Oταν εκδηλώθηκε η πανδημία, πριν από τέσσερα χρόνια, όλα τα μέτρα που λήφθηκαν, όλοι οι περιορισμοί που αποφασίστηκαν, όλες οι θυσίες που έγιναν, είχαν έναν στόχο: την επιστροφή στη λεγόμενη «κανονικότητα». O κορωνοϊός αργά ή γρήγορα θα υποχωρούσε, αφού μας είχε εφοδιάσει με πολύτιμες γνώσεις για την αντιμετώπιση των διαδόχων του, και θα μπορούσαμε επιτέλους να ασχοληθούμε απερίσπαστοι με τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής: τις οικονομικές ανισότητες, την κλιματική αλλαγή, την τεχνητή νοημοσύνη.

Κι ύστερα έγινε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, που γονάτισε μια χώρα και ξύπνησε απότομα μια ολόκληρη ήπειρο. Αλλά κι αυτό θα τελείωνε, ο εισβολέας θα υπέκυπτε στη γενναιότητα των Ουκρανών και στην αποφασιστικότητα των συμμάχων τους, και τα διδάγματα αυτής της περιπέτειας θα λειτουργούσαν αποτρεπτικά για όσους έκαναν ανάλογα σχέδια. Μόνο που η πραγματικότητα δεν ακολουθεί τα εγχειρίδια: χθες σημειώθηκαν οι σφοδρότεροι ρωσικοί βομβαρδισμοί από την αρχή του πολέμου. Και ένας νέος πόλεμος, αυτή τη φορά στη Μέση Ανατολή, σπέρνει τον θάνατο, προκαλεί νέα προσφυγικά κύματα και επιτείνει την ανασφάλεια.

Αν λάβουμε υπόψη μας και τον καλπασμό του εθνικολαϊκισμού, που μπορεί να οδηγήσει το 2024 στην ενίσχυση της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη και στην εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η διεθνής αστάθεια είναι η νέα κανονικότητα. Σε αυτή τη φράση συμπυκνώνεται και το νόημα των αναλύσεων που δημοσιεύουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» σε συνεργασία με το ΕΛΙΑΜΕΠ.

Δεν είναι ασφαλώς όλα τα νέα άσχημα. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις παρουσιάζουν αξιοσημείωτη βελτίωση και η νέα χρονιά μπορεί να επιφυλάξει ευχάριστες εκπλήξεις. Οι θάνατοι του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και του Ζακ Ντελόρ θύμισαν στην Ευρώπη πόσο πολύτιμες, και πόσο εύθραυστες, είναι η ενότητα και η αλληλεγγύη. Ο πολλαπλασιασμός των ακραίων καιρικών φαινομένων δείχνει και στους πλέον δύσπιστους την ανάγκη να αναληφθεί δράση. Και οι αμερικανοί πολίτες μπορεί να καταλάβουν πόσο επικίνδυνο είναι να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο ένας άνθρωπος που έχει ως μοναδικό του στόχο την εκδίκηση.

Να λοιπόν ένας εναλλακτικός τίτλος του σημερινού αφιερώματος: Οι βάρβαροι επελαύνουν, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.