«Χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ»

Με το σύνθημα «Ενας για όλους και όλοι για έναν», που ακούγεται στην παράσταση «Οι τρεις σωματοφύλακες», το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σηκώνει αυλαία για τη φετινή σεζόν. Το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά που έγινε ταινίες, κόμικς, γελοιογραφίες επέλεξε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΒΘΕ και σκηνοθέτης της παράστασης Γιάννης Βούρος.

«Δεν είναι τυχαίο ότι σκηνοθετώ παιδικό θέατρο», είπε στα «ΝΕΑ», «θέλοντας να υπογραμμίσω τη σημασία που του δίνω και τα μηνύματα που μπορούν να περάσουν από σκηνής. Μηνύματα όχι μόνο ως προς το περιεχόμενο αλλά και ως προς την αισθητική που πρέπει να μεταφέρει το παιδικό θέατρο. Το σύνθημα «Ενας για όλους και όλοι για έναν» αυτή την εποχή το έχει ανάγκη όλη η χώρα, όχι μόνο τα παιδιά».

Οι φετινές παραγωγές του ΚΘΒΕ είναι πολυπληθείς. Τριάντα άνθρωποι επί σκηνής στους «Σωματοφύλακες», είκοσι επτά στον «Πέερ Γκιντ», είκοσι πέντε στον «Αρτούρο Ούι», σαράντα στο «Μουσικές εξαίσιες, με φωνές». Από το πρωί μέχρι το βράδυ, 300 άνθρωποι βρίσκονται σε διαδρόμους, γραφεία, αίθουσες προβών, εργαστήρια των σκηνικών, στο φροντιστήριο, στο βεστιάριο.

«Πρέπει να γίνεις Μάικ Λαμάρ και να βγάζεις λεφτά από το συρτάρι σου», λέει χαριτολογώντας ο κ. Βούρος. «Το χαρτί που έχει έρθει μας παρουσιάζει μια επιχορήγηση μειωμένη κατά 7%. Θα πρέπει να διατηρήσω λοιπόν το προσωπικό των τριακοσίων ανθρώπων με τις ίδιες παραγωγές και με 500.000 ευρώ λιγότερα. Ισα που φτάνουν για τους μισθούς και τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Θα πρέπει να βρω 2 με 2,5 εκατ. ευρώ από εισιτήρια ή από χορηγίες».

Ωστόσο, παρά τις οικονομικές και κοινωνικές συμπληγάδες, γίνεται κάτι που ο κ. Βούρος προσδοκά να αποτελέσει ένα ηλεκτροσόκ τόσο στο ΚΘΒΕ όσο και στην ίδια την πόλη ως προς τη σχέση που πρέπει να έχει με το Κρατικό Θέατρο.

«Διατηρούμε το Κοινωνικό Θεατροπωλείο, το Φό-Ρα (Φόβος Ρατσισμός Στοπ) και ξεκινάμε την ίδρυση της Ακαδημίας Αρχαίου Δράματος σε συνεργασία με το ΑΠΘ και το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια αμφίδρομη σχέση με τα πανεπιστήμια», συμπληρώνει. «Δεν μπορεί 110.000 φοιτητές της Θεσσαλονίκης να μην έρχονται να δουν μια παράσταση». Ετσι, στήνεται αυτή τη στιγμή –ως προς τη μηχανοργάνωση –η φοιτητική κάρτα, που σημαίνει ότι ένας φοιτητής δεν χρειάζεται να δείχνει το πάσο του στο ταμείο, αλλά θα έχει μια τύπου πιστωτική κάρτα με τον αριθμό μητρώου του ο οποίος θα αποτελεί και το barcode της κάρτας.