνές οι εναλλαγές με αντάτζιο απευθύνονται μόνο σε δυνατούς λύτες.

Ούτε η ίδια η συνθέτρια ήταν ενήμερη και έμαθε μάλιστα από δημοσιογράφους τη συμπερίληψη των συνθέσεών της στη μουσική επένδυση, την οποία, κατά τ’ άλλα, υπογράφει ο δαιμόνιος Ολλανδός Junkie XL (έχει υπογράψει το σάουντρακ στο «300: η άνοδος της αυτοκρατορίας» και συνεργάστηκε με τον Χανς Τσίμερ στο «Σκοτεινός ιππότης: η επιστροφή»).

Σε τηλεφωνική επικοινωνία με το «Νσυν», η Ελένη Καραΐνδρου εξήγησε ότι αποτελεί συνηθισμένη τακτική των εταιρειών, όπως η γερμανική ECM, να παρέχουν μουσικά μοτίβα σε κινηματογραφικούς παραγωγούς, χωρίς να ενημερώνεται ο δημιουργός. «Και να φανταστείτε ότι στην αρχή νόμιζα πως πρόκειται απλώς για μια ταινία που θα προβληθεί στις Κάννες. Ενας φίλος μου με ενημέρωσε ότι προβάλλεται σ’ όλη την Ελλάδα. Γι’ αυτό και κανόνισα να πάω να τη δω».

ΒΕΡΝΤΙ ΚΑΙ MASSIVE ATTACK. Οπως κι αν έχει, το θέμα από τη «Ρόζα» του Χριστόφορου Χριστοφή (όπου παίζει και ο νορβηγός «μάγος του σαξοφώνου» Γιαν Γκαρμπάρεκ) αλλά και η «Συμφωνική παραλλαγή αρ. 1 των «Προσφύγων»» (από το «Μετέωρο βήμα του πελαργού») αναμείχθηκαν με την «Ημέρα οργής» (Dies irae) από το «Ρέκβιεμ» του Βέρντι, αλλά και το σπιντάτο «Teardrop» των Massive Attack. Μια υπόθεση εργασίας θα μπορούσε να είναι ότι οι παραγωγοί της Warner αναζήτησαν έτοιμες μουσικές για τον κινηματογράφο με «ελληνικό» χρώμα λόγω της καταγωγής του σκηνοθέτη. Διόλου τυχαία η «Ελεγεία της Ρόζας» συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ «Music for films», που κυκλοφόρησε από την ECM το 1991. Για την ιστορία, η ελληνίδα συνθέτρια μας πληροφόρησε ότι ανάλογη συνεργασία προσπάθησε να πετύχει ο ιδρυτής της δισκογραφικής εταιρείας Μάνφρεντ Αϊχερ και με τον σκηνοθέτη Τέρενς Μάλικ για το «Δέντρο της ζωής». «Αλλά δεν τα βρήκαν στα λεφτά, καθώς η ECM φάνηκε να ζητάει πολλά».

Οι σινεφίλ της υπόθεσης μετράνε πάντως ήδη τη δεύτερη ελληνική «συμμετοχή» στην ταινία. Οι πιο παρατηρητικοί έφευγαν από την αίθουσα προβολής επισημαίνοντας το όνομα Nick Lathouris στα ζενερίκ του τέλους, όταν αναφέρονταν οι σεναριογράφοι.