Γιόζι Γιαμαμότο: Από το μαύρο στο ποπ

Το 1981 ο Γιαμαμότο έδειξε κάτι «αλλόκοτο» στο Παρίσι. Ηταν μαύρα ρούχα, φορεμένα σαν σακιά, από βαρύ μουντό ύφασμα που έμοιαζε ταλαιπωρημένο από τη χρήση. Το ξάφνιασμα του θεάματος δίχασε τη μόδα σε δύο στρατόπεδα. Κάποιοι είδαν στο μαύρο χρώμα το μέλλον της μόδας ως χαρακτηριστικό της «ριζοσπαστικής κομψότητας». «Το μαύρο είναι για μένα δεύτερο δέρμα. Το δικό μου μαύρο είναι ένα σινιάλο διαμαρτυρίας. Μια ευκαιρία να είσαι μια σκιά μέσα σε ένα πληκτικό σύστημα το οποίο προσωπικά απορρίπτω» εξηγεί ο ίδιος στη νέα μονογραφία του «Yamamoto & Yohji» (εκδ. Rizzoli).

ΗΡΕΜΗ ΔΥΝΑΜΗ. Ουδέποτε όμως έγινε μακάβριος, νοσηρός και εξαγριωμένος. Το στυλ του ιάπωνα σχεδιαστή έφερνε πάντα στη μόδα, από την εποχή που έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο Παρίσι, την ήρεμη δύναμη των ρούχων που δημιουργήθηκαν για να συνομιλήσουν με το πνεύμα των καιρών. «Οταν ήρθα για πρώτη φορά στην Ευρώπη, στα τέλη του ’60 και παρουσίασα στο Παρίσι τη δουλειά μου ήθελα να σπάσω τα πάντα στη μόδα: το σύστημα, τις συνθήκες, την αγορά. Ως επαναστάτης αγωνιζόμουν ενάντια σε όλα. Οταν οι άνθρωποι και τα ρούχα μου συναντώνται, υπάρχει σύγκρουση ή αποδοχή. Αυτή η αντίδραση φαίνεται στην ατμόσφαιρα και στον τρόπο με τον οποίον τα φοράνε».

Αρχισε ως υποστηρικτής της συγχώνευσης του ανδρικού και του γυναικείου στυλ. Δεν έφτιαξε κάτι καθαρά ανδρικό ή απόλυτα γυναικείο, αλλά δούλεψε με προσήλωση τις ιδέες του για μια απελευθερωμένη φόρμα της ομορφιάς βρίσκοντας σαγηνευτικό το ανδρόγυνο παιχνίδι που παίζει με το γυναικείο σώμα. Γνωστός για τα μαύρα κοστούμια, τα λευκά πουκάμισα, προσεκτικά ραμμένα και σύμφωνα με τις λεπτομέρειες του ανδρικού κοψίματος, τα σχεδιάζει βγάζοντας από το μυαλό του τα στερεότυπα των δύο φύλων, ανδρικού – θηλυκού. Και δίνει με τα ρούχα του τη δυνατότητα σε εκείνον/η που τα φορά να κατοικήσει με φυσικότητα μέσα σε αυτά και να τα οικειοποιηθεί με το σώμα του.

ΣΑΝ ΠΑΛΙΑ. Τα ρούχα του είναι μαγικά. Εχουν ίχνη χρήσης, είναι τσαλακωμένα, φθαρμένα, ζαρωμένα. Επειδή εκείνος θέλει να μην είναι τέλεια, αψεγάδιαστα, άψυχα συνεργάζεται με παλαιούς ιάπωνες τεχνίτες και τα περνάει από ειδικές επεξεργασίες για να τα «παλιώνει». «Νομίζω ότι η τελειότητα είναι άσχημη» λέει και σε κάθε του συλλογή προσπαθεί να δημιουργήσει το τέλειο ψεγάδι. Ή, με άλλα λόγια, την προσωπικότητα του υφάσματος.

Και τώρα έφθασε η στιγμή για ακόμη μία αναγνώριση της πρωτοποριακής του αντίληψης για τον τρόπο ντυσίματός μας. Είναι η Lady Gaga που παραδέχεται τη σχεδιαστική του ευφυΐα. «Είναι σπάνιο στη μόδα να είσαι αβανγκάρντ έχοντας φορέσιμο και ταυτόχρονα απρόβλεπτο στυλ. Οι κανόνες του αβανγκάρντ ντυσίματος νομίζουμε ότι είναι οι λεπτομέρειες στους ώμους, οι κορσέδες και τα υπερβολικά αξεσουάρ. Ομως οι σπουδαιότεροι δημιουργοί στην ιστορία της μόδας ήταν μετρ στον προσδιορισμό της σιλουέτας. Και όταν σκέφτομαι τον Γιόζι Γιαμαμότο θυμάμαι αμέσως τον λόγο για τον οποίο οι νέοι σχεδιαστές θα πρέπει να μελετήσουν τη βιολογία ενός επαναστάτη. Τι σε κάνει επαναστάτη;» αναρωτιέται η σύγχρονη περσόνα της ποπ κουλτούρας και των μεταμορφώσεων, η οποία εκτιμά τη δουλειά του ιάπωνα σχεδιαστή στο ειδικό αφιέρωμα της έκδοσης μόδας «CR» .