Ενας έξοχος στίχος του Κωστή Παλαμά μας εισάγει στο θαύμα της δημιουργίας: «Δεν σ’ αγαπώ, σ’ αγαπάω». Στίχος, βέβαια, αμετάφραστος σε άλλη γλώσσα, αφού ουσιαστικά χρησιμοποιεί ως όχημα τον ρυθμό και τις κλιτικές δυνατότητες της γλώσσας μας. Ολες οι γλώσσες έχουν τέτοιους δρόμους έκφρασης, συνήθως αμετάφραστους σε άλλες γλώσσες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή