Το φθινόπωρο θα κάνει στάση στη Νέα Υόρκη για να παραλάβει το βραβείο για το σύνολο του έργου που θα του απονείμει το Ινστιτούτο Μόδας και Τεχνολογίας. Τον Σεπτέμβριο θα προσφέρει στους βιβλιόφιλους της μόδας την υπερπαραγωγή ενός τόμου με τον ποιητικό τίτλο «Fleeting Gestures and Obsessions» («Φευγαλέες χειρονομίες και εμμονές») γύρω από τη σημειολογία και τη δημιουργία παπουτσιών. Παράλληλα ετοιμάζει μια μεγάλη έκθεση για το 2017 για να την ταξιδέψει στην Πράγα, τη Βιέννη, την Αγία Πετρούπολη και το Χονγκ Κονγκ

«Oλοι οι άνθρωποι που λένε «είμαι 65, καιρός να πάρω σύνταξη» είναι ό,τι μισώ περισσότερο στον κόσμο. Εντάξει, αν δεν έχεις τίποτε άλλο να πεις και τίποτα να κάνεις. Προσωπικά, δεν είμαι έτοιμος να αποσυρθώ». Το δηλώνει ο 74χρονος σχεδιαστής και κατασκευαστής παπουτσιών Μανόλο Μπλάνικ και το εννοεί με έργα.

Ο Μανόλο Μπλάνικ είναι ιδέα. Ενα ραφινάτο σχέδιο γυναικείων παπουτσιών με λεπτό μυτερό τακούνι-στιλέτο. Ενα σύμβολο εξουσίας με ανεστραμμένο νόημα: επειδή η γενική εντύπωση ορίζει ότι η γυναίκα που περπατά σε μυτερά τακούνια πρέπει να ρίξει το βάρος στις μύτες των ποδιών και να χάσει τον έλεγχο της σκέψης της καθώς ακροβατεί ανάμεσα σε πλακόστρωτα παλιών ευρωπαϊκών πόλεων και μεγαλοπρεπή σκαλοπάτια.

Ο Μανόλο Μπλάνικ φρόντισε να ανατρέψει το κλισέ του μαρτυρίου. Κράτησε το ύψος στα τακούνια και δημιούργησε με τη βοήθεια μαστόρων παπούτσια προορισμένα να ντύσουν σύγχρονες Σταχτοπούτες. Αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με τη λεπτή ισορροπία σχεδίασε τις αναπαυτικές και μαγικές αντιρρήσεις του. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που το 2012 ο ισπανικής καταγωγής Μπλάνικ έλαβε τον έπαινο για τη συνεισφορά του στην αγγλική μόδα, στην τελετή των Βρετανικών Βραβείων Μόδας (British Fashion Awards).

Η ΑΡΧΗ. Ξεκίνησε πριν από σαράντα χρόνια με ένα πέδιλο από πράσινο δέρμα σουέντ με λεπτά μακριά κορδόνια που τυλίγονταν στον αστράγαλο και στο τελείωμά τους είχαν σχέδιο από λεπτά φύλλα και δύο κόκκινα κεράσια. Κι άρχισε να τραβά κοντά του τις «θεές» των 70s. Η Μπιάνκα Τζάγκερ ένα βράδυ έκανε είσοδο στο Στούντιο 54 ιππεύοντας ένα λευκό άλογο φορώντας τα παπούτσια του Μανόλο. Η Αντζέλικα Χιούστον, η Ράκελ Γουέλτς προτιμούσαν τις γόβες Μανόλο Μπλάνικ. Η Μαντόνα στα μέσα των 90s αποφάνθηκε ότι ένα ζευγάρι Μανόλο είναι καλύτερα κι από σεξ. Ο Μπλάνικ ανταπαντά ότι άνδρες πελάτες της μπουτίκ του στο Λονδίνο τού εκμυστηρεύτηκαν ότι τα παπούτσια του ως δώρο έσωσαν τους προβληματικούς γάμους τους. «Σε κάθε περίπτωση το να δώσεις 500 ευρώ για τα παπούτσια συμφέρει. Το διαζύγιο κοστίζει πολύ παραπάνω» λέει ο Μπλάνικ με το χαρακτηριστικά καυστικό χιούμορ του.

ΕΡΩΤΙΣΜΟΣ. Τα σχέδιά του, πέδιλα, μπότες ή κλειστά παπούτσια με τακούνι, είναι ένα είδος τελετουργικού μύησης για τις γυναίκες. Αν κάποια δεν νιώσει την επιθυμία να δοκιμάσει έστω κάποιο από τα φανταχτερά ή απλώς υπέρκομψα σχέδιά του, ίσως δεν έχει περάσει το κατώφλι της θηλυκής ενηλικίωσης και της αρμόζουσας αισθητικής καλλιέργειας. Καθώς ο Μπλάνικ διατηρεί στον σχεδιασμό τους τα ερωτικά στοιχεία, αποφεύγοντας τη χυδαιότητα. Είναι θέμα αναλογιών, όπως λέει ο ίδιος κι εξηγεί τη θεωρία του για τον «όγκο του παπουτσιού»: είναι διπλάσιο σε ποσότητα από την επιφάνεια του εκτιθέμενου ποδιού με ιδιαίτερη πάντα έμφαση στο «τόξο» του κου ντε πιε. «Είναι πολύ σημαντική η καμπύλη του κου ντε πιε να σχηματίζει τόξο» δηλώνει.

Εξακολουθεί να δουλεύει μόνος του, όπως και στην αρχή της καριέρας του, σκαλίζοντας αρχικά σε ξύλο το σχήμα του τακουνιού και στη συνέχεια πάνω στο ξύλινο καλούπι το υπόλοιπο σχήμα του παπουτσιού. Μετά το παραδίδει στους εργάτες ενός εργοστασίου χειροποίητων παπουτσιών στο Μιλάνο που ακολουθούν τις οδηγίες του.

Χάρτινοι πόθοι

Τα σχέδιά του είναι όμορφα όσο και τα παπούτσια του. Γι’ αυτό και κυκλοφόρησαν και σε βιβλίο, όπου συγκέντρωσε τα πιο δημοφιλή του μοντέλα. Το μυστικό της επιτυχίας του είναι τα άνετα δωδεκάποντα τακούνια – στιλέτο του. «Υπάρχει ένα κόλπο που το τελειοποιείς με τα χρόνια κι έχει να κάνει με το να υπολογίζεις το σημείο που θα πέσει το βάρος της πίεσης του ποδιού. Εκεί ακριβώς τοποθετείς το τακούνι. Αν το τακούνι ξεφύγει ένα απειροελάχιστο χιλιοστό από αυτό το σημείο, τότε το παπούτσι είναι αποτυχημένο».