Μια τάση δεν πρέπει ποτέ να διαβάζεται μονόπλευρα. Eτσι, προφανώς θα πρέπει να δούμε θετικά την τάση επιστροφής των Ελλήνων στην αγορά εξοχικών κατοικιών. Και κυρίως ως μια τάση που καταγράφεται ανοδικά σήμερα μετά την πολυετή κρίση και εστιάζεται σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές της Αττικής αλλά και όλης της χώρας.

Σπάει την εικόνα της τροχιάς συμπίεσης των αγοραστικών δυνατοτήτων ενώ επενεργεί θετικά και αλυσιδωτά σε πολλαπλούς κρίκους της εσωτερικής αγοράς (σπίτι εξάλλου σημαίνει συχνά και ανακαίνιση, επιδιορθώσεις, επεκτάσεις κ.τ.λ.). Είναι ένα ελπιδοφόρο στοιχείο των ημερών που αν μη τι άλλο καταδεικνύει την ανάταξη μέρους της ελληνικής οικονομίας και την επαναφορά μεσαίων στρωμάτων σε δυνητικά καλύτερα οικονομικά επίπεδα.

Ομως η τάση αυτή θα πρέπει να ιδωθεί όπως προείπαμε και με προσοχή. Η αυξανόμενη αγορά εξοχικών συχνά συνδέεται με την πρόθεση των ιδιοκτητών να τα εκμεταλλευθούν σε πλατφόρμες μακράς ή βραχείας εκμίσθωσης και άρα ως μεταβλητή συμπληρωματικού εισοδήματος. Συχνά δε το δεύτερο έρχεται να καλύψει πάγιες ανάγκες ή να αμβλύνει τις επώδυνες επιδράσεις που έχουν οι πληθωριστικές τάσεις στο μέσο νοικοκυριό.

Τα ακίνητα ως προέκταση εισοδημάτων έχουν μια δυναμική διάσταση αλλά και καλύπτουν δυσκολίες που εντοπίζονται σήμερα στην καθημερινότητα των πολιτών. Οπως και να έχει είναι μια τάση ενδιαφέρουσα και η αγορά – όπως και η κυβέρνηση – θα πρέπει να την αποκωδικοποιήσει ορθά και με προσοχή για την εξαγωγή των σωστών (οικονομικών) συμπερασμάτων.