H Ελλάδα έχει πρόβλημα με το Προσφυγικό και οι λόγοι είναι προφανείς: ως χώρα πρώτης εισόδου, σηκώνει δυσανάλογα μεγάλο βάρος σε σχέση με μεγάλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Χρειάζεται, λοιπόν, πόρους τόσο για την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων, στο πλαίσιο βεβαίως του διεθνούς δικαίου, όσο και για την εξασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών στους πρόσφυγες και μετανάστες που καταφεύγουν εδώ προσδοκώντας ένα καλύτερο μέλλον. O πόλεμος στη Γάζα και οι ωμές δηλώσεις ισραηλινών πολιτικών υπέρ της μετακίνησης των Παλαιστινίων σε ευρωπαϊκές χώρες οξύνουν ακόμη περισσότερο την κρίση.

Η Γερμανία έχει πρόβλημα με το Προσφυγικό και η απόδειξη βρίσκεται στις δημοσκοπήσεις: το ακροδεξιό, αντιευρωπαϊκό και ξενοφοβικό AfD ανεβαίνει επικίνδυνα. Στη συνάντηση που είχε έτσι αυτή την εβδομάδα με τον έλληνα Πρωθυπουργό στο Βερολίνο, ο καγκελάριος Σολτς έθεσε επιτακτικά το ζήτημα των δευτερογενών ροών προσφύγων. Mε δεδομένο ότι 1.000 άνθρωποι εισέρχονται παρατύπως κάθε μέρα στη χώρα, η κυβέρνηση αποφάσισε επίσης να μειώσει τις παροχές, να επιταχύνει τις εξετάσεις των αιτήσεων για άσυλο και να κοιτάξει τη δυνατότητα οι εξετάσεις αυτές να γίνονται σε τρίτες χώρες.

Η Τουρκία έχει πρόβλημα με το Προσφυγικό και ο Ερντογάν ανησυχεί για τις δημοτικές εκλογές του ερχόμενου Μαρτίου: τα 3,25 εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία και οι Παλαιστίνιοι που θα καταφύγουν στη χώρα ενθαρρυμένοι από την αντιισραηλινή στάση του προέδρου της ασκούν πίεση στον πληθυσμό που υποφέρει από την οικονομική κρίση. Ο Ερντογάν θέλει έτσι πολιτικά και οικονομικά ανταλλάγματα για να ανανεώσει τη συμφωνία που υπέγραψε το 2016 με την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Διότι ας μη γελιόμαστε: τους πρόσφυγες δεν μπορούμε να τους πετάξουμε στη θάλασσα. Και το ποσοστό που μπορεί να αξιοποιηθεί μέσω της «δεξαμενής ταλέντων» που ανακοίνωσαν αυτή την εβδομάδα οι Βρυξέλλες είναι πολύ μικρό σε σχέση με το σύνολο. Μέχρις ότου λοιπόν εκλείψουν οι λόγοι για να εγκαταλείπουν οι άνθρωποι τις πατρίδες τους – πόλεμοι, φτώχεια, κλιματική αλλαγή –, η Ευρώπη θα εξαρτάται από καθεστώτα όπως εκείνο της Τουρκίας. Και θα αναγκάζεται να προβαίνει στις ανάλογες υποχωρήσεις.