Αναζήτηση
Σε μια μόλις ώρα από το Λαύριο, βρεθήκαμε στο πλησιέστερο Κυκλαδίτικο νησί. Γευτήκαμε τη γλύκα και την αλμύρα της Κέας, επισκεφθήκαμε μνημεία και δοκιμάσαμε τοπικά προϊόντα. Περπατήσαμε και κολυμπήσαμε στην πανέμορφη Υδρούσα, όπως ήταν κάποτε η ονομασία του νησιού.
Στην Ιουλίδα. Το Σάββατο πήγαμε οδικώς μέχρι την πρωτεύουσα. Η Χώρα ή Ιουλίδα όπως λέγεται επίσης, είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στην ενδοχώρα, στους λόφους Κάστρου και Μύλων, στην ίδια θέση όπου κάποτε βρισκόταν η αρχαία Ιουλίδα. Εκεί ζούσαν 15.000 άνθρωποι και καλλιεργούσαν τη γη. Ακόμα υπάρχουν τα τείχη που χώριζαν τα χωράφια τους. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο δημοτικό πάρκινγκ για να περπατήσουμε στα δρομάκια του νησιού. Στους λιθόστρωτους δρόμους συναντήσαμε γαιδουράκια και οι ντόπιοι μας εξήγησαν πως η μεταφορά βαριών αντικειμένων γίνεται μόνο μέσω αυτών των υπομονετικών ζώων, καθώς κανένα μηχανοκίνητο όχημα δεν κινείται μέσα στον οικισμό.
Στο μνημείο του Λέοντος. Η απολαυστική διαδρομή από τη Χώρα μέχρι το μνημείο είναι περίπου ένα χιλιόμετρο. Τα σπίτια έχουν τις χαρακτηριστικές βεράντες με τα μπαλούστρα ή μπαλούστρες, τα γνωστά κολονάκια μπαλκονιών, που συναντάμε σε πολλά Κυκλαδίτικα νησιά. Η θέα είναι μοναδική και απαιτεί πολλές στάσεις για φωτογραφίες. Εννοείται πως χρειάζεται να έχετε μαζί σας νερό, καπέλο και αθλητικά παπούτσια. Το μνημείο του Λέοντος είναι σκαλισμένο σε φυσικό βράχο, απέναντι από την Ιουλίδα και είναι έργο του6ου αιώνα π.Χ., με έξι μέτρα μήκος. Σύμφωνα με το μύθο, οι νύμφες κατοικούσαν στη θέση που βρίσκεται σήμερα το μνημείο. Άρχισαν λοιπόν να σκοτώνουν τις γυναίκες, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να θέλουν να εγκαταλείψουν τον οικισμό. Ένας ιερέας του Δία, παρακάλεσε τον Θεό να τους σώσει και εκείνος έστειλε ένα λιοντάρι και τις έδιωξε. Οι κάτοικοι τότε σκάλισαν ένα λιοντάρι σ’ ένα βράχο, για να το βλέπουν οι νεράιδες και να φοβούνται.
Η πηγή του Βενιαμίν. Προς μεγάλη μας έκπληξη οι ντόπιοι είχαν στήσει εκεί ένα μεγάλο φαγοπότι. Μας κέρασαν κρασί και χειροποίητους μεζέδες και μας είπαν πως κάθε χρόνο, στις 9/5 ημέρα γιορτής του Αγίου Χριστοφόρου προστάτη των οδηγών, κάνουν αυτή τη γιορτή προς τιμή τόσο του Αγίου αλλά και ενός συγγενικού τους προσώπου. Ξεδιψάσαμε με νερό από την πηγή και πήραμε τον δρόμο για την πλατεία της Ιουλίδας, όπου φάγαμε σε ένα από τα εστιατόρια, που υπάρχουν απέναντι από το παλιό Δημαρχείο.
Μάθημα για το μέλι. Το απόγευμα του Σαββάτου δοκιμάσαμε το τζιώτικο θυμαρίσιο μέλι, φάγαμε κηρήθρα, χειροποίητο παστέλι και μάθαμε την ιστορία της μελισσοκομίας. Η Αδαμαντία Πουλάκη μοιράστηκε μαζί μας τα μυστικά του επαγγέλματος που είναι πολύ ενδιαφέρον για μια γυναίκα. Έχει βέβαια και τις δυσκολίες του καθώς το πρωινό ξύπνημα είναι απαραίτητο και καθημερινό, όπως και το κουβάλημα των κυψελών με τα φορτωμένα πλαίσια. Τι σημαίνει αυτό; Τα πλαίσια είναι τα ξύλινα ορθογώνια τελάρα, πάνω στα οποία οι μέλισσες δημιουργούν την κηρήθρα. Το κάθε μελίσσι μπορεί να έχει δέκα ή και παραπάνω πλαίσια. Οι κυψέλες είναι το «σπίτι» όπου κατοικούν η βασίλισσα με τις εργάτριες. Υπάρχουν εργάτριες εξωτερικής και εσωτερικής απασχόλησης. Οι εξωτερικές είναι εκείνες που βγαίνουν έξω και μαζεύουν προμήθειες, ενώ οι εσωτερικές είναι εκείνες που τρέφουν το γόνο. Γνωρίζατε ότι οι εργάτριες μαζεύονται γύρω από τη βασίλισσα και της κάνουν αέρα με τα φτερά τους, όταν κάνει πολύ ζέστη; Αυτό σημαίνει βασιλική περιποίηση! Αποστολή της κάθε βασίλισσας είναι να εξασφαλίσει τον πολλαπλασιασμό της οικογένειας στο μελίσσι. Οι αρσενικοί από την πλευρά τους, οι κηφήνες δηλαδή, προορίζονται να τη γονιμοποιήσουν μόνο μια φορά και στη συνέχεια να πεθάνουν. Είναι απίστευτο, αλλά η βασίλισσα γονιμοποιείται μόνο μια φορά στην αρχή της ζωής της, στον αέρα και γεννά έως το τέλος της ζωής χωρίς να ζευγαρώσει ποτέ ξανά! Γι’ αυτό και τρέφεται αποκλειστικά και μόνο μεβασιλικό πολτό, ενώ οι εργάτριες και οι κηφήνες τρέφονται με ένα μείγμα από μέλι και βασιλικό πολτό. Όσα μελίσσια και να υπάρχουν σε ένα χωράφι, η κάθε μέλισσα αναγνωρίζει ποιο είναι το δικό της, όπως ακριβώς εμείς αναγνωρίζουμε το σπίτι μας. Καθημερινά οι εξωτερικές εργάτριες συλλέγουν το νέκταρ από τα άνθη του θυμαριού και παράγουν ένα πολύ αρωματικό, γευστικό και γλυκό μέλι. Ο μελισσοκόμος από την πλευρά του πρέπει να τσεκάρει καθημερινά την βασίλισσα στο κάθε μελίσσι. Γιατί σε περίπτωση που φύγει, τότε θα χάσει και το μελίσσι του.
Είναι ενδιαφέρον ότι η Κέα θεωρείται ο πρώτος σταθμός του Αρισταίου, όπου δίδαξε τους κατοίκους του νησιού τη μελισσοκομία. Υπήρξε για για τους νησιώτες κατοίκους της Κέας, ο πρώτος εφευρέτης μιας σειράς από χρήσιμες τέχνες κυριότερη από τις οποίες ήταν η εκτροφή των μελισσών. Ο Αρισταίος και η μέλισσα έγιναν τα βασικά σύμβολα του νησιού και απεικονίσθηκαν στα νομίσματα της Ιουλίδας, της Καρθαίας και της Κορησίας.
Δείπνο. Το βράδυ δειπνήσαμε στο εστιατόριο του Porto Kea Suites σ’ ένα μοναδικό χώρο που ξεχωρίζει για την εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα εντυπωσιακά έργα τέχνης και η φινετσάτη διακόσμηση. Δοκιμάσαμε μεσογειακές γεύσεις με επιρροές από την ελληνική κουζίνα. Ο σεφ μας παρουσίασε υπέροχα πιάτα με φρέσκο κρέας, τραγανά λαχανικά, εκλεκτά ζυμαρικά, ντόπιο τυρί και πολλές άλλες ελληνικές νοστιμιές.
Μοναστήρι της Παναγίας της Καστριανής. Την Κυριακή αμέσως μετά το πρωινό ξεκινήσαμε για τον γύρο του νησιού. Πρώτη στάση η Μονή της Παναγίας της Καστριανής που είναι η προστάτιδα της Κέας. Ιδρύθηκε γύρω στα 1700 μ.Χ. στην τοποθεσία Καστρί. Σύμφωνα με την παράδοση, στον απόκρημνο βράχο που χτίστηκε το μοναστήρι κάποιοι βοσκοί είδαν μια λάμψη. Πλησίασαν και σκάβοντας βρήκαν την ιερή εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Συνεχίσαμε οδικώς μέχρι τον Οτζιά και σταματήσαμε για μπάνιο και καφέ στο Βουρκάρι, το γραφικό ψαροχώρι με τον κοσμοπολίτικο αέρα και τα ακριβά σκάφη. Επισκεφθήκαμε επίσης τον Κούνδουρο και την Μεσαριά.
Μάθημα scuba diving. Όταν επιστρέψαμε, στην πισίνα του ξενοδοχείου Porto Kea Suites μας περίμενε μια ακόμη έκπληξη. Ο Γιάννης Τζαβελάκος από τη σχολή καταδύσεων Kea Divers – με εμπειρία 18 ετών στις καταδύσεις και εξίσου μακρόχρονη εμπειρία στη θάλασσα – μας μίλησε για τις καταδύσεις και για τα ναυάγια που υπάρχουν στο νησί. Κοντά στον Κούνδουρο, 300 περίπου μέτρα απ την ακτή, βρίσκεται ένας μεγάλος ύφαλος, η περίφημη ξέρα του Κούνδουρου, που προσφέρεται μια από τις εντυπωσιακότερες καταδύσεις στην Ελλάδα. Ενάμιση περίπου μίλι βορειοδυτικά του νησιού, βρίσκεται βυθισμένος ο περίφημος Βρεταννικός, αδελφό πλοίο του Τιτανικού.Εμείς, ως αρχάριοι, φορέσαμε την ειδική στολή κατάδυσης και τις μπουκάλες και κάναμε ένα εισαγωγικό μάθημα στην πισίνα του ξενοδοχείου.
Επιστροφή. Με γεμάτες μπαταρίες, εικόνες και εμπειρίες, πήραμε στις 18.30 το πλοίο για το λιμάνι του Λαυρίου. Ζήσαμε ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο σε ένα από τα ομορφότερα νησιά της χώρας μας, μόλις μια ανάσα από την Αθήνα.
